De 19e eeuw - een tijdperk van omwentelingen, verval en een nieuw begin. Te midden van veranderingen, een landschapsschilder die de horizon weet te vangen waar geschiedenis, heden en toekomst elkaar ontmoeten. Carl Rottmann, die zich zijn leven lang zou blijven wijden aan de monumentale landschapsschilderkunst, vereeuwigde niet louter delen van de natuur, maar plaatsen van historische activiteit, overblijfselen van de menselijke beschaving. Zijn opvattingen zouden hem de gunst van een koning opleveren en leiden tot een breuk met het geïdealiseerde classicisme.
Geboren als zoon van een universitair tekenleraar, is Rottmann voorbestemd om een carrière in de podiumkunsten na te streven. Hij leert een borstel vast te houden nog voor hij zijn eerste stapjes zet. Zijn vader onderwijst en moedigt het jonge talent aan. Rottmann brengt zijn jeugd door in het gezelschap van kunstenaars en vrije geesten, waar hij invloeden opdoet van Johann Christian Xeller en George Augustus Wallis. Het zijn de voor-Alpine landschappen die Rottmanns gevoel voor esthetiek, zijn passie voor de natuur, voor de sporen van de geschiedenis die er in oprijzen, wakker maken. De bergen en heuvels, het kasteel van Heidelberg, de Neckar behoren tot Rottmanns vroegste motieven. Maar de huiselijke wereld wordt eng voor hem. De jongeman reist door Duitsland en Oostenrijk en vindt inspiratie in het landschap van Salzburg. Uiteindelijk, in München, ontmoet hij zijn lot. Zijn huwelijk met Friederike Sckell trekt de aandacht van niemand minder dan de Beierse koning.
Nog maar dertig jaar oud en in de bloei van zijn scheppingskracht, breidt Rottmanns wereld zich plotseling uit. Ludwig I wil een uitzicht op Palermo, financiert de reis van de jonge schilder naar Sicilië. Rottmann bevindt zich op een kruispunt. Het lot van zijn toekomstige werk hing af van de goedkeuring of afkeuring van de vorst. Maar hij beheerst de test. Ludwig I werd een openlijke bewonderaar van Rottmann, die er niet voor terugdeinsde verval en vergankelijkheid af te beelden. De regent gaf zijn favoriete landschapsschilder opdracht tot verschillende cycli van schilderijen. Het eerste bestaat uit 28 schilderijen van Italiaanse landschappen in frescotechniek en zal de arcaden van de Münchense Hofgarten sieren. Rottmann werkte drie jaar aan de opdracht, waarvan het voltooide resultaat veel te vroeg ten prooi viel aan het grillige Duitse weer, de invloed van een nabijgelegen fontein en baldadig vandalisme. Maar Rottmann wist hier niets van toen hij in 1833 aan een tweede cyclus schilderijen begon. Op verzoek van de koning zou hij 38 aanzichten van oude Griekse plaatsen vereeuwigen. Rottmann ondernam een lange reis naar Griekenland en ondervond ontberingen en onrust. Terug in München werkte hij onder het nauwlettend toeziend oog van de koning, die bijna dagelijks de voortgang van zijn werk controleerde. Maar de vooruitgang gaat langzaam. Hij was voortdurend bezig te beslissen over de techniek, de ondergrond, de kleuren en de plaats van de tentoonstelling. De onderneming verandert in een odyssee. Rottmanns visie werd teruggebracht tot 23 werken, waarvan de voltooiing bijna een derde van zijn leven in beslag nam. Hoewel Rottmann in 1841 tot hofschilder werd benoemd, overleed hij, uitgeput en gekweld door pijn, kort na het voltooien van de Griekenland-cyclus, op slechts 53-jarige leeftijd aan een buikklacht.
De 19e eeuw - een tijdperk van omwentelingen, verval en een nieuw begin. Te midden van veranderingen, een landschapsschilder die de horizon weet te vangen waar geschiedenis, heden en toekomst elkaar ontmoeten. Carl Rottmann, die zich zijn leven lang zou blijven wijden aan de monumentale landschapsschilderkunst, vereeuwigde niet louter delen van de natuur, maar plaatsen van historische activiteit, overblijfselen van de menselijke beschaving. Zijn opvattingen zouden hem de gunst van een koning opleveren en leiden tot een breuk met het geïdealiseerde classicisme.
Geboren als zoon van een universitair tekenleraar, is Rottmann voorbestemd om een carrière in de podiumkunsten na te streven. Hij leert een borstel vast te houden nog voor hij zijn eerste stapjes zet. Zijn vader onderwijst en moedigt het jonge talent aan. Rottmann brengt zijn jeugd door in het gezelschap van kunstenaars en vrije geesten, waar hij invloeden opdoet van Johann Christian Xeller en George Augustus Wallis. Het zijn de voor-Alpine landschappen die Rottmanns gevoel voor esthetiek, zijn passie voor de natuur, voor de sporen van de geschiedenis die er in oprijzen, wakker maken. De bergen en heuvels, het kasteel van Heidelberg, de Neckar behoren tot Rottmanns vroegste motieven. Maar de huiselijke wereld wordt eng voor hem. De jongeman reist door Duitsland en Oostenrijk en vindt inspiratie in het landschap van Salzburg. Uiteindelijk, in München, ontmoet hij zijn lot. Zijn huwelijk met Friederike Sckell trekt de aandacht van niemand minder dan de Beierse koning.
Nog maar dertig jaar oud en in de bloei van zijn scheppingskracht, breidt Rottmanns wereld zich plotseling uit. Ludwig I wil een uitzicht op Palermo, financiert de reis van de jonge schilder naar Sicilië. Rottmann bevindt zich op een kruispunt. Het lot van zijn toekomstige werk hing af van de goedkeuring of afkeuring van de vorst. Maar hij beheerst de test. Ludwig I werd een openlijke bewonderaar van Rottmann, die er niet voor terugdeinsde verval en vergankelijkheid af te beelden. De regent gaf zijn favoriete landschapsschilder opdracht tot verschillende cycli van schilderijen. Het eerste bestaat uit 28 schilderijen van Italiaanse landschappen in frescotechniek en zal de arcaden van de Münchense Hofgarten sieren. Rottmann werkte drie jaar aan de opdracht, waarvan het voltooide resultaat veel te vroeg ten prooi viel aan het grillige Duitse weer, de invloed van een nabijgelegen fontein en baldadig vandalisme. Maar Rottmann wist hier niets van toen hij in 1833 aan een tweede cyclus schilderijen begon. Op verzoek van de koning zou hij 38 aanzichten van oude Griekse plaatsen vereeuwigen. Rottmann ondernam een lange reis naar Griekenland en ondervond ontberingen en onrust. Terug in München werkte hij onder het nauwlettend toeziend oog van de koning, die bijna dagelijks de voortgang van zijn werk controleerde. Maar de vooruitgang gaat langzaam. Hij was voortdurend bezig te beslissen over de techniek, de ondergrond, de kleuren en de plaats van de tentoonstelling. De onderneming verandert in een odyssee. Rottmanns visie werd teruggebracht tot 23 werken, waarvan de voltooiing bijna een derde van zijn leven in beslag nam. Hoewel Rottmann in 1841 tot hofschilder werd benoemd, overleed hij, uitgeput en gekweld door pijn, kort na het voltooien van de Griekenland-cyclus, op slechts 53-jarige leeftijd aan een buikklacht.
Pagina 1 / 1