In de zinderende kunstscène van neoklassiek Italië bracht de 18e eeuw de buitengewone Andrea Appiani voort, wiens geboorte de wereld begroette in Milaan op 31 mei 1754. De levendige straten van Milaan hielden echter niet alleen zijn verhaal verborgen, maar ook de subtiele nuances van zijn artistieke transformaties.
Appiani was oorspronkelijk voorbestemd om in de medische voetsporen van zijn vader te treden, maar hij streefde een andere, gepassioneerde roeping na. Hij zocht de voogdij op van de befaamde Carlo Maria Giudici, onder wiens leiding hij de tekenkunst onder de knie kreeg en beeldhouwwerken en kunstdrukken met nauwgezette toewijding kopieerde. Deze eerste dagen leidden hem naar de creatieve ruimtes van Antonio de' Giorgi en Martin Knoller, waar hij zich onderdompelde in de mystiek van het fresco- en olieverfschilderen. Elke penseelstreek, elke kunstdruk die hij maakte was een stille ode aan zijn onvermoeibare toewijding aan de kunst.
Tot Appiani's meest opmerkelijke werken behoren een symfonische voorstelling van de Evangelisten in de kerk Santa Maria presso San Celso en een magisch fresco in de Koninklijke Villa van Milaan met Apollo en de Muzen in hun volle glorie. Maar het leven had niet alleen lof en eer in petto voor Appiani. Toen Napoleon viel, verdwenen de privileges van de schilder met hem en werd hij omringd door onverwachte armoede. Toch produceerde hij zelfs in deze tijden meesterlijke portretten en verhalende werken die de eeuwen weerspiegelden. Een van zijn meest opmerkelijke schilderijen vertelt over de ontroerende ontmoeting tussen Rachel en Jacob, een tijdloos werk dat vandaag de dag schittert in Alzano.
Zijn leven eindigde in 1817 in Milaan, maar zijn nalatenschap bleef bloeien door studenten als Antonio De Antoni en Giuseppe Bossi. Zij zetten de nalatenschap voort van een kunstenaar wiens werken nu de muren sieren van kunstliefhebbers over de hele wereld als kunstdrukken, gereproduceerd met de hoogste kwaliteit.
In de zinderende kunstscène van neoklassiek Italië bracht de 18e eeuw de buitengewone Andrea Appiani voort, wiens geboorte de wereld begroette in Milaan op 31 mei 1754. De levendige straten van Milaan hielden echter niet alleen zijn verhaal verborgen, maar ook de subtiele nuances van zijn artistieke transformaties.
Appiani was oorspronkelijk voorbestemd om in de medische voetsporen van zijn vader te treden, maar hij streefde een andere, gepassioneerde roeping na. Hij zocht de voogdij op van de befaamde Carlo Maria Giudici, onder wiens leiding hij de tekenkunst onder de knie kreeg en beeldhouwwerken en kunstdrukken met nauwgezette toewijding kopieerde. Deze eerste dagen leidden hem naar de creatieve ruimtes van Antonio de' Giorgi en Martin Knoller, waar hij zich onderdompelde in de mystiek van het fresco- en olieverfschilderen. Elke penseelstreek, elke kunstdruk die hij maakte was een stille ode aan zijn onvermoeibare toewijding aan de kunst.
Tot Appiani's meest opmerkelijke werken behoren een symfonische voorstelling van de Evangelisten in de kerk Santa Maria presso San Celso en een magisch fresco in de Koninklijke Villa van Milaan met Apollo en de Muzen in hun volle glorie. Maar het leven had niet alleen lof en eer in petto voor Appiani. Toen Napoleon viel, verdwenen de privileges van de schilder met hem en werd hij omringd door onverwachte armoede. Toch produceerde hij zelfs in deze tijden meesterlijke portretten en verhalende werken die de eeuwen weerspiegelden. Een van zijn meest opmerkelijke schilderijen vertelt over de ontroerende ontmoeting tussen Rachel en Jacob, een tijdloos werk dat vandaag de dag schittert in Alzano.
Zijn leven eindigde in 1817 in Milaan, maar zijn nalatenschap bleef bloeien door studenten als Antonio De Antoni en Giuseppe Bossi. Zij zetten de nalatenschap voort van een kunstenaar wiens werken nu de muren sieren van kunstliefhebbers over de hele wereld als kunstdrukken, gereproduceerd met de hoogste kwaliteit.
Pagina 1 / 1