Frans Pourbus de Jonge komt uit een vooraanstaande Antwerpse schildersfamilie. In de werkplaats van zijn gelijknamige vader leerde hij het gereedschap van het vak om mensen expressief op het doek te brengen. Als schilder aan het Brusselse hof slaagde hij erin een internationale reputatie op te bouwen voordat hij in 1600 hofschilder werd van de hertog van Mantova en negen jaar later werd benoemd aan het Franse koninklijke hof. Frans Pourbus was nu op het hoogtepunt van zijn carrière.
De Vlaamse kunstenaar schilderde het rijke en mooie van zijn tijd. De lijst van degenen die hij heeft geportretteerd leest als een who's who van de machtigste Europese heersende huizen. Tot zijn klantenkring behoorden de jonge Franse koning Lodewijk XIII en zijn zus Elizabeth, de latere koningin van Spanje. Maar bovenal liet hun moeder, de Franse koningin en tijdelijk regentes Maria de Medici, een van de mooiste en meest glamoureuze vrouwen van Europa, zich meermaals door hem portretteren. Frans Pourbus ensceneerde de prachtige stoffen die deze dames dragen zoals bijna niemand anders. Damast, zijde, kant en brokaat, geschilderd door hem, zijn wat men het liefst zou willen aanraken. De pareloorbellen en kettingen van de fijne dames glinsteren alsof ze echt zijn. In zijn tijd, eind 16e en begin 17e eeuw, hielden de mooie dames en heren van de prachtige gesteven ruches van kant, die Pourbus tot in detail schilderde, zodat je de kantklossen kon voelen. De meester kan dus worden beschouwd als een vroege vertegenwoordiger van de trompe-l'oeil-schilderkunst, die tot doel had het oog van de toeschouwer te misleiden en hem te doen geloven dat hij voor de echte persoon in zijn prachtige kledingstuk stond.
Zijn artistieke interesse ging echter niet alleen uit naar kleding en pracht, maar vooral naar de persoonlijkheid van de geportretteerden. Hij creëerde tijdloos geldige portretten en flatteerde zijn klanten zeker van tijd tot tijd door ze mooier te schilderen dan ze in werkelijkheid waren. Hij vond ze leuk en ze zijn vandaag de dag nog steeds erg populair! Hij heeft ook de intelligentie en de macht op gepaste wijze in beeld gebracht. In precieze, bijna psychologiserende hoofdstudies schilderde hij bijvoorbeeld drie Franse rechters, maar hij portretteerde ook de invloedrijke diplomaat Vigilius von Aytta op een waardige manier.
De beroemdste portretkunstenaar van zijn tijd hield zich echter ook bezig met religieuze thema's, die hij weelderig in de geest van de vroege barok ensceneerde. Zo is er een preek van Johannes de Doper, die bijna toneelachtig lijkt, en een Laatste Avondmaal met Christus en zijn discipelen, dat bijna doordrongen is van bovennatuurlijke zuiverheid. Frans Pourbus was ongetwijfeld een schildersprins van zijn tijd, die in 1622 op 50-jarige leeftijd in Parijs stierf. Zijn vriend, de jonge Peter Paul Rubens, werd ook beïnvloed door de prachtige materialiteit van zijn kledingstukken en de souplesse van zijn voorstellingen van mensen op de mooiste manier.
Frans Pourbus de Jonge komt uit een vooraanstaande Antwerpse schildersfamilie. In de werkplaats van zijn gelijknamige vader leerde hij het gereedschap van het vak om mensen expressief op het doek te brengen. Als schilder aan het Brusselse hof slaagde hij erin een internationale reputatie op te bouwen voordat hij in 1600 hofschilder werd van de hertog van Mantova en negen jaar later werd benoemd aan het Franse koninklijke hof. Frans Pourbus was nu op het hoogtepunt van zijn carrière.
De Vlaamse kunstenaar schilderde het rijke en mooie van zijn tijd. De lijst van degenen die hij heeft geportretteerd leest als een who's who van de machtigste Europese heersende huizen. Tot zijn klantenkring behoorden de jonge Franse koning Lodewijk XIII en zijn zus Elizabeth, de latere koningin van Spanje. Maar bovenal liet hun moeder, de Franse koningin en tijdelijk regentes Maria de Medici, een van de mooiste en meest glamoureuze vrouwen van Europa, zich meermaals door hem portretteren. Frans Pourbus ensceneerde de prachtige stoffen die deze dames dragen zoals bijna niemand anders. Damast, zijde, kant en brokaat, geschilderd door hem, zijn wat men het liefst zou willen aanraken. De pareloorbellen en kettingen van de fijne dames glinsteren alsof ze echt zijn. In zijn tijd, eind 16e en begin 17e eeuw, hielden de mooie dames en heren van de prachtige gesteven ruches van kant, die Pourbus tot in detail schilderde, zodat je de kantklossen kon voelen. De meester kan dus worden beschouwd als een vroege vertegenwoordiger van de trompe-l'oeil-schilderkunst, die tot doel had het oog van de toeschouwer te misleiden en hem te doen geloven dat hij voor de echte persoon in zijn prachtige kledingstuk stond.
Zijn artistieke interesse ging echter niet alleen uit naar kleding en pracht, maar vooral naar de persoonlijkheid van de geportretteerden. Hij creëerde tijdloos geldige portretten en flatteerde zijn klanten zeker van tijd tot tijd door ze mooier te schilderen dan ze in werkelijkheid waren. Hij vond ze leuk en ze zijn vandaag de dag nog steeds erg populair! Hij heeft ook de intelligentie en de macht op gepaste wijze in beeld gebracht. In precieze, bijna psychologiserende hoofdstudies schilderde hij bijvoorbeeld drie Franse rechters, maar hij portretteerde ook de invloedrijke diplomaat Vigilius von Aytta op een waardige manier.
De beroemdste portretkunstenaar van zijn tijd hield zich echter ook bezig met religieuze thema's, die hij weelderig in de geest van de vroege barok ensceneerde. Zo is er een preek van Johannes de Doper, die bijna toneelachtig lijkt, en een Laatste Avondmaal met Christus en zijn discipelen, dat bijna doordrongen is van bovennatuurlijke zuiverheid. Frans Pourbus was ongetwijfeld een schildersprins van zijn tijd, die in 1622 op 50-jarige leeftijd in Parijs stierf. Zijn vriend, de jonge Peter Paul Rubens, werd ook beïnvloed door de prachtige materialiteit van zijn kledingstukken en de souplesse van zijn voorstellingen van mensen op de mooiste manier.
Pagina 1 / 1