Pagina 1 / 1
De Barok was een feest voor de zintuigen. In de schilderkunst ontwikkelde zich het genre van het stilleven. De weergave van voorwerpen ging vaak gepaard met visuele extravagantie. De maatschappij pronkte graag met wat ze had. Exotische etenswaren, schelpen als dure verzamelobjecten en de prachtigste bloesems uit de tuinen in boeketten. Nederlandse schilders als Jan van Huysum en Jan Davisz de Heem kwamen tegemoet aan de wensen van rijke klanten met zeer gepolijste en stijlvolle arrangementen. Adrian Coorte zorgde voor een schril contrast met de alom aanwezige pracht en praal. Tot op de dag van vandaag proberen kunsthistorici de bedoeling achter de eenvoudige en sobere presentatie van zijn stillevens te ontcijferen.
Adrian Coorte gebruikte schilderondergronden die volkomen ongebruikelijk waren voor de barok. De kunstenaar lijmde papier op karton. De schilder koos graag papier dat hij haalde uit oude en niet meer gebruikte rekeningenboeken. De formaten van zijn werken zijn ongewoon klein. Veel schilderijen zijn kleiner dan een schoolschrift en hebben het formaat van een ansichtkaart. Een van de weinige punten die bekend zijn uit de biografie van de kunstenaar is zijn lidmaatschap van het Sint-Lucasgilde. Een omstandigheid die economische redenen voor het zuinig gebruik van materiaal uitsluit. Er is een theorie onder historici dat Coorte zijn werk gebruikte om kritiek te leveren op de maatschappij. Als medium voor zijn stem gebruikte hij het vertrouwde middel van de schilderkunst. Tegelijkertijd wordt de Nederlander beschouwd als een kunstenaar die de grenzen van de kunst verkende. Zijn motieven zijn teruggebracht tot een enkel object. Zijn interpretaties van groenten en fruit lijken vers van de markt. Critici creëerden de term asperge- en aardbeischilder over de eenvoud van zijn werken.
De schilderijen van Adrian Coorte vormen een rustig oeuvre dat getuigt van het grote talent van de kunstenaar. Hij presenteert schelpen en vruchten zonder opsmuk. In de vroege werken treft de kijker de objecten aan in een geïmpliceerde ruimte. Coortes plaatste de voorwerpen op eenvoudige stenen platen. In latere werken wordt de ruimte meer denkbeeldig en ontstaat alleen in de geest van de kijker. Adrian speelde met de grenzen van het oppervlak. Zoals een fotograaf de zoom van de lens gebruikt, experimenteerde Coorte met het vullen van de ruimte en het effect op de kijker. Veel stillevens hebben door hun aanwezigheid een effect dat kunstliefhebbers op afstand vastleggen. De schilderijen van Adrian Coorte willen ontdekt worden. De kijker moet ze benaderen en kan de gedetailleerde geheimen vinden waarmee de kunstenaar zich heeft vereeuwigd. Tijdens zijn leven benadrukte de kunstenaar graag het belang van het compositiepatroon dat in veel vroege werken te zien is. De vlakte die de achtergrond vormt voor druiven, perziken, asperges en abrikozen is een terugkerend element. Bij de kijker wordt het gevoel van aanbieden opgeroepen en het verlangen om te grijpen. Dit was voor de schilder een belangrijk aspect in de commerciële marketing van zijn kunst.
De Barok was een feest voor de zintuigen. In de schilderkunst ontwikkelde zich het genre van het stilleven. De weergave van voorwerpen ging vaak gepaard met visuele extravagantie. De maatschappij pronkte graag met wat ze had. Exotische etenswaren, schelpen als dure verzamelobjecten en de prachtigste bloesems uit de tuinen in boeketten. Nederlandse schilders als Jan van Huysum en Jan Davisz de Heem kwamen tegemoet aan de wensen van rijke klanten met zeer gepolijste en stijlvolle arrangementen. Adrian Coorte zorgde voor een schril contrast met de alom aanwezige pracht en praal. Tot op de dag van vandaag proberen kunsthistorici de bedoeling achter de eenvoudige en sobere presentatie van zijn stillevens te ontcijferen.
Adrian Coorte gebruikte schilderondergronden die volkomen ongebruikelijk waren voor de barok. De kunstenaar lijmde papier op karton. De schilder koos graag papier dat hij haalde uit oude en niet meer gebruikte rekeningenboeken. De formaten van zijn werken zijn ongewoon klein. Veel schilderijen zijn kleiner dan een schoolschrift en hebben het formaat van een ansichtkaart. Een van de weinige punten die bekend zijn uit de biografie van de kunstenaar is zijn lidmaatschap van het Sint-Lucasgilde. Een omstandigheid die economische redenen voor het zuinig gebruik van materiaal uitsluit. Er is een theorie onder historici dat Coorte zijn werk gebruikte om kritiek te leveren op de maatschappij. Als medium voor zijn stem gebruikte hij het vertrouwde middel van de schilderkunst. Tegelijkertijd wordt de Nederlander beschouwd als een kunstenaar die de grenzen van de kunst verkende. Zijn motieven zijn teruggebracht tot een enkel object. Zijn interpretaties van groenten en fruit lijken vers van de markt. Critici creëerden de term asperge- en aardbeischilder over de eenvoud van zijn werken.
De schilderijen van Adrian Coorte vormen een rustig oeuvre dat getuigt van het grote talent van de kunstenaar. Hij presenteert schelpen en vruchten zonder opsmuk. In de vroege werken treft de kijker de objecten aan in een geïmpliceerde ruimte. Coortes plaatste de voorwerpen op eenvoudige stenen platen. In latere werken wordt de ruimte meer denkbeeldig en ontstaat alleen in de geest van de kijker. Adrian speelde met de grenzen van het oppervlak. Zoals een fotograaf de zoom van de lens gebruikt, experimenteerde Coorte met het vullen van de ruimte en het effect op de kijker. Veel stillevens hebben door hun aanwezigheid een effect dat kunstliefhebbers op afstand vastleggen. De schilderijen van Adrian Coorte willen ontdekt worden. De kijker moet ze benaderen en kan de gedetailleerde geheimen vinden waarmee de kunstenaar zich heeft vereeuwigd. Tijdens zijn leven benadrukte de kunstenaar graag het belang van het compositiepatroon dat in veel vroege werken te zien is. De vlakte die de achtergrond vormt voor druiven, perziken, asperges en abrikozen is een terugkerend element. Bij de kijker wordt het gevoel van aanbieden opgeroepen en het verlangen om te grijpen. Dit was voor de schilder een belangrijk aspect in de commerciële marketing van zijn kunst.