Toen Ernest Shackleton aan zijn reis naar Antarctica begon in de oude zeehondentrawler Nimbus, had de poolreiziger grote doelen voor ogen. Hij wilde als eerste de Zuidpool bereiken. Zijn rivaal voor de overwinning was Robert Scott. Shackleton was een ervaren zeeman en had met veel zorg een bemanning samengesteld. Aan boord was de officiële expeditietekenaar George Edward Marston. De gestudeerde kunstenaar had tijdens zijn opleiding een nauwe band met de twee zussen van de poolreiziger. Zij zouden het contact hebben gelegd tussen Ernest Shackleton en Marston. De kunstenaar meldde zich aan als lid van de expeditie en wist te overtuigen met zijn artistieke kwaliteiten en zijn fijne gevoel voor ironie en raadselachtige humor. Naast de taak om de expeditie te observeren en op foto vast te leggen, werd de kunstenaar ook aangesteld als hondengeleider en chauffeur.
De tocht naar het zuidelijke ijs vergde alles van de expeditieleden. Shackleton was positief over zijn begeleider, zelfs onder de moeilijke omstandigheden. Bijna bewonderend beschrijft de poolreiziger de artistieke activiteit toen Marston de dag vertaalde in schetsen in het kunstlicht. Marston wordt beschreven als een persoon met ruwe randen, die zich onderscheidde door oprechtheid en grote integriteit. De kunstenaar schuwde nooit taken op zich te nemen die verder gingen dan observeren en afbeelden. Marston begeleidde ritten die belangrijk waren voor de voorziening van de deelnemers. Hij naaide zolen op laarzen die hadden geleden onder de lange tochten en nam de rol van entertainer op zich als de stemming van de bemanning daarom vroeg. Marston was een uitstekend acteur en zanger en zorgde voor vermaak in eenzaamheid.
George Marston illustreerde de expeditie. Zijn voorkeur ging uit naar het medium aquarel, dat onder de gegeven weersomstandigheden een zeer respectabele prestatie levert. Shackleton en Marston ondernamen een tweede expeditie naar de Zuidpool, die dramatisch afliep. De Endurance-expeditie liep uit op een ramp en Marston was een van de weinige expeditieleden die werden gered. Na zijn redding keerde hij terug naar Engeland en leefde een rustig leven, omringd door zijn familie. Hij gaf enkele jaren les aan een kunstnijverheidsschool en werkte later als consultant voor kleine plattelandsbedrijven. Op nog geen zestigjarige leeftijd stierf de kunstenaar aan een hartaanval. De werken die de kunstenaar achterliet zijn unieke scènes die de magie van Antarctica tonen. Er zijn slechts enkele schilderijen bekend waarin George Marston motieven van zijn Britse thuisland schilderde. Beroemd zijn zijn portretten van de poolreiziger Shackleton en het leven in de basiskampen van de expedities.
Toen Ernest Shackleton aan zijn reis naar Antarctica begon in de oude zeehondentrawler Nimbus, had de poolreiziger grote doelen voor ogen. Hij wilde als eerste de Zuidpool bereiken. Zijn rivaal voor de overwinning was Robert Scott. Shackleton was een ervaren zeeman en had met veel zorg een bemanning samengesteld. Aan boord was de officiële expeditietekenaar George Edward Marston. De gestudeerde kunstenaar had tijdens zijn opleiding een nauwe band met de twee zussen van de poolreiziger. Zij zouden het contact hebben gelegd tussen Ernest Shackleton en Marston. De kunstenaar meldde zich aan als lid van de expeditie en wist te overtuigen met zijn artistieke kwaliteiten en zijn fijne gevoel voor ironie en raadselachtige humor. Naast de taak om de expeditie te observeren en op foto vast te leggen, werd de kunstenaar ook aangesteld als hondengeleider en chauffeur.
De tocht naar het zuidelijke ijs vergde alles van de expeditieleden. Shackleton was positief over zijn begeleider, zelfs onder de moeilijke omstandigheden. Bijna bewonderend beschrijft de poolreiziger de artistieke activiteit toen Marston de dag vertaalde in schetsen in het kunstlicht. Marston wordt beschreven als een persoon met ruwe randen, die zich onderscheidde door oprechtheid en grote integriteit. De kunstenaar schuwde nooit taken op zich te nemen die verder gingen dan observeren en afbeelden. Marston begeleidde ritten die belangrijk waren voor de voorziening van de deelnemers. Hij naaide zolen op laarzen die hadden geleden onder de lange tochten en nam de rol van entertainer op zich als de stemming van de bemanning daarom vroeg. Marston was een uitstekend acteur en zanger en zorgde voor vermaak in eenzaamheid.
George Marston illustreerde de expeditie. Zijn voorkeur ging uit naar het medium aquarel, dat onder de gegeven weersomstandigheden een zeer respectabele prestatie levert. Shackleton en Marston ondernamen een tweede expeditie naar de Zuidpool, die dramatisch afliep. De Endurance-expeditie liep uit op een ramp en Marston was een van de weinige expeditieleden die werden gered. Na zijn redding keerde hij terug naar Engeland en leefde een rustig leven, omringd door zijn familie. Hij gaf enkele jaren les aan een kunstnijverheidsschool en werkte later als consultant voor kleine plattelandsbedrijven. Op nog geen zestigjarige leeftijd stierf de kunstenaar aan een hartaanval. De werken die de kunstenaar achterliet zijn unieke scènes die de magie van Antarctica tonen. Er zijn slechts enkele schilderijen bekend waarin George Marston motieven van zijn Britse thuisland schilderde. Beroemd zijn zijn portretten van de poolreiziger Shackleton en het leven in de basiskampen van de expedities.
Pagina 1 / 1