Sommige kunstenaars zijn gezegend met zoveel creatieve talenten en vaardigheden dat zowel hun tijdgenoten als het nageslacht bijna in ontzag zijn voor zo'n uitzonderlijk talent in het licht van hun rijkdom aan successen, prestaties en prijzen. Onder deze genieën, zo rijkelijk gekust door de muze, zo rijkelijk bevoorrecht door het lot en nog steeds zeer gerespecteerd, was de Engelse schilder en illustrator en decorontwerper George Sheringham, die de eerste ontvanger was van de "Royal Designers for Industry" prijs van de "Royal Society of Arts" in 1937, en die kort voor zijn dood nog steeds voldoende officieel werd geëerd. Als zoon van een anglicaanse priester en schooldirecteur in de Christ Church in Marylebone kreeg hij zijn opleiding aan de King's School in Gloucester, de Slade School of Fine Art en de Sorbonne in Parijs. Als jongeman kon hij zijn werken presenteren op collectieve en individuele tentoonstellingen in Parijs, Venetië, Brussel en Berlijn en vanaf 1905 ook in Londen, Melbourne en New York.
George Sheringham was een echt en bijna onvermoeibaar werkpaard en ontwierp talloze decors en kostuums voor ballet, opera en theater, bijvoorbeeld voor voorstellingen en producties van de wereldberoemde klassiekers The Lady of the Camellias, Othello, What You Will, Hamlet, H.M.S. Pinafore, The Pirates of Penzance, Patience of Bunthorne's Bride and Trial by Jury, die door het publiek krampachtig werden toegejuicht. Sheringham ontwierp als decorateur minstens zo veelgevraagd de muziekkamer van Devonshire House en een aantal schilderijen voor Seaford House en de balzaal van Claridge's Hotel in Londen, evenals een deel van het Britse Paviljoen op de wereldtentoonstelling van Parijs in 1937. Hij was ook een zeer ondernemende pionier op het gebied van zelfmarketing, en in het begin van de jaren twintig van de vorige eeuw maakte hij ook commerciële ontwerpen in serie voor de woninginrichting van rijke burgerhuizen. Alsof Sheringham zich nog niet volledig had beziggehouden met deze talrijke veeleisende activiteiten, illustreerde hij ook boeken van Max Beerbohm, Edmond Rostand en Cyrus MacMillan.
Sheringham maakte zelfs een goede naam voor zichzelf als ontwerper van fans. In 1921 werkte hij samen met zijn broer Hugh, die als visredacteur werkzaam was bij het traditionele sporttijdschrift "The Field", aan een boek over vliegvissen, "The Book of the Fly Rod". Tegelijkertijd publiceerde hij ook artikelen over tekenen in het tijdschrift "Pen and Pencil", gaf hij in 1927 het boek "Design in the Theatre" en in 1928 met Rupert Mason en R. Boyd Morrison het veelgeprezen werk "Robes of Thespis". Kostuumontwerpen van Moderne Kunstenaars". Zijn werken maakten ook deel uit van de schilder- en kunstwedstrijd op de Olympische Zomerspelen van 1932 in Los Angeles, Californië in de VS. In 1925 was hij al bekroond met de "Grand Prix" voor muurschildering en theaterontwerp op de Parijse Salon. De permanent te hoge werkdruk eiste echter zijn tol van George Sheringham tegen het einde van zijn relatief korte, maar ook ongelooflijk intense en bewogen leven. Vanaf 1932 werd zijn algemene gezondheidstoestand steeds slechter, als invalide tekende hij enkele stillevens met bloemen en stierf op 11 november 1937 slechts twee dagen voor zijn 53ste verjaardag in zijn eigen huis in Hampstead.
Sommige kunstenaars zijn gezegend met zoveel creatieve talenten en vaardigheden dat zowel hun tijdgenoten als het nageslacht bijna in ontzag zijn voor zo'n uitzonderlijk talent in het licht van hun rijkdom aan successen, prestaties en prijzen. Onder deze genieën, zo rijkelijk gekust door de muze, zo rijkelijk bevoorrecht door het lot en nog steeds zeer gerespecteerd, was de Engelse schilder en illustrator en decorontwerper George Sheringham, die de eerste ontvanger was van de "Royal Designers for Industry" prijs van de "Royal Society of Arts" in 1937, en die kort voor zijn dood nog steeds voldoende officieel werd geëerd. Als zoon van een anglicaanse priester en schooldirecteur in de Christ Church in Marylebone kreeg hij zijn opleiding aan de King's School in Gloucester, de Slade School of Fine Art en de Sorbonne in Parijs. Als jongeman kon hij zijn werken presenteren op collectieve en individuele tentoonstellingen in Parijs, Venetië, Brussel en Berlijn en vanaf 1905 ook in Londen, Melbourne en New York.
George Sheringham was een echt en bijna onvermoeibaar werkpaard en ontwierp talloze decors en kostuums voor ballet, opera en theater, bijvoorbeeld voor voorstellingen en producties van de wereldberoemde klassiekers The Lady of the Camellias, Othello, What You Will, Hamlet, H.M.S. Pinafore, The Pirates of Penzance, Patience of Bunthorne's Bride and Trial by Jury, die door het publiek krampachtig werden toegejuicht. Sheringham ontwierp als decorateur minstens zo veelgevraagd de muziekkamer van Devonshire House en een aantal schilderijen voor Seaford House en de balzaal van Claridge's Hotel in Londen, evenals een deel van het Britse Paviljoen op de wereldtentoonstelling van Parijs in 1937. Hij was ook een zeer ondernemende pionier op het gebied van zelfmarketing, en in het begin van de jaren twintig van de vorige eeuw maakte hij ook commerciële ontwerpen in serie voor de woninginrichting van rijke burgerhuizen. Alsof Sheringham zich nog niet volledig had beziggehouden met deze talrijke veeleisende activiteiten, illustreerde hij ook boeken van Max Beerbohm, Edmond Rostand en Cyrus MacMillan.
Sheringham maakte zelfs een goede naam voor zichzelf als ontwerper van fans. In 1921 werkte hij samen met zijn broer Hugh, die als visredacteur werkzaam was bij het traditionele sporttijdschrift "The Field", aan een boek over vliegvissen, "The Book of the Fly Rod". Tegelijkertijd publiceerde hij ook artikelen over tekenen in het tijdschrift "Pen and Pencil", gaf hij in 1927 het boek "Design in the Theatre" en in 1928 met Rupert Mason en R. Boyd Morrison het veelgeprezen werk "Robes of Thespis". Kostuumontwerpen van Moderne Kunstenaars". Zijn werken maakten ook deel uit van de schilder- en kunstwedstrijd op de Olympische Zomerspelen van 1932 in Los Angeles, Californië in de VS. In 1925 was hij al bekroond met de "Grand Prix" voor muurschildering en theaterontwerp op de Parijse Salon. De permanent te hoge werkdruk eiste echter zijn tol van George Sheringham tegen het einde van zijn relatief korte, maar ook ongelooflijk intense en bewogen leven. Vanaf 1932 werd zijn algemene gezondheidstoestand steeds slechter, als invalide tekende hij enkele stillevens met bloemen en stierf op 11 november 1937 slechts twee dagen voor zijn 53ste verjaardag in zijn eigen huis in Hampstead.
Pagina 1 / 2