Alfred Emile Stevens was een schilder met een passie voor lithografie. Hij groeide op in zijn geboorteland België. Zijn moeder en vader waren beiden geïnteresseerd in kunst en gaven hun zoon de liefde voor de schilderkunst. Als jongeman werd Stevens overweldigd door reislust, dus vertrok hij naar Frankrijk. Hij vestigde zich in Parijs - een veelbelovende plek voor kunstenaars van toen en nu.
Omringd door impressionisten met wie hij nauwe vriendschappen en zakelijke relaties onderhield, ging Stevens op zoek naar zijn eigen persoonlijke schilderstijl. Hoewel hij nooit een impressionist is geweest en dat ook nooit heeft willen zijn, kan de kijker zien dat Stevens zich artistiek heeft laten inspireren door de beweging. De gebroken penseelstreken, de donkere strepen van de achtergrondkleur en de Japanse elementen, die belangrijke onderdelen zijn van de impressionistische schilderkunst, zijn ook terug te vinden in Stevens' schilderijen. Stevens werd beroemd om zijn societyportretten van mooie aristocratische vrouwen: vrouwelijke dames in eigentijdse kleding in scènes die voor die tijd zeer intiem waren. Hiermee had hij zijn favoriete motief gevonden. Deze populaire foto's leverden hem al vroeg in zijn carrière de ere-status van de Parijse kunstscene op. Dit betekende de automatische acceptatie van elk van zijn schilderijen op elke tentoonstelling van de prestigieuze Parijse Salon.
In de daaropvolgende decennia groeide zijn succes. Zijn schilderijen werden aangekocht door gerenommeerde kopers zoals het Brussels Museum en de Belgische Koning Leopold. In 1867 nam hij deel aan de grote wereldtentoonstelling van Parijs en won met zijn schilderijen een aantal eersteklas medailles en promotie tot officier van het Legioen van Eer. Het jaar 1880 markeerde het hoogtepunt van Alfred Emile Stevens carrière. Hij had bijna alles bereikt wat in zijn beroep kon worden bereikt en werd geprezen als een van de beste schilders van zijn tijd.
In de jaren 1890 beëindigde hij geleidelijk aan zijn actieve carrière. Maar hij is nooit uit het geheugen verdwenen. In 1900, toen hij nog leefde, had hij zijn eerste overzichtstentoonstelling in de Ecole des Beaux-Arts, de kunstacademie van Parijs, die zijn nalatenschap aan de schilderkunst vierde.
Alfred Emile Stevens was een schilder met een passie voor lithografie. Hij groeide op in zijn geboorteland België. Zijn moeder en vader waren beiden geïnteresseerd in kunst en gaven hun zoon de liefde voor de schilderkunst. Als jongeman werd Stevens overweldigd door reislust, dus vertrok hij naar Frankrijk. Hij vestigde zich in Parijs - een veelbelovende plek voor kunstenaars van toen en nu.
Omringd door impressionisten met wie hij nauwe vriendschappen en zakelijke relaties onderhield, ging Stevens op zoek naar zijn eigen persoonlijke schilderstijl. Hoewel hij nooit een impressionist is geweest en dat ook nooit heeft willen zijn, kan de kijker zien dat Stevens zich artistiek heeft laten inspireren door de beweging. De gebroken penseelstreken, de donkere strepen van de achtergrondkleur en de Japanse elementen, die belangrijke onderdelen zijn van de impressionistische schilderkunst, zijn ook terug te vinden in Stevens' schilderijen. Stevens werd beroemd om zijn societyportretten van mooie aristocratische vrouwen: vrouwelijke dames in eigentijdse kleding in scènes die voor die tijd zeer intiem waren. Hiermee had hij zijn favoriete motief gevonden. Deze populaire foto's leverden hem al vroeg in zijn carrière de ere-status van de Parijse kunstscene op. Dit betekende de automatische acceptatie van elk van zijn schilderijen op elke tentoonstelling van de prestigieuze Parijse Salon.
In de daaropvolgende decennia groeide zijn succes. Zijn schilderijen werden aangekocht door gerenommeerde kopers zoals het Brussels Museum en de Belgische Koning Leopold. In 1867 nam hij deel aan de grote wereldtentoonstelling van Parijs en won met zijn schilderijen een aantal eersteklas medailles en promotie tot officier van het Legioen van Eer. Het jaar 1880 markeerde het hoogtepunt van Alfred Emile Stevens carrière. Hij had bijna alles bereikt wat in zijn beroep kon worden bereikt en werd geprezen als een van de beste schilders van zijn tijd.
In de jaren 1890 beëindigde hij geleidelijk aan zijn actieve carrière. Maar hij is nooit uit het geheugen verdwenen. In 1900, toen hij nog leefde, had hij zijn eerste overzichtstentoonstelling in de Ecole des Beaux-Arts, de kunstacademie van Parijs, die zijn nalatenschap aan de schilderkunst vierde.
Pagina 1 / 3