Alexandre Calame, geboren op 28 mei 1810 in Arabie, een gehucht van de gemeente Corsier-sur-Vevey, nu onderdeel van Vevey, en overleden op 19 maart 1864 in Menton, was een vooraanstaand schilder in Zwitserland. Als zoon van een marmerbewerker kwam Calame op 15-jarige leeftijd in de financiële wereld terecht en nam hij een baan in een bank. Maar tijdens zijn vrije uren ontwaakte zijn artistieke talent. Hij begon zijn tekentalent aan te scherpen en kleurde kleine taferelen van zijn Zwitserse vaderland in. In 1829 stelde zijn beschermheer, de bankier Diodati, hem in staat les te nemen bij de beroemde landschapsschilder François Diday. Slechts enkele maanden later besloot Calame zijn carrière in het bankwezen te beëindigen en zich volledig aan de wereld van de kunst te wijden.
Vanaf 1835 exposeerde hij zijn landschapsschilderijen van de Zwitserse Alpen en bossen in Parijs en Berlijn. Hoewel Calame meer een tekenaar dan een colorist was, werd zijn werk snel erkend en vond het grote bijval, vooral in Duitsland. In de jaren 1840 werd Calame beschouwd als een van de belangrijkste exponenten van de laatromantische en tegelijkertijd pathetisch overdreven landschapsschilderkunst in Europa, met zijn dramatisch geënsceneerde Alpenlandschappen, achtervolgd door hevig onweer of verlicht door verblindend zonlicht. In 1838 bezocht hij Düsseldorf tijdens een studiereis. In 1842 verhuisde hij naar Parijs, waar hij zijn voorstellingen van de Mont Blanc, de Jungfrau, het meer van Brienz, de Monte Rosa en de Mont Cervin presenteerde. In 1843 beviel zijn vrouw Amélie, de dochter van de Geneefse schilder en muziekleraar Jean-Baptiste Müntzberger, van hun zoon Arthur, die later in de voetsporen van zijn vader zou treden.
In 1844 reisde Calame naar Italië en keerde terug met een groot aantal werken uit Rome en Napels, waaronder de ruïnes van Paestum, die nu te zien zijn in het Stedelijk Museum van Leipzig. Deze werken lieten zien dat hij de Italiaanse natuur in al haar uniekheid kon vastleggen, maar zijn belangrijkste focus bleef het Alpenlandschap. Gletsjers, bergwater, door storm beschadigde bomen, wolken en rotsen gaf hij zeer natuurgetrouw weer, zij het met een zekere gladheid. Een van zijn meest geprezen werken is zijn weergave van de vier seizoenen en tijdstippen van de dag in vier verschillende landschappen, waarbij Lentemorgen een zuidelijk landschap weergeeft, Zomermiddag een noordelijk vlak landschap, Herfstavond en Winternacht berglandschappen. De populariteit van Calame werd echter vooral vergroot door zijn kleinere werken, litho's en etsen, met name de 18 studies van Lauterbrunnen en Meiringen en de 24 bladen met Alpenoversteken. Deze werken werden wijd verspreid in Frankrijk, Engeland en Duitsland en staan ook nu nog model voor tekenlessen.
In Morschach, hoog boven het meer van Uri, herdenkt een gedenksteen Alexandre Calame en de vele uren die hij besteedde aan het schilderen van het omringende landschap. Zijn nalatenschap leeft niet alleen voort in deze aandenkens, maar ook in de kunstdrukken van zijn werken die in vele huizen en galerieën over de hele wereld te vinden zijn. Op 3 april 1880 werd in Genève een door zijn vrouw Amélie geschonken monument ingehuldigd, waarmee de waardering en bewondering voor Calame's bijdrage aan de kunstwereld werd onderstreept. Alexandre Calame stierf op 19 maart 1864 in Menton, maar zijn invloed en unieke stijl leven nog steeds voort in de kunstwereld.
