Emil Nolde, geboren als Hans Emil Hansen op 7 augustus 1867 in Nolde, in het district Tondern in de provincie Sleeswijk-Holstein, was een innemende persoonlijkheid die stevig verankerd is in de annalen van de kunstgeschiedenis. Zijn leven, dat eindigde in Seebüll op 13 april 1956, werd gekenmerkt door de schilderkunstige weergave van felle kleuren en een unieke expressiviteit die hem de status van een van de belangrijkste expressionistische schilders opleverde. In de kunstwereld van de 20e eeuw is hij onbetwist een van de grote aquarellisten en staat hij bekend om zijn expressieve kleurkeuze. Met zijn werken ving Nolde de essentie van kleur en vereeuwigde die in boeiende composities. Maar hoe kleurrijk zijn werken ook mogen zijn, Nolde's leven werd gekenmerkt door tegenstrijdigheden en controverse. Hoewel hij als "ontaarde kunstenaar" werd bestempeld, hield hij vast aan zijn overtuigingen als racist, antisemiet en enthousiast aanhanger van het nationaal-socialisme.

Nolde werd geboren als vierde van vijf kinderen in een boerengezin en zijn leven werd al vroeg gevormd door het ruwe werk op de boerderij van zijn ouders. Maar zijn vroege kennismaking met kunst veranderde zijn pad. Hij volgde de aansporing van zijn vader en begon een opleiding tot houtsnijder en tekenaar aan de kunstnijverheidsschool in Flensburg. Een ingrijpende ervaring was zijn betrokkenheid bij de restauratie van het Brüggemann-altaar. Vanaf dat moment zou Nolde zijn vak blijven perfectioneren en zou zijn unieke stijl zich gestaag ontwikkelen. Na enige tijd in verschillende meubelfabrieken, waaronder München, Karlsruhe en Berlijn, aanvaardde hij een positie als leraar industriële en ornamentele vormgeving in St. Hoewel deze functie in 1898 werd beëindigd, maakte Nolde van de gelegenheid gebruik om zijn vaardigheden uit te breiden en werkte hij aan landschapsaquarellen en tekeningen van bergboeren. Na verloop van tijd kreeg Nolde bekendheid door zijn kleurrijke tekeningen van de Zwitserse bergen. Om zijn leven als freelance kunstenaar te financieren, liet hij kunstdrukken van deze werken maken en als ansichtkaarten drukken. Hij zette zijn artistieke reis voort in München en ondanks aanvankelijke afwijzing van de Academie studeerde hij aan de particuliere schilderschool Adolf Hölzels in Dachau voordat hij zich uiteindelijk inschreef aan de Académie Julian in Parijs.

Het beslissende keerpunt in Nolde's carrière kwam toen hij zijn naam veranderde naar zijn geboortedorp in het noorden van Sleeswijk en een levendige reeks "lyrische" landschappen schilderde. Zijn latere lidmaatschap van de Schleswig-Holstein Art Cooperative en zijn deelname aan talrijke tentoonstellingen, waaronder de beroemde "Berlin Secession", hielpen Nolde's reputatie als getalenteerd en vernieuwend kunstenaar te versterken. In 1905 werd Nolde lid van de kunstenaarsgroep "Die Brücke", die een leidende kracht werd in de opkomende expressionistische beweging in Duitsland. Dit lidmaatschap vormde zijn artistieke stijl en zijn heldere, krachtige kleuren en gepassioneerde thema's werden handelsmerken van zijn kunst.

Ondanks zijn groeiende succes als kunstenaar werd Nolde het doelwit van nazi-propaganda tegen "ontaarde kunst". In 1937 werden meer dan duizend van zijn werken uit openbare collecties in Duitsland verwijderd en sommige werden getoond in de beruchte "Ontaarde Kunst"-tentoonstelling in München. Ironisch genoeg had Nolde de nationaal-socialisten gesteund en was hij lid van de NSDAP, maar hij heeft deze afwijzing door het regime dat hij steunde nooit echt kunnen overwinnen. Emil Nolde liet een indrukwekkend oeuvre na dat hem een bijzondere plaats in de kunstgeschiedenis geeft. Ondanks de controverses rond zijn leven blijven zijn werken iconische voorbeelden van het expressionisme en zijn ze te zien in vele grote musea en galeries over de hele wereld. De intensiteit van zijn kleuren en de diepte van zijn emoties blijven een bron van inspiratie voor kunstenaars en kunstliefhebbers.