De 18e dynastie in Egypte omvat een tijdperk dat vaak wordt aangeduid als het nieuwe keizerrijk, of de derde hoogtijdagen van Egypte. Een tijd van verandering was aangebroken. Egypte is een land dat historisch gezien zelden conflicten uit de weg is gegaan. Met het begin van de 18e dynastie brak een soort rustige periode aan en brak de glorierijke tijd van de farao's aan. De Egyptische kunst bleef tot dan toe op een relatief laag niveau. Kunst is gemaakt voor de doden. De platgeschilderde kunst die de graven van de overledenen versierde, was eenvoudig van uitwerking en ontwerp. Met de farao's veranderde het begrip van kunst. De Vallei der Koningen werd het centrale punt van de statige graftombes. De gekozen plaats werd de schakel tussen het geloof in de goden en de cultus van de doden. Het werk van de kunstenaars diende niet langer één enkel doel, het moest de dode koningen in staat stellen groots voort te leven en was bedoeld als milde offergaven aan de welwillendheid van de goden. Toen Howard Carter de graftombe van Toetanchamon opende, onthulde hij een bijna onvoorstelbare pracht met kunstwerken uit de 18e dynastie. De kunstenaars gebruikten materialen van onschatbare waarde. Edelstenen, goud, zilver en koper werden gebruikt in de grafgiften. Het is moeilijk voor te stellen dat parallel daarmee in Europa de Bronstijd op zijn einde liep.
Een uitstekend voorbeeld van kunst uit de 18e dynastie is het standbeeld van de heerseres Hatsjepsoet. De enige vrouw die ooit over Egypte heeft geregeerd, is vandaag te bewonderen in het Metropolitan Museum. De farao ziet er onmogelijk jong uit, gepolijst steen doet haar huid glanzen en haar gezicht heeft fijne trekken. De toeschouwer zou haar voor een balletdanseres kunnen houden in plaats van de enige koningin van Egypte. Kunstenares Judy Chicago heeft een plaatsje gereserveerd voor de koningin in haar installatie The Dinner Party.
Een belangrijke taak van de Egyptische kunstenaars was het kiezen van een precieze en ondubbelzinnige vorm van voorstelling. Vanuit het huidige perspectief lijken de afzonderlijke motieven eenvoudig en schematisch, maar de muurschilderingen vertellen gedetailleerde verhalen. Met het sluiten van de graven moeten de verhalen levend worden en de weg van de doden begeleiden. De kunstenaars gingen systematisch te werk bij het maken van de muurschilderingen. Er werden schetsen gemaakt op papyrus en deze werden met felle kleuren op de muren overgebracht. Van tevoren gespannen snaren markeerden de exacte positie voor de motieven. Om de ziel van de doden te beschermen, werden alle kunstwerken gemaakt volgens strikte regels van representatie. De Egyptische muurschilderkunst volgt geometrische regelmatigheden in de rangschikking van steeds terugkerende elementen. Het resultaat is een harmonieuze en evenwichtige indruk, die uniek is in deze vorm. De beeldhouwers en schilders van de 18e dynastie zouden geen kunstenaars zijn in de moderne zin van het woord, omdat zij geen creatieve en artistieke vrijheid hadden, maar toch vinden hun voorstellingen vele eeuwen later nog steeds navolgers en bewonderaars.
De 18e dynastie in Egypte omvat een tijdperk dat vaak wordt aangeduid als het nieuwe keizerrijk, of de derde hoogtijdagen van Egypte. Een tijd van verandering was aangebroken. Egypte is een land dat historisch gezien zelden conflicten uit de weg is gegaan. Met het begin van de 18e dynastie brak een soort rustige periode aan en brak de glorierijke tijd van de farao's aan. De Egyptische kunst bleef tot dan toe op een relatief laag niveau. Kunst is gemaakt voor de doden. De platgeschilderde kunst die de graven van de overledenen versierde, was eenvoudig van uitwerking en ontwerp. Met de farao's veranderde het begrip van kunst. De Vallei der Koningen werd het centrale punt van de statige graftombes. De gekozen plaats werd de schakel tussen het geloof in de goden en de cultus van de doden. Het werk van de kunstenaars diende niet langer één enkel doel, het moest de dode koningen in staat stellen groots voort te leven en was bedoeld als milde offergaven aan de welwillendheid van de goden. Toen Howard Carter de graftombe van Toetanchamon opende, onthulde hij een bijna onvoorstelbare pracht met kunstwerken uit de 18e dynastie. De kunstenaars gebruikten materialen van onschatbare waarde. Edelstenen, goud, zilver en koper werden gebruikt in de grafgiften. Het is moeilijk voor te stellen dat parallel daarmee in Europa de Bronstijd op zijn einde liep.
Een uitstekend voorbeeld van kunst uit de 18e dynastie is het standbeeld van de heerseres Hatsjepsoet. De enige vrouw die ooit over Egypte heeft geregeerd, is vandaag te bewonderen in het Metropolitan Museum. De farao ziet er onmogelijk jong uit, gepolijst steen doet haar huid glanzen en haar gezicht heeft fijne trekken. De toeschouwer zou haar voor een balletdanseres kunnen houden in plaats van de enige koningin van Egypte. Kunstenares Judy Chicago heeft een plaatsje gereserveerd voor de koningin in haar installatie The Dinner Party.
Een belangrijke taak van de Egyptische kunstenaars was het kiezen van een precieze en ondubbelzinnige vorm van voorstelling. Vanuit het huidige perspectief lijken de afzonderlijke motieven eenvoudig en schematisch, maar de muurschilderingen vertellen gedetailleerde verhalen. Met het sluiten van de graven moeten de verhalen levend worden en de weg van de doden begeleiden. De kunstenaars gingen systematisch te werk bij het maken van de muurschilderingen. Er werden schetsen gemaakt op papyrus en deze werden met felle kleuren op de muren overgebracht. Van tevoren gespannen snaren markeerden de exacte positie voor de motieven. Om de ziel van de doden te beschermen, werden alle kunstwerken gemaakt volgens strikte regels van representatie. De Egyptische muurschilderkunst volgt geometrische regelmatigheden in de rangschikking van steeds terugkerende elementen. Het resultaat is een harmonieuze en evenwichtige indruk, die uniek is in deze vorm. De beeldhouwers en schilders van de 18e dynastie zouden geen kunstenaars zijn in de moderne zin van het woord, omdat zij geen creatieve en artistieke vrijheid hadden, maar toch vinden hun voorstellingen vele eeuwen later nog steeds navolgers en bewonderaars.
Pagina 1 / 10