Adolph Tidemand wordt beschouwd als een van de belangrijkste Noorse schilders van de 19e eeuw. Als geen ander voor hem kon hij het harde leven en de traditionele gebruiken van de Scandinavische boeren in zijn schilderijen vastleggen. Hij inspireerde dus niet alleen de dichters van zijn vaderland, waaronder Andreas Munch en Bjørnstärn Bjørnson, maar is vandaag de dag nog steeds het hoofdpersonage van de Noorse romantiek. De tweede helft van de jaren 1840 wordt vaak begrepen als de artistieke hoogtijdagen van Adolph Tidemand. Hij creëerde zijn beroemdste werken zoals "Wedding in Hardanger" en "The Lonely Old Men" op het hoogtepunt van zijn succes. Tidemands begon zijn carrière met schilderijen die een sterk idealiserende voorstelling van boeren hadden. Dit heeft in zijn latere werken plaatsgemaakt voor een dramatische en realistische weergave van de levensomstandigheden van de eenvoudige plattelandsbevolking en hun zware alledaagse leven. Dit is duidelijk te zien in schilderijen zoals "Fighting at a Peasant Wedding" en "The Fanatics" uit zijn late werk.
Tidemand was een klassieke academieschilder. Hij genoot een uitstekende opleiding als leerling van de schilder Johan Ludvig Lund aan de gerenommeerde Academie voor Schone Kunsten in Kopenhagen. Vervolgens werd hij leerling van de historieschilderkunst bij Theodor Hildebrandt en Wilhelm Schadow in Düsseldorf. Daar werd de droom van Tidemands gevormd om een succesvol historieschilder te worden. Al met zijn eerste historische compositie ("Gustav Vasa praat met de burgemeester in de kerk van Mora") wist de jonge schilder de aandacht te trekken van de kunstscene van die tijd. Het schilderij, dat een deel van de Zweedse geschiedenis laat zien, werd later aangekocht door de Kunstvereniging van Rijnland en Westfalen.
Een studiebeurs stelde Tidemand in staat om naar Rome te reizen, waar hij kennismaakte met de Italiaanse schilderkunst, die zijn schilderstijl beïnvloedde. Hij keerde niet terug naar Noorwegen, maar vestigde zich in Duitsland. Daar bleef hij de rest van zijn leven. De ambitieuze schilder gebruikte bezoeken aan zijn thuisland als studiereizen. In de landelijke gebieden van Noorwegen kwam hij een landelijke omgeving tegen die veel van zijn authenticiteit had behouden. Hier vond hij eindelijk zijn levenswerk: het echte Noorwegen vereeuwigen in pure en verfijnde beelden. Tidemands eerste schetsen, studies en schilderijen over dit onderwerp worden gekenmerkt door een idyllische, ietwat elegante expressie en fijne schilderkunstige waarden. Later verving hij de idylle vol vertrouwen door een meer dramatische spanning en een nuchtere kijk op het leven van de boeren.
Adolph Tidemand wordt beschouwd als een van de belangrijkste Noorse schilders van de 19e eeuw. Als geen ander voor hem kon hij het harde leven en de traditionele gebruiken van de Scandinavische boeren in zijn schilderijen vastleggen. Hij inspireerde dus niet alleen de dichters van zijn vaderland, waaronder Andreas Munch en Bjørnstärn Bjørnson, maar is vandaag de dag nog steeds het hoofdpersonage van de Noorse romantiek. De tweede helft van de jaren 1840 wordt vaak begrepen als de artistieke hoogtijdagen van Adolph Tidemand. Hij creëerde zijn beroemdste werken zoals "Wedding in Hardanger" en "The Lonely Old Men" op het hoogtepunt van zijn succes. Tidemands begon zijn carrière met schilderijen die een sterk idealiserende voorstelling van boeren hadden. Dit heeft in zijn latere werken plaatsgemaakt voor een dramatische en realistische weergave van de levensomstandigheden van de eenvoudige plattelandsbevolking en hun zware alledaagse leven. Dit is duidelijk te zien in schilderijen zoals "Fighting at a Peasant Wedding" en "The Fanatics" uit zijn late werk.
Tidemand was een klassieke academieschilder. Hij genoot een uitstekende opleiding als leerling van de schilder Johan Ludvig Lund aan de gerenommeerde Academie voor Schone Kunsten in Kopenhagen. Vervolgens werd hij leerling van de historieschilderkunst bij Theodor Hildebrandt en Wilhelm Schadow in Düsseldorf. Daar werd de droom van Tidemands gevormd om een succesvol historieschilder te worden. Al met zijn eerste historische compositie ("Gustav Vasa praat met de burgemeester in de kerk van Mora") wist de jonge schilder de aandacht te trekken van de kunstscene van die tijd. Het schilderij, dat een deel van de Zweedse geschiedenis laat zien, werd later aangekocht door de Kunstvereniging van Rijnland en Westfalen.
Een studiebeurs stelde Tidemand in staat om naar Rome te reizen, waar hij kennismaakte met de Italiaanse schilderkunst, die zijn schilderstijl beïnvloedde. Hij keerde niet terug naar Noorwegen, maar vestigde zich in Duitsland. Daar bleef hij de rest van zijn leven. De ambitieuze schilder gebruikte bezoeken aan zijn thuisland als studiereizen. In de landelijke gebieden van Noorwegen kwam hij een landelijke omgeving tegen die veel van zijn authenticiteit had behouden. Hier vond hij eindelijk zijn levenswerk: het echte Noorwegen vereeuwigen in pure en verfijnde beelden. Tidemands eerste schetsen, studies en schilderijen over dit onderwerp worden gekenmerkt door een idyllische, ietwat elegante expressie en fijne schilderkunstige waarden. Later verving hij de idylle vol vertrouwen door een meer dramatische spanning en een nuchtere kijk op het leven van de boeren.
Pagina 1 / 2