In de periode van de opleving van de natuurwetenschappen en de technologie na 1850 ontstond uit Frankrijk de visie op een nieuwe vrijheid, ook in de kunst. De hele Europese kunst heeft hiervan geprofiteerd. Het was een optimistische inzet voor een nieuw perspectief dat een belangrijke invloed had op Camille Corot. In het midden van deze periode werd Daubigny in 1817 geboren in een kunstenaarsfamilie in Parijs. Eerst kreeg hij schilderlessen van zijn vader Edmond Francois Daubigny, die bekend staat als miniatuurschilder. Op 17 jarige leeftijd werd Charles Francois Daubigny restaurateur in het Louvre. Enkele jaren later verwierf hij de routine om landschappen op de klassieke manier te schilderen. Al snel kan hij opscheppen over zijn eerste beurssuccessen in Parijs.
Daubigny is echter op zoek naar zijn eigen aanpak, want hij wil landschappen niet romantiseren, zoals veel van zijn tijdgenoten voor hem. Het subjectieve moet worden weggelaten. Hij is op zoek naar het pure beeld van de natuur, ongelakt en direct. Ondanks deze andere houding sloot hij zich aan bij de 'School van Barbizon', een soort schildersgemeenschap van gelijkgestemden, waar hij de schilders Jules Dupré en Theodore Rousseau ontmoette, die nog steeds de romantische kijk op de wereld vertegenwoordigen. Nieuw aan het uitzicht van de schildersgemeenschap is het schetsen op het doek in de open lucht en het afmaken in het atelier. Om deze romantiserende stijl niet te intensiveren, kiest hij de meest onaantrekkelijke en weinig indrukwekkende motieven voor zijn onderwerpen, die hij voor zichzelf zoekt. Hij vindt ze vooral in de omgeving van Parijs. Zo zijn er onder zijn foto's thema's als "De samenvloeiing van de Seine en de rivier de Oise", een echt onspectaculair landschap, maar wel een dat boeit met iets nieuws. Het is het licht, de helderheid en de ingenieuze eenvoud die in Daubigny's schilderijen tot uiting komt.
Zijn foto's tonen het licht in al zijn schoonheid en natuurlijkheid, in zijn foto's van de lente of van de meest uiteenlopende zon- en maanopgangen. Hij vangt het stralende zomerlicht met een andere stemming dan de schemering, dan bij de druivenoogst in Hebst of het licht in de winter. Zijn foto's zijn grotendeels gestructureerd, een derde is landschap en landschap op de voorgrond en twee derde is royaal gewijd aan de lucht en de ruimte in het meest uiteenlopende licht. Later reist Daubigny naar de Kanaalkust van Frankrijk, Normandië, Bourgondië en de Middellandse-Zeekust en vindt hij altijd andere licht- en kleurverschijnselen. De ware reproductie van de natuur met eenvoudige middelen, dat is de samenvatting waar Daubigny meesterlijk in slaagt. Zijn schilderijen beïnvloedden de schilders die na hem werkten, zoals Claude Monet en Paul Cézanne, evenals de meeste Franse impressionisten.
In de periode van de opleving van de natuurwetenschappen en de technologie na 1850 ontstond uit Frankrijk de visie op een nieuwe vrijheid, ook in de kunst. De hele Europese kunst heeft hiervan geprofiteerd. Het was een optimistische inzet voor een nieuw perspectief dat een belangrijke invloed had op Camille Corot. In het midden van deze periode werd Daubigny in 1817 geboren in een kunstenaarsfamilie in Parijs. Eerst kreeg hij schilderlessen van zijn vader Edmond Francois Daubigny, die bekend staat als miniatuurschilder. Op 17 jarige leeftijd werd Charles Francois Daubigny restaurateur in het Louvre. Enkele jaren later verwierf hij de routine om landschappen op de klassieke manier te schilderen. Al snel kan hij opscheppen over zijn eerste beurssuccessen in Parijs.
Daubigny is echter op zoek naar zijn eigen aanpak, want hij wil landschappen niet romantiseren, zoals veel van zijn tijdgenoten voor hem. Het subjectieve moet worden weggelaten. Hij is op zoek naar het pure beeld van de natuur, ongelakt en direct. Ondanks deze andere houding sloot hij zich aan bij de 'School van Barbizon', een soort schildersgemeenschap van gelijkgestemden, waar hij de schilders Jules Dupré en Theodore Rousseau ontmoette, die nog steeds de romantische kijk op de wereld vertegenwoordigen. Nieuw aan het uitzicht van de schildersgemeenschap is het schetsen op het doek in de open lucht en het afmaken in het atelier. Om deze romantiserende stijl niet te intensiveren, kiest hij de meest onaantrekkelijke en weinig indrukwekkende motieven voor zijn onderwerpen, die hij voor zichzelf zoekt. Hij vindt ze vooral in de omgeving van Parijs. Zo zijn er onder zijn foto's thema's als "De samenvloeiing van de Seine en de rivier de Oise", een echt onspectaculair landschap, maar wel een dat boeit met iets nieuws. Het is het licht, de helderheid en de ingenieuze eenvoud die in Daubigny's schilderijen tot uiting komt.
Zijn foto's tonen het licht in al zijn schoonheid en natuurlijkheid, in zijn foto's van de lente of van de meest uiteenlopende zon- en maanopgangen. Hij vangt het stralende zomerlicht met een andere stemming dan de schemering, dan bij de druivenoogst in Hebst of het licht in de winter. Zijn foto's zijn grotendeels gestructureerd, een derde is landschap en landschap op de voorgrond en twee derde is royaal gewijd aan de lucht en de ruimte in het meest uiteenlopende licht. Later reist Daubigny naar de Kanaalkust van Frankrijk, Normandië, Bourgondië en de Middellandse-Zeekust en vindt hij altijd andere licht- en kleurverschijnselen. De ware reproductie van de natuur met eenvoudige middelen, dat is de samenvatting waar Daubigny meesterlijk in slaagt. Zijn schilderijen beïnvloedden de schilders die na hem werkten, zoals Claude Monet en Paul Cézanne, evenals de meeste Franse impressionisten.
Pagina 1 / 6