De Britse schilder Ford Madox Brown kijkt ons ontevreden, met bijna huilende, verdraaide lippen, vanaf een van zijn beroemdste schilderijen. Voor "The Last of England" (1852-55) was hij niet alleen zelf model, maar ook zijn tweede vrouw Emma en zijn dochtertje Catherine Emily. Terwijl het blonde meisje ondeugend achter de rug van een vrouw naar buiten gluurt en in een appel bijt, kijkt de vrouw weemoedig in de verte. De boot waar ze in zit schommelt op de golven, het regent en het is koud. De witte rotsen van Dover verdwijnen langzaam in de verte.
Om precies deze gezichtsuitdrukking te kunnen laten zien, liet Madox Brown zijn familie bij slecht weer buiten zitten. Zo kon hij het pijnlijke gezicht van zijn vrouw heel realistisch weergeven. En zelfs de schilder zelf lijkt de vrolijkheid in het Engelse regenweer uit het oog te hebben verloren. Dit streven naar een bijna levensechte en realistische weergave was iets wat de schilder gemeen had met de prerafaëlitische kunstenaars die in het midden van de 19e eeuw furore maakten in Engeland. Deze groep kunstenaars, waarvan de drijvende kracht de schilder en dichter Dante Gabriel Rossetti was, wilde ook in hun werk trouw blijven aan de natuur, om deze in al haar details te schilderen. Ford Madox Ford toonde al vroeg deze interesse voor een realistische en levensechte weergave. Al in de jaren 1840 bestudeerde hij lijken aan het University College London om het menselijk lichaam te leren kennen en het uiteindelijk te kunnen schilderen zoals het werkelijk was. Vanwege zijn realistische schilderstijl wordt hij dan ook vergeleken met de Duitse schilder Adolph Menzel, die wordt beschouwd als de vormende kunstenaar van het realisme in de 19e eeuw. Ford Madox Brown maakte schilderijen met historische onderwerpen, maar ook vereeuwigde thema's van zijn tijd op het doek. Omdat hij zelf erg sociaal geëngageerd was, gaan sommige van zijn werken ook over hedendaagse sociale problemen en zorgen.
Ford Madox Brown en Dante Gabriel Rossetti waren vele jaren goede vrienden. Zijn oudste dochter Emma Lucy, uit zijn eerste huwelijk, woonde zelfs een tijdje bij de familie Rossetti en trouwde uiteindelijk met de broer van Dante. Artistiek gezien waren Ford Madox Brown en Dante Gabriel Rossetti het echter niet altijd met elkaar eens. In 1848 was Rossetti korte tijd de leerling van Ford Madox Brown en nam hij schilderlessen van hem. Uiteindelijk kon de vrijgevochten Rossetti echter geen vrienden maken met de oude academische onderwijsmethoden die Madox Brown voorstond. Als hoofd van de Pre-Raphaelites verwierp Rossetti juist dit academische schilderij. Dit was misschien een reden voor Ford Madox Brown om zich niet bij deze groep kunstenaars aan te sluiten. Hij wilde onafhankelijk blijven, niet gebonden zijn aan een manifest, en schilderen wat hij wilde en hoe hij wilde. Maar Madox Brown nam het gebruik van levendige, felle kleuren van de prerafaëlieten over.
De Britse schilder Ford Madox Brown kijkt ons ontevreden, met bijna huilende, verdraaide lippen, vanaf een van zijn beroemdste schilderijen. Voor "The Last of England" (1852-55) was hij niet alleen zelf model, maar ook zijn tweede vrouw Emma en zijn dochtertje Catherine Emily. Terwijl het blonde meisje ondeugend achter de rug van een vrouw naar buiten gluurt en in een appel bijt, kijkt de vrouw weemoedig in de verte. De boot waar ze in zit schommelt op de golven, het regent en het is koud. De witte rotsen van Dover verdwijnen langzaam in de verte.
Om precies deze gezichtsuitdrukking te kunnen laten zien, liet Madox Brown zijn familie bij slecht weer buiten zitten. Zo kon hij het pijnlijke gezicht van zijn vrouw heel realistisch weergeven. En zelfs de schilder zelf lijkt de vrolijkheid in het Engelse regenweer uit het oog te hebben verloren. Dit streven naar een bijna levensechte en realistische weergave was iets wat de schilder gemeen had met de prerafaëlitische kunstenaars die in het midden van de 19e eeuw furore maakten in Engeland. Deze groep kunstenaars, waarvan de drijvende kracht de schilder en dichter Dante Gabriel Rossetti was, wilde ook in hun werk trouw blijven aan de natuur, om deze in al haar details te schilderen. Ford Madox Ford toonde al vroeg deze interesse voor een realistische en levensechte weergave. Al in de jaren 1840 bestudeerde hij lijken aan het University College London om het menselijk lichaam te leren kennen en het uiteindelijk te kunnen schilderen zoals het werkelijk was. Vanwege zijn realistische schilderstijl wordt hij dan ook vergeleken met de Duitse schilder Adolph Menzel, die wordt beschouwd als de vormende kunstenaar van het realisme in de 19e eeuw. Ford Madox Brown maakte schilderijen met historische onderwerpen, maar ook vereeuwigde thema's van zijn tijd op het doek. Omdat hij zelf erg sociaal geëngageerd was, gaan sommige van zijn werken ook over hedendaagse sociale problemen en zorgen.
Ford Madox Brown en Dante Gabriel Rossetti waren vele jaren goede vrienden. Zijn oudste dochter Emma Lucy, uit zijn eerste huwelijk, woonde zelfs een tijdje bij de familie Rossetti en trouwde uiteindelijk met de broer van Dante. Artistiek gezien waren Ford Madox Brown en Dante Gabriel Rossetti het echter niet altijd met elkaar eens. In 1848 was Rossetti korte tijd de leerling van Ford Madox Brown en nam hij schilderlessen van hem. Uiteindelijk kon de vrijgevochten Rossetti echter geen vrienden maken met de oude academische onderwijsmethoden die Madox Brown voorstond. Als hoofd van de Pre-Raphaelites verwierp Rossetti juist dit academische schilderij. Dit was misschien een reden voor Ford Madox Brown om zich niet bij deze groep kunstenaars aan te sluiten. Hij wilde onafhankelijk blijven, niet gebonden zijn aan een manifest, en schilderen wat hij wilde en hoe hij wilde. Maar Madox Brown nam het gebruik van levendige, felle kleuren van de prerafaëlieten over.
Pagina 1 / 3