Alexandre Calame, geboren op 28 mei 1810 in Arabie, een gehucht van de gemeente Corsier-sur-Vevey, nu onderdeel van Vevey, en overleden op 19 maart 1864 in Menton, was een vooraanstaand schilder in Zwitserland. Als zoon van een marmerbewerker kwam Calame op 15-jarige leeftijd in de financiële wereld terecht en nam hij een baan in een bank. Maar tijdens zijn vrije uren ontwaakte zijn artistieke talent. Hij begon zijn tekentalent aan te scherpen en kleurde kleine taferelen van zijn Zwitserse vaderland in. In 1829 stelde zijn beschermheer, de bankier Diodati, hem in staat les te nemen bij de beroemde landschapsschilder François Diday. Slechts enkele maanden later besloot Calame zijn carrière in het bankwezen te beëindigen en zich volledig aan de wereld van de kunst te wijden.
Vanaf 1835 exposeerde hij zijn landschapsschilderijen van de Zwitserse Alpen en bossen in Parijs en Berlijn. Hoewel Calame meer een tekenaar dan een colorist was, werd zijn werk snel erkend en vond het grote bijval, vooral in Duitsland. In de jaren 1840 werd Calame beschouwd als een van de belangrijkste exponenten van de laatromantische en tegelijkertijd pathetisch overdreven landschapsschilderkunst in Europa, met zijn dramatisch geënsceneerde Alpenlandschappen, achtervolgd door hevig onweer of verlicht door verblindend zonlicht. In 1838 bezocht hij Düsseldorf tijdens een studiereis. In 1842 verhuisde hij naar Parijs, waar hij zijn voorstellingen van de Mont Blanc, de Jungfrau, het meer van Brienz, de Monte Rosa en de Mont Cervin presenteerde. In 1843 beviel zijn vrouw Amélie, de dochter van de Geneefse schilder en muziekleraar Jean-Baptiste Müntzberger, van hun zoon Arthur, die later in de voetsporen van zijn vader zou treden.
In 1844 reisde Calame naar Italië en keerde terug met een groot aantal werken uit Rome en Napels, waaronder de ruïnes van Paestum, die nu te zien zijn in het Stedelijk Museum van Leipzig. Deze werken lieten zien dat hij de Italiaanse natuur in al haar uniekheid kon vastleggen, maar zijn belangrijkste focus bleef het Alpenlandschap. Gletsjers, bergwater, door storm beschadigde bomen, wolken en rotsen gaf hij zeer natuurgetrouw weer, zij het met een zekere gladheid. Een van zijn meest geprezen werken is zijn weergave van de vier seizoenen en tijdstippen van de dag in vier verschillende landschappen, waarbij Lentemorgen een zuidelijk landschap weergeeft, Zomermiddag een noordelijk vlak landschap, Herfstavond en Winternacht berglandschappen. De populariteit van Calame werd echter vooral vergroot door zijn kleinere werken, litho's en etsen, met name de 18 studies van Lauterbrunnen en Meiringen en de 24 bladen met Alpenoversteken. Deze werken werden wijd verspreid in Frankrijk, Engeland en Duitsland en staan ook nu nog model voor tekenlessen.
In Morschach, hoog boven het meer van Uri, herdenkt een gedenksteen Alexandre Calame en de vele uren die hij besteedde aan het schilderen van het omringende landschap. Zijn nalatenschap leeft niet alleen voort in deze aandenkens, maar ook in de kunstdrukken van zijn werken die in vele huizen en galerieën over de hele wereld te vinden zijn. Op 3 april 1880 werd in Genève een door zijn vrouw Amélie geschonken monument ingehuldigd, waarmee de waardering en bewondering voor Calame's bijdrage aan de kunstwereld werd onderstreept. Alexandre Calame stierf op 19 maart 1864 in Menton, maar zijn invloed en unieke stijl leven nog steeds voort in de kunstwereld.
Pagina 1 / 2