Technologische vernieuwingen waren voor hem van brandend belang. Carl Grossberg was een industrieel schilder, beïnvloed door het artistieke tijdperk van de Nieuwe Zakelijkheid. Hij maakte de Eerste Wereldoorlog en het begin van de Tweede Wereldoorlog mee. Maar zijn passie was altijd schilderen, tot aan zijn dood.
Carl Grossberg, wiens echte naam Georg Carl Wilhelm Grandmontagne was, was een Duitse schilder die zijn werken in olieverf en aquarel op doek heeft vereeuwigd. Oorspronkelijk studeerde hij echter architectuur, nog onder de naam Grandmontagne, die echter kort daarna door zijn vader werd gegermaniseerd - tot Grossberg. Daarna moest hij zijn studie onderbreken omdat hij bij het begin van de Eerste Wereldoorlog in militaire dienst werd geroepen. Een paar jaar later keerde hij gewond terug, maar de oorlog kon hem niet van zijn carrière afhouden. Zodra de verwonding genezen was, wijdde hij zich aan de studie van de schone kunsten en hield hij zich bezig met schilderkunst, decoratieve kunst en ruimtelijke kunst. Hij verwierf zijn succes met solotentoonstellingen in Stuttgart, later ook in Berlijn en verschillende steden in Duitsland. Enkele jaren later ontving hij de Prijs van Rome voor zijn tentoonstellingen en zijn kunst. Maar Grossberg was eigenlijk met een groter project bezig. Een project genaamd "Industrieplans", een cyclus schilderijen die een dwarsdoorsnede van de belangrijkste industrieën van Duitsland moesten voorstellen. Maar helaas is het nooit gerealiseerd. Want bij het begin van de Tweede Wereldoorlog werd hij opnieuw opgeroepen en in Polen gestationeerd. Uiteindelijk kwam hij om bij een auto-ongeluk toen hij zijn familie bezocht tijdens een verlof naar huis.
Grossbergs werken werden niet consequent geproduceerd gedurende zijn hele carrière. Ze veranderden in de loop der tijd. Aanvankelijk maakte hij stadsgezichten in olieverf en aquarel, geïnspireerd door de kunstenaar Lyonel Feininger. Deze bouwblokachtige structuren waren helder en gedurfd van kleur, terwijl de stijl barstte van detail en precisie. Dit zou ook Grossberg's handelsmerk worden. Later investeerde hij in technische apparaten, waarvan het ontwerpaspect steeds meer een ingenieus perspectief werd dat hij uitbeeldde. Hij produceerde zijn zogenaamde "droombeelden", die de geometrische machinerie verrijkten met surrealistische elementen en er een symbolische kunstruimte van maakten. In het begin van de jaren dertig liet hij zijn "droombeelden" echter varen ten gunste van het kunsttijdperk van de Nieuwe Zakelijkheid, waarin hij technologische interieurs afbeeldde, zonder verdere accessoires. Vooral fabriekshallen en machineportretten dienden in deze periode als centrale motieven in zijn werk. Zijn vak was de industriële functionarissen van die tijd om te vormen tot kunstmatige momenten. Zo ontstond de afstandelijke, onderkoelde beeldtaal en de tijdloze steriliteit die hem maakten tot de industriële schilder die Grossberg nog steeds wordt genoemd.
Technologische vernieuwingen waren voor hem van brandend belang. Carl Grossberg was een industrieel schilder, beïnvloed door het artistieke tijdperk van de Nieuwe Zakelijkheid. Hij maakte de Eerste Wereldoorlog en het begin van de Tweede Wereldoorlog mee. Maar zijn passie was altijd schilderen, tot aan zijn dood.
Carl Grossberg, wiens echte naam Georg Carl Wilhelm Grandmontagne was, was een Duitse schilder die zijn werken in olieverf en aquarel op doek heeft vereeuwigd. Oorspronkelijk studeerde hij echter architectuur, nog onder de naam Grandmontagne, die echter kort daarna door zijn vader werd gegermaniseerd - tot Grossberg. Daarna moest hij zijn studie onderbreken omdat hij bij het begin van de Eerste Wereldoorlog in militaire dienst werd geroepen. Een paar jaar later keerde hij gewond terug, maar de oorlog kon hem niet van zijn carrière afhouden. Zodra de verwonding genezen was, wijdde hij zich aan de studie van de schone kunsten en hield hij zich bezig met schilderkunst, decoratieve kunst en ruimtelijke kunst. Hij verwierf zijn succes met solotentoonstellingen in Stuttgart, later ook in Berlijn en verschillende steden in Duitsland. Enkele jaren later ontving hij de Prijs van Rome voor zijn tentoonstellingen en zijn kunst. Maar Grossberg was eigenlijk met een groter project bezig. Een project genaamd "Industrieplans", een cyclus schilderijen die een dwarsdoorsnede van de belangrijkste industrieën van Duitsland moesten voorstellen. Maar helaas is het nooit gerealiseerd. Want bij het begin van de Tweede Wereldoorlog werd hij opnieuw opgeroepen en in Polen gestationeerd. Uiteindelijk kwam hij om bij een auto-ongeluk toen hij zijn familie bezocht tijdens een verlof naar huis.
Grossbergs werken werden niet consequent geproduceerd gedurende zijn hele carrière. Ze veranderden in de loop der tijd. Aanvankelijk maakte hij stadsgezichten in olieverf en aquarel, geïnspireerd door de kunstenaar Lyonel Feininger. Deze bouwblokachtige structuren waren helder en gedurfd van kleur, terwijl de stijl barstte van detail en precisie. Dit zou ook Grossberg's handelsmerk worden. Later investeerde hij in technische apparaten, waarvan het ontwerpaspect steeds meer een ingenieus perspectief werd dat hij uitbeeldde. Hij produceerde zijn zogenaamde "droombeelden", die de geometrische machinerie verrijkten met surrealistische elementen en er een symbolische kunstruimte van maakten. In het begin van de jaren dertig liet hij zijn "droombeelden" echter varen ten gunste van het kunsttijdperk van de Nieuwe Zakelijkheid, waarin hij technologische interieurs afbeeldde, zonder verdere accessoires. Vooral fabriekshallen en machineportretten dienden in deze periode als centrale motieven in zijn werk. Zijn vak was de industriële functionarissen van die tijd om te vormen tot kunstmatige momenten. Zo ontstond de afstandelijke, onderkoelde beeldtaal en de tijdloze steriliteit die hem maakten tot de industriële schilder die Grossberg nog steeds wordt genoemd.
Pagina 1 / 1