Pagina 1 / 6
Zijn beroemdste werk is de "Denker", de figuur die op zijn voetstuk zit, verloren in gedachten, met zijn rug en hoofd gebogen, en zou een figuur uit Dante Alighieri's "Goddelijke Komedie" voorstellen. Auguste Rodin was beeldhouwer en tekenaar, maar hoewel zijn beeldhouwwerken grote bekendheid hebben gekregen, hebben zijn tekeningen nooit zoveel aandacht gekregen. Rodin werkte vooral met tekeningen en in klei, maar hij hield niet zo van andere materialen.
Al als jongeman ontdekte Rodin zijn hang naar kunst. Maar de zoon van een conservatieve ambtenarenfamilie slaagde er niet in om toegelaten te worden tot de academie. Zo behaalde hij zijn latere successen zonder formele beeldhouwopleiding. Rodin's werk werd beïnvloed door verschillende factoren. Zowel de Griekse oudheid als Michelangelo, maar ook latere stijlen, speelden een grote rol in zijn werk. In zijn eerste fase creëerde hij werken die zich onderscheidden door de emotionaliteit van de beweging en beïnvloed werden door het impressionisme en het realisme. Zijn radicalisme was al vroeg duidelijk, zij het nogal toevallig. Het eerste werk dat werd tentoongesteld was de "Man met een gebroken neus", een buste die echter door de vorst in het atelier werd beschadigd en daarom geen achterhoofd had. Rodin legde het toch voor aan de Salon in 1865 en kreeg de kritiek dat het werk slechts fragmentarisch was. Rodin was ook een zeer controversieel kunstenaar. Zijn uitbeelding van een naakte man, het "tijdperk van het brons", zorgde voor een schudden van het hoofd in het openbaar vanwege de levensechte voortplanting.
Uiterlijk rond de eeuwwisseling van de 20e eeuw werd Rodin's rol als grote moderne kunstenaar, zelfs als pionier, duidelijk. Zijn beeld "The Striding Man" vertoont duidelijke kenmerken van abstractie, niet alleen omdat het een hoofd mist, maar ook vanwege de eigenaardige vorm van het lichaam. De moderne tijd werd zelf gekenmerkt door controverse. Veel kunstenaars, zoals Pablo Picasso of de vertegenwoordigers van het expressionisme, die begonnen te experimenteren met abstracte vormen, werden niet begrepen en daarom scherp bekritiseerd.
Zijn beroemdste werk is de "Denker", de figuur die op zijn voetstuk zit, verloren in gedachten, met zijn rug en hoofd gebogen, en zou een figuur uit Dante Alighieri's "Goddelijke Komedie" voorstellen. Auguste Rodin was beeldhouwer en tekenaar, maar hoewel zijn beeldhouwwerken grote bekendheid hebben gekregen, hebben zijn tekeningen nooit zoveel aandacht gekregen. Rodin werkte vooral met tekeningen en in klei, maar hij hield niet zo van andere materialen.
Al als jongeman ontdekte Rodin zijn hang naar kunst. Maar de zoon van een conservatieve ambtenarenfamilie slaagde er niet in om toegelaten te worden tot de academie. Zo behaalde hij zijn latere successen zonder formele beeldhouwopleiding. Rodin's werk werd beïnvloed door verschillende factoren. Zowel de Griekse oudheid als Michelangelo, maar ook latere stijlen, speelden een grote rol in zijn werk. In zijn eerste fase creëerde hij werken die zich onderscheidden door de emotionaliteit van de beweging en beïnvloed werden door het impressionisme en het realisme. Zijn radicalisme was al vroeg duidelijk, zij het nogal toevallig. Het eerste werk dat werd tentoongesteld was de "Man met een gebroken neus", een buste die echter door de vorst in het atelier werd beschadigd en daarom geen achterhoofd had. Rodin legde het toch voor aan de Salon in 1865 en kreeg de kritiek dat het werk slechts fragmentarisch was. Rodin was ook een zeer controversieel kunstenaar. Zijn uitbeelding van een naakte man, het "tijdperk van het brons", zorgde voor een schudden van het hoofd in het openbaar vanwege de levensechte voortplanting.
Uiterlijk rond de eeuwwisseling van de 20e eeuw werd Rodin's rol als grote moderne kunstenaar, zelfs als pionier, duidelijk. Zijn beeld "The Striding Man" vertoont duidelijke kenmerken van abstractie, niet alleen omdat het een hoofd mist, maar ook vanwege de eigenaardige vorm van het lichaam. De moderne tijd werd zelf gekenmerkt door controverse. Veel kunstenaars, zoals Pablo Picasso of de vertegenwoordigers van het expressionisme, die begonnen te experimenteren met abstracte vormen, werden niet begrepen en daarom scherp bekritiseerd.