Een diepe melancholie spreekt uit veel van Anita Rée's werken. Vooral in haar zelfportretten lijkt ze vaak verdrietig en hopeloos, teleurgesteld in de wereld en de mensen. Dit ondanks het feit dat de kunstenares op het hoogtepunt van haar carrière was ten tijde van hun creatie en succes had met haar schilderijen, die beïnvloed waren door de hedendaagse avant-garde, niet alleen in haar geboorteland Duitsland maar ook daarbuiten. Het verdriet in haar werk wordt tegenwoordig vaak geïnterpreteerd als een soort voorbode van de naderende tragedie in haar leven. Want Anita Reh kwam uit een Joodse familie aan haar vaders kant. En zo werd ze in de jaren dertig steeds meer blootgesteld aan antisemitische vijandigheid. Haar kunst werd uiteindelijk door de nationaal-socialisten geclassificeerd als "ontaard". Dit trof de zeer gevoelige kunstenares zo erg dat ze in 1933 zelfmoord pleegde.

Het feit dat een groot aantal werken van Anita Rée überhaupt bewaard zijn gebleven en dat de kunstenares niet vergeten is, is te danken aan een kunstminnende beheerder. Wilhelm Werner, zoals de ijverige geest werd genoemd, was werkzaam bij de Kunsthalle Hamburg. In 1937 redde hij verschillende werken van Anita Rée van confiscatie en vernietiging door de nationaal-socialisten. Werner had ze verstopt in zijn officiële flat. Na de oorlog bracht hij de schilderijen stilletjes en in het geheim terug naar het depot. Pas na zijn dood werd deze reddingsoperatie bekend en werd Wilhelm Werner erkend als de auteur ervan.

Anita Reé is bekend om haar impressionistische openluchtschilderijen en kubistisch-mediterrane landschappen en om haar neo-saxische portretten. In de Hamburgse Kunsthalle zijn tegenwoordig onder meer meer dan 30 schilderijen en talrijke grafische werken van de veelzijdige kunstenaar te vinden. Werken van Anita Rée duiken ook steeds weer op in de internationale kunsthandel en behalen recordprijzen op kunstveilingen, zoals het schilderij "Blue Woman", dat voor maar liefst 875.000 euro werd geveild.

Late eer voor een vrouw die het zelfs aan het begin van haar carrière als kunstenaar niet gemakkelijk had. Geboren in de rijke Hamburgse bovenlaag, kon de jonge Anita de Hamburgse schilderschool bezoeken en zelfs in Parijs studeren. Maar haar artistieke ambities stuitten op weinig begrip van haar familie. Schilderen werd aanvaard als een geschikte vrijetijdsbesteding voor de oudste dochter. Maar vooral haar strenge moeder keurde het idee om er een beroep van te maken niet goed of begreep het niet. Gelukkig voor de kunstwereld liet Anita Reh zich niet afschrikken en ging zij haar weg - zij het niet bepaald in rooskleurige financiële omstandigheden en vaak gekweld door melancholie en angst. Maar dat, zei ze ooit zelf, was de prijs om te mogen doen wat het hart vervult.