Hoewel de kunstenaars van het Franse Impressionisme bekend zijn bij iedereen die in kunst geïnteresseerd is, doet de vraag naar een Engelse impressioniste, Elizabeth Adela Forbes genaamd, nogal voorzichtig de wenkbrauwen fronsen. Engelse Impressionisten? Bestond zoiets wel, en dan een vrouw?
Geboren in Canada als Elizabeth Adela Armstrong, voltooide en verlengde Forbes haar artistieke opleiding en training in Londen. Dit was in de nabijheid van de prerafaëlitische schilder William Michael Rosetti. Een invloed of contact kan niet rechtstreeks worden bewezen, maar evenmin worden uitgesloten. In latere jaren maakte zij echter sprookjestaferelen in de stijl van de prerafaëlieten, waarmee zij haar boek "King Arthur's Wood" illustreerde. Zij zette haar artistieke studies voort in New York, waar zij enthousiast werd voor de Europese openluchtschilderkunst, terwijl een latere poging om haar opleiding voort te zetten in München tot een abrupt einde kwam, waarschijnlijk als gevolg van wrevel jegens haar als vrouwelijke kunstenaar. Zij voelde zich beter in Frankrijk en later in Holland, waar zij een van haar sterkste werken maakte, het schilderij "Zandfoort Fischermädchen". Terug in Londen was haar reislust ongebroken, zodat zij als volgende bestemming een kunstenaarskolonie in Cornwall koos, die bekend zou worden als de "School van Newlyn". Hier ontmoette zij haar toekomstige, in Ierland geboren echtgenoot Stanhope Forbes, die ook een impressionistisch schilder was. Samen met hem werd zij invloedrijk in deze Engelse school van late impressionistische schilderkunst, die duurde van de jaren 1880 tot Forbes' dood. Zij slaagde erin meer schilderijen te exposeren dan haar echtgenoot en maakte lichte en puntige schilderijen, die zij uitvoerde in een impasto aquareltechniek, in pastels of in olieverf. De leden van Newlyn keken naar de Franse School van Barbizon, die in Frankrijk het schilderen in de open lucht propageerde en populariseerde, als model. Ook in Newlyn zochten ze naar motieven buiten. Hier boden zich alle onderwerpen aan rond de haven, de visserij, de boten en de arme maar idyllische dorpjes. Het hele scala van een zorgeloos eenvoudig leven en de even alomtegenwoordige gevaren van hetzelfde, dat zo volledig is ontworpen rond de zee en haar ritme. Op het hoogtepunt van de kolonie baanden 120 mannelijke en vrouwelijke kunstenaars zich een weg door het landschap en zetten hun details op papier en doek.
Forbes pikte ook de thema's van de kust op. Haar onderwerpen waren altijd mensen die zich in de natuur bewogen, die een glimp opnamen van hun huiselijke omgeving of die lieten zien hoe zij hun werk deden. Vooral kinderen waren prominent aanwezig. Dit was mogelijk te wijten aan het feit dat Forbes zelf slechts één zoon had, wiens vroege dood zij gelukkig niet hoefde mee te maken, aangezien zij op 52-jarige leeftijd stierf.
Hoewel de kunstenaars van het Franse Impressionisme bekend zijn bij iedereen die in kunst geïnteresseerd is, doet de vraag naar een Engelse impressioniste, Elizabeth Adela Forbes genaamd, nogal voorzichtig de wenkbrauwen fronsen. Engelse Impressionisten? Bestond zoiets wel, en dan een vrouw?
Geboren in Canada als Elizabeth Adela Armstrong, voltooide en verlengde Forbes haar artistieke opleiding en training in Londen. Dit was in de nabijheid van de prerafaëlitische schilder William Michael Rosetti. Een invloed of contact kan niet rechtstreeks worden bewezen, maar evenmin worden uitgesloten. In latere jaren maakte zij echter sprookjestaferelen in de stijl van de prerafaëlieten, waarmee zij haar boek "King Arthur's Wood" illustreerde. Zij zette haar artistieke studies voort in New York, waar zij enthousiast werd voor de Europese openluchtschilderkunst, terwijl een latere poging om haar opleiding voort te zetten in München tot een abrupt einde kwam, waarschijnlijk als gevolg van wrevel jegens haar als vrouwelijke kunstenaar. Zij voelde zich beter in Frankrijk en later in Holland, waar zij een van haar sterkste werken maakte, het schilderij "Zandfoort Fischermädchen". Terug in Londen was haar reislust ongebroken, zodat zij als volgende bestemming een kunstenaarskolonie in Cornwall koos, die bekend zou worden als de "School van Newlyn". Hier ontmoette zij haar toekomstige, in Ierland geboren echtgenoot Stanhope Forbes, die ook een impressionistisch schilder was. Samen met hem werd zij invloedrijk in deze Engelse school van late impressionistische schilderkunst, die duurde van de jaren 1880 tot Forbes' dood. Zij slaagde erin meer schilderijen te exposeren dan haar echtgenoot en maakte lichte en puntige schilderijen, die zij uitvoerde in een impasto aquareltechniek, in pastels of in olieverf. De leden van Newlyn keken naar de Franse School van Barbizon, die in Frankrijk het schilderen in de open lucht propageerde en populariseerde, als model. Ook in Newlyn zochten ze naar motieven buiten. Hier boden zich alle onderwerpen aan rond de haven, de visserij, de boten en de arme maar idyllische dorpjes. Het hele scala van een zorgeloos eenvoudig leven en de even alomtegenwoordige gevaren van hetzelfde, dat zo volledig is ontworpen rond de zee en haar ritme. Op het hoogtepunt van de kolonie baanden 120 mannelijke en vrouwelijke kunstenaars zich een weg door het landschap en zetten hun details op papier en doek.
Forbes pikte ook de thema's van de kust op. Haar onderwerpen waren altijd mensen die zich in de natuur bewogen, die een glimp opnamen van hun huiselijke omgeving of die lieten zien hoe zij hun werk deden. Vooral kinderen waren prominent aanwezig. Dit was mogelijk te wijten aan het feit dat Forbes zelf slechts één zoon had, wiens vroege dood zij gelukkig niet hoefde mee te maken, aangezien zij op 52-jarige leeftijd stierf.
Pagina 1 / 1