Edgar Degas werd al op jonge leeftijd in de ban van de kunst getrokken. Met talent en een grote liefde voor de kunst heeft hij zijn opleiding tot schilder doorlopen. In beschrijvingen wordt Degas geportretteerd als onopvallend en ietwat somber. Zijn ogen donker en altijd in zichzelf gekeerd. Toen Degas op een dag in een van de galerijen van het Louvre probeerde oude meesters te kopiëren, ontmoette hij Manet. De schilder had een open en charmant karakter en was al een ervaren kunstenaar. Degas was bezig met een ets en de oudere schilder zag meteen tot welk onbevredigend resultaat de voltooiing zou leiden. Manet uitte kritiek en sinds die dag waren de twee kunstenaars gebonden aan een hechte vriendschap. Degas kwam in de Boheemse kunstwereld van de impressionisten terecht.
Degas is geen typische impressionist geworden. Het ontbrak hem aan temperament en vrijheid. De kunstenaar zei over zijn eigen werk: "Er is geen kunst die minder spontaan is dan de mijne..." Tijdens zijn opleiding bracht Degas tijd door met de grote Ingres. Hij raadde het jonge talent aan om "lijnen te schilderen en dan meer lijnen te schilderen." Degas werkte bij voorkeur in de studio, niet op het platteland. Edgar Degas werd aangetrokken tot ballet en het theater. Zijn werken tonen inzichten in het leven van de dansers, die lijken op momentopnames. Hoe is een kunstenaar die blijkbaar zo weinig levensvreugde en enthousiasme uitstraalt erin geslaagd om de wereld van ritselende rokken en snelle stappen zo vaardig vast te leggen? Degas maakte voor elk project talrijke schetsen en benaderde het motief met grote zorgvuldigheid. Degas wordt beschouwd als een kunstenaar die zwoegend werkt. De werken van de Fransman verliezen nooit hun contouren, zijn liefde voor het tekenen is duidelijk zichtbaar.
De charismatische Manet en de introverte Degas kweekten lang een vriendschap die zelfs voor de kunstscènes in Parijs ongebruikelijk was. Het hoogste bewijs van Degas' vriendschap was de creatie van een dubbelportret van Manet en zijn vrouw. Op een dag bezocht Degas zijn vriend en merkte dat de impulsieve Manet het schilderij met een mes had neergestoken. Edgar nam het schilderij en verliet het huis. De twee spraken nooit meer een ander woord tegen elkaar.
Edgar Degas werd al op jonge leeftijd in de ban van de kunst getrokken. Met talent en een grote liefde voor de kunst heeft hij zijn opleiding tot schilder doorlopen. In beschrijvingen wordt Degas geportretteerd als onopvallend en ietwat somber. Zijn ogen donker en altijd in zichzelf gekeerd. Toen Degas op een dag in een van de galerijen van het Louvre probeerde oude meesters te kopiëren, ontmoette hij Manet. De schilder had een open en charmant karakter en was al een ervaren kunstenaar. Degas was bezig met een ets en de oudere schilder zag meteen tot welk onbevredigend resultaat de voltooiing zou leiden. Manet uitte kritiek en sinds die dag waren de twee kunstenaars gebonden aan een hechte vriendschap. Degas kwam in de Boheemse kunstwereld van de impressionisten terecht.
Degas is geen typische impressionist geworden. Het ontbrak hem aan temperament en vrijheid. De kunstenaar zei over zijn eigen werk: "Er is geen kunst die minder spontaan is dan de mijne..." Tijdens zijn opleiding bracht Degas tijd door met de grote Ingres. Hij raadde het jonge talent aan om "lijnen te schilderen en dan meer lijnen te schilderen." Degas werkte bij voorkeur in de studio, niet op het platteland. Edgar Degas werd aangetrokken tot ballet en het theater. Zijn werken tonen inzichten in het leven van de dansers, die lijken op momentopnames. Hoe is een kunstenaar die blijkbaar zo weinig levensvreugde en enthousiasme uitstraalt erin geslaagd om de wereld van ritselende rokken en snelle stappen zo vaardig vast te leggen? Degas maakte voor elk project talrijke schetsen en benaderde het motief met grote zorgvuldigheid. Degas wordt beschouwd als een kunstenaar die zwoegend werkt. De werken van de Fransman verliezen nooit hun contouren, zijn liefde voor het tekenen is duidelijk zichtbaar.
De charismatische Manet en de introverte Degas kweekten lang een vriendschap die zelfs voor de kunstscènes in Parijs ongebruikelijk was. Het hoogste bewijs van Degas' vriendschap was de creatie van een dubbelportret van Manet en zijn vrouw. Op een dag bezocht Degas zijn vriend en merkte dat de impulsieve Manet het schilderij met een mes had neergestoken. Edgar nam het schilderij en verliet het huis. De twee spraken nooit meer een ander woord tegen elkaar.
Pagina 1 / 22