Bijna onbekend in Europa is Candido Lopez een van de meest populaire schilders van de 19e eeuw in zijn geboorteland Argentinië en een nationaal icoon in zijn tijd. In een tijd waarin het nationalisme de dominante ideologie werd, gaf hij uitdrukking aan de Argentijnse identiteit door middel van zijn oorlogs- en gevechtsschilderijen. In 1863 werd Lopez soldaat in het Argentijnse leger met de rang van luitenant. Hij kreeg de rang van officier voor iets dat hem bijzonder maakte in het Argentinië van de jaren 1860: hij kon lezen en schrijven. Zijn militaire dienstplicht hield verband met het uitbreken van de Paraguayaanse oorlog, die van groot belang was voor Zuid-Amerika. Deze oorlog wordt vandaag de dag nog steeds de "Grote Oorlog" in Paraguay genoemd. Het was het bloedigste militaire conflict dat Zuid-Amerika tot dan toe had gezien. Berekend op basis van het aantal inwoners veroorzaakte de oorlog in Paraguay verliezen die uniek zijn in de wereldgeschiedenis. Ongeveer 80 procent van de mannen tussen 13 en 70 jaar werd gedood in het conflict. Lopez vond zijn dominante picturale onderwerp in de oorlog. In zijn vrije tijd maakte hij schetsen van de gevechten, die hij later in schilderijen vertaalde. Na het verlaten van de militaire diensttijd hield hij zich tot aan zijn dood bezig met de artistieke vormgeving van zijn gevechtsschetsen. Zijn scènes van de Paraguayaanse oorlog stichtten een Argentijnse nationale mythe. Na zijn dood in 1902 werd Lopez met militaire eer begraven op de begraafplaats van La Recoleta.
De oorlog had ook tragische gevolgen voor Lopez zelf. Bij de explosie van een granaat verloor Lopez zijn rechterarm, die uit de elleboog moest worden geamputeerd. Dit leek in eerste instantie het einde van zijn artistieke carrière. Maar met extreme discipline slaagde Lopez erin om zijn linkerarm te herscholen. Na zeven jaar opleiding voelde hij zich in staat om met zijn linkerarm verder te schilderen zonder enige beperking.
De stijl van zijn gevechtsscènes kan worden omschreven als bijna fotorealistisch. Dit was een reflex om zijn weg naar de kunst te vinden. Lopez werd eerst opgeleid tot daguerreotypist. Deze voorvorm van fotografie was de eerste beeldgenererende moderne technologie. Als fotograaf verwierf Lopez een uitstekende reputatie, wat hem in 1862 de opdracht opleverde voor een portret van de nieuw gekozen Argentijnse president Bartholomé Mitre. Hij begon alleen te tekenen als hulpmiddel bij het plannen van zijn foto's. Alleen zijn ontmoeting met de Italiaanse schilder Ignacio Manzoni bracht hem ertoe zijn schetsen als een zelfstandige kunstvorm te beschouwen. Het geplande kunstonderwijs in Europa is echter ten prooi gevallen aan het uitbreken van de oorlog. Daarom ontwikkelde hij zijn perspectief als fotograaf als basis voor zijn artistieke vormgeving. Hoewel zijn schilderijen vooral staan voor de Argentijnse nationale mythe, vermijdt Lopez zijn oorlogstaferelen te onderstrepen met nationale pathos. In plaats daarvan behield hij de blik van de fotograaf die als neutrale kroniekschrijver het geweld documenteert.
Bijna onbekend in Europa is Candido Lopez een van de meest populaire schilders van de 19e eeuw in zijn geboorteland Argentinië en een nationaal icoon in zijn tijd. In een tijd waarin het nationalisme de dominante ideologie werd, gaf hij uitdrukking aan de Argentijnse identiteit door middel van zijn oorlogs- en gevechtsschilderijen. In 1863 werd Lopez soldaat in het Argentijnse leger met de rang van luitenant. Hij kreeg de rang van officier voor iets dat hem bijzonder maakte in het Argentinië van de jaren 1860: hij kon lezen en schrijven. Zijn militaire dienstplicht hield verband met het uitbreken van de Paraguayaanse oorlog, die van groot belang was voor Zuid-Amerika. Deze oorlog wordt vandaag de dag nog steeds de "Grote Oorlog" in Paraguay genoemd. Het was het bloedigste militaire conflict dat Zuid-Amerika tot dan toe had gezien. Berekend op basis van het aantal inwoners veroorzaakte de oorlog in Paraguay verliezen die uniek zijn in de wereldgeschiedenis. Ongeveer 80 procent van de mannen tussen 13 en 70 jaar werd gedood in het conflict. Lopez vond zijn dominante picturale onderwerp in de oorlog. In zijn vrije tijd maakte hij schetsen van de gevechten, die hij later in schilderijen vertaalde. Na het verlaten van de militaire diensttijd hield hij zich tot aan zijn dood bezig met de artistieke vormgeving van zijn gevechtsschetsen. Zijn scènes van de Paraguayaanse oorlog stichtten een Argentijnse nationale mythe. Na zijn dood in 1902 werd Lopez met militaire eer begraven op de begraafplaats van La Recoleta.
De oorlog had ook tragische gevolgen voor Lopez zelf. Bij de explosie van een granaat verloor Lopez zijn rechterarm, die uit de elleboog moest worden geamputeerd. Dit leek in eerste instantie het einde van zijn artistieke carrière. Maar met extreme discipline slaagde Lopez erin om zijn linkerarm te herscholen. Na zeven jaar opleiding voelde hij zich in staat om met zijn linkerarm verder te schilderen zonder enige beperking.
De stijl van zijn gevechtsscènes kan worden omschreven als bijna fotorealistisch. Dit was een reflex om zijn weg naar de kunst te vinden. Lopez werd eerst opgeleid tot daguerreotypist. Deze voorvorm van fotografie was de eerste beeldgenererende moderne technologie. Als fotograaf verwierf Lopez een uitstekende reputatie, wat hem in 1862 de opdracht opleverde voor een portret van de nieuw gekozen Argentijnse president Bartholomé Mitre. Hij begon alleen te tekenen als hulpmiddel bij het plannen van zijn foto's. Alleen zijn ontmoeting met de Italiaanse schilder Ignacio Manzoni bracht hem ertoe zijn schetsen als een zelfstandige kunstvorm te beschouwen. Het geplande kunstonderwijs in Europa is echter ten prooi gevallen aan het uitbreken van de oorlog. Daarom ontwikkelde hij zijn perspectief als fotograaf als basis voor zijn artistieke vormgeving. Hoewel zijn schilderijen vooral staan voor de Argentijnse nationale mythe, vermijdt Lopez zijn oorlogstaferelen te onderstrepen met nationale pathos. In plaats daarvan behield hij de blik van de fotograaf die als neutrale kroniekschrijver het geweld documenteert.
Pagina 1 / 1