Harald Oskar Sohlberg wilde van jongs af aan al kunstenaar worden. Maar zijn vader, een bonthandelaar, stond erop dat zijn elf kinderen, vooral zijn zonen, "iets slims studeerden". Maar aangezien de jonge Harald niet bijzonder oplettend of succesvol was in de klas en zijn schoolcarrière vroegtijdig beëindigde, restte hem niets anders dan een degelijke ambachtelijke opleiding. En dus ging hij op 16-jarige leeftijd in de leer als decoratieschilder. Toen werd Harald Oskar Sohlberg geholpen door het toeval, of beter gezegd door een familievriend. Deze herkende het artistieke talent van de inmiddels 20-jarige en raadde zijn strenge vader aan zijn zoon te laten studeren aan de Koninklijke Tekenacademie in Christiania (tegenwoordig: Oslo). Zo kwam hij bij Harriet Backer, Kristian Zahrtmann Erik Werenskiold en Eilif Peterssen terecht om schilderkunst te studeren. Zij stonden