Pagina 1 / 1
Benvenuto Cellini, geboren op 3 november 1500 in Florence en aldaar overleden op 13 februari 1571, was een belangrijke vertegenwoordiger van het maniërisme, een artistieke stroming in de late Renaissance. Als Italiaanse goudsmid en beeldhouwer drukte hij zijn blijvende stempel op de kunstgeschiedenis. In dit verband wordt hij beschouwd als een van de grootste beeldhouwers van na de Oudheid en vertegenwoordigt hij de "uomo universale" van de Italiaanse Renaissance, die zich onderscheidt door veelzijdigheid op verschillende gebieden.
Zijn vader, Giovanni Cellini, was een bouwmeester en musicus in dienst van de Medici, een machtige Italiaanse familie uit die tijd. Cellini groeide op in een artistieke omgeving waar zijn vader ook muziekinstrumenten maakte. Oorspronkelijk was het de bedoeling dat hij in de muzikale voetsporen van zijn vader zou treden, maar op 14-jarige leeftijd besloot hij om goudsmid te worden. Hij begon zijn leertijd bij Michelangelo da Viviano, de vader van zijn toekomstige aartsrivaal Baccio Bandinelli, voordat hij overstapte naar de werkplaats van Antonio di Sandro.
Cellini was een controversieel figuur. Uit zijn autobiografie blijkt dat hij drie keer een moord heeft gepleegd. Ondanks zijn duistere verleden stond hij hoog aangeschreven als kunstenaar en werkte hij in verschillende functies, waaronder goudsmid, beeldhouwer, medailleur, schrijver en musicus.
Het werk van Cellini, waaronder enkele van de mooiste beeldhouwwerken en sieraden van de Renaissance, werd na zijn dood vrijwel vergeten en pas in de 19e eeuw herontdekt. Zijn artistieke carrière, die zowel in Florence als in Rome plaatsvond, werd gekenmerkt door zijn werk voor belangrijke figuren als de pausen en de Medici-familie.
Zijn beroemdste beeldhouwwerk is waarschijnlijk "Perseus met het hoofd van Medusa", dat te zien is in de Loggia dei Lanzi in Florence. Dit werk, waarvan de voltooiing acht jaar duurde en dat herhaaldelijk werd geplaagd door moeilijkheden, wordt beschouwd als zijn meesterwerk en bevestigde zijn reputatie als een van de belangrijkste beeldhouwers van zijn tijd.
In zijn latere jaren stapte Cellini over naar de geestelijke stand en nam in 1558 de tonsuur aan. Ondanks deze verandering bleef hij twistziek en raakte hij vaak verwikkeld in juridische geschillen. Hij stierf in 1571 in Florence, maar zijn nalatenschap leeft voort in zijn indrukwekkende werken en fascinerende autobiografie.
Benvenuto Cellini, geboren op 3 november 1500 in Florence en aldaar overleden op 13 februari 1571, was een belangrijke vertegenwoordiger van het maniërisme, een artistieke stroming in de late Renaissance. Als Italiaanse goudsmid en beeldhouwer drukte hij zijn blijvende stempel op de kunstgeschiedenis. In dit verband wordt hij beschouwd als een van de grootste beeldhouwers van na de Oudheid en vertegenwoordigt hij de "uomo universale" van de Italiaanse Renaissance, die zich onderscheidt door veelzijdigheid op verschillende gebieden.
Zijn vader, Giovanni Cellini, was een bouwmeester en musicus in dienst van de Medici, een machtige Italiaanse familie uit die tijd. Cellini groeide op in een artistieke omgeving waar zijn vader ook muziekinstrumenten maakte. Oorspronkelijk was het de bedoeling dat hij in de muzikale voetsporen van zijn vader zou treden, maar op 14-jarige leeftijd besloot hij om goudsmid te worden. Hij begon zijn leertijd bij Michelangelo da Viviano, de vader van zijn toekomstige aartsrivaal Baccio Bandinelli, voordat hij overstapte naar de werkplaats van Antonio di Sandro.
Cellini was een controversieel figuur. Uit zijn autobiografie blijkt dat hij drie keer een moord heeft gepleegd. Ondanks zijn duistere verleden stond hij hoog aangeschreven als kunstenaar en werkte hij in verschillende functies, waaronder goudsmid, beeldhouwer, medailleur, schrijver en musicus.
Het werk van Cellini, waaronder enkele van de mooiste beeldhouwwerken en sieraden van de Renaissance, werd na zijn dood vrijwel vergeten en pas in de 19e eeuw herontdekt. Zijn artistieke carrière, die zowel in Florence als in Rome plaatsvond, werd gekenmerkt door zijn werk voor belangrijke figuren als de pausen en de Medici-familie.
Zijn beroemdste beeldhouwwerk is waarschijnlijk "Perseus met het hoofd van Medusa", dat te zien is in de Loggia dei Lanzi in Florence. Dit werk, waarvan de voltooiing acht jaar duurde en dat herhaaldelijk werd geplaagd door moeilijkheden, wordt beschouwd als zijn meesterwerk en bevestigde zijn reputatie als een van de belangrijkste beeldhouwers van zijn tijd.
In zijn latere jaren stapte Cellini over naar de geestelijke stand en nam in 1558 de tonsuur aan. Ondanks deze verandering bleef hij twistziek en raakte hij vaak verwikkeld in juridische geschillen. Hij stierf in 1571 in Florence, maar zijn nalatenschap leeft voort in zijn indrukwekkende werken en fascinerende autobiografie.