Sir Edwin Landseer (1802 - 1873) werd geboren als de jongste van drie zonen van de Britse graveur John Landseer. Terwijl zijn broer Thomas Landseer ook kopergraveur werd en zijn andere broer Charles Landseer zich aan de historieschilderkunst wijdde, toonde Edwin naast portretten vooral natuur- en diermotieven. Hij kreeg zijn eerste lessen van zijn vader. Later studeerde hij bij verschillende andere schilders, met name de historieschilder Benjamin Robert Haydon. Dit moedigde hem aan om dierlijke voorbereidingen te treffen. Op deze manier moet hij vertrouwd raken met de anatomie van dieren. Deze waarheidsgetrouwe en driedimensionale weergave was later in veel van zijn werken te zien. Landseer werd beschouwd als een wonderkind. Hij had al op 13-jarige leeftijd zijn eerste eigen tentoonstelling in de Koninklijke Academie. Hij reisde voor het eerst naar Schotland in zijn vroege jaren '20. Hij werd niet alleen verliefd op de wilde natuur van de Hooglanden, maar ook op de bijna 20 jaar oudere hertogin van Bedford, Georgina Russell. Ondanks het grote leeftijdsverschil hadden de twee een affaire.
Veel van Edwin Landseers latere werken zijn beïnvloed door de aard van Schotland. Dus ook een van zijn beroemdste werken "The Monarch of The Glen". Het beeld van het majestueuze hert, is nog steeds een van de meest populaire werken in de Britse kunst. Zijn diermotieven en voorstellingen van de natuur maakten van Edwin Landseer de favoriete schilder van koningin Victoria, die hem in 1850 ridderde. Naast natuurmotieven schilderde Edwin Landseer vooral honden. Veel rijke en edele Britten hebben hun huisdieren door hem laten portretteren. Hij schilderde vooral een zwart-witte versie van de Newfoundland Dog, toen bekend als Newfoundland Dog. Later werd het ter ere van hem omgedoopt tot Landseer. "Een Distinguished Member of the Humane Society" is een van zijn beroemdste afbeeldingen van dit hondenras.
Rond 1840, eind jaren '30, kreeg Edwin Landseer een ernstige zenuwinzinking waarvan hij nooit meer herstelde. De rest van zijn leven werd gekenmerkt door depressie, alcohol- en drugsmisbruik. Daarom weigerde hij de functie van voorzitter van de Koninklijke Academie, die hem in 1866 werd aangeboden. Met de toenemende leeftijd ging de geestelijke gezondheid van Landseer steeds verder achteruit. Dus moest zijn familie hem in 1872 krankzinnig laten verklaren. Maar Landseer werd niet verhinderd om te schilderen tot het einde van zijn leven.
Sir Edwin Landseer (1802 - 1873) werd geboren als de jongste van drie zonen van de Britse graveur John Landseer. Terwijl zijn broer Thomas Landseer ook kopergraveur werd en zijn andere broer Charles Landseer zich aan de historieschilderkunst wijdde, toonde Edwin naast portretten vooral natuur- en diermotieven. Hij kreeg zijn eerste lessen van zijn vader. Later studeerde hij bij verschillende andere schilders, met name de historieschilder Benjamin Robert Haydon. Dit moedigde hem aan om dierlijke voorbereidingen te treffen. Op deze manier moet hij vertrouwd raken met de anatomie van dieren. Deze waarheidsgetrouwe en driedimensionale weergave was later in veel van zijn werken te zien. Landseer werd beschouwd als een wonderkind. Hij had al op 13-jarige leeftijd zijn eerste eigen tentoonstelling in de Koninklijke Academie. Hij reisde voor het eerst naar Schotland in zijn vroege jaren '20. Hij werd niet alleen verliefd op de wilde natuur van de Hooglanden, maar ook op de bijna 20 jaar oudere hertogin van Bedford, Georgina Russell. Ondanks het grote leeftijdsverschil hadden de twee een affaire.
Veel van Edwin Landseers latere werken zijn beïnvloed door de aard van Schotland. Dus ook een van zijn beroemdste werken "The Monarch of The Glen". Het beeld van het majestueuze hert, is nog steeds een van de meest populaire werken in de Britse kunst. Zijn diermotieven en voorstellingen van de natuur maakten van Edwin Landseer de favoriete schilder van koningin Victoria, die hem in 1850 ridderde. Naast natuurmotieven schilderde Edwin Landseer vooral honden. Veel rijke en edele Britten hebben hun huisdieren door hem laten portretteren. Hij schilderde vooral een zwart-witte versie van de Newfoundland Dog, toen bekend als Newfoundland Dog. Later werd het ter ere van hem omgedoopt tot Landseer. "Een Distinguished Member of the Humane Society" is een van zijn beroemdste afbeeldingen van dit hondenras.
Rond 1840, eind jaren '30, kreeg Edwin Landseer een ernstige zenuwinzinking waarvan hij nooit meer herstelde. De rest van zijn leven werd gekenmerkt door depressie, alcohol- en drugsmisbruik. Daarom weigerde hij de functie van voorzitter van de Koninklijke Academie, die hem in 1866 werd aangeboden. Met de toenemende leeftijd ging de geestelijke gezondheid van Landseer steeds verder achteruit. Dus moest zijn familie hem in 1872 krankzinnig laten verklaren. Maar Landseer werd niet verhinderd om te schilderen tot het einde van zijn leven.
Pagina 1 / 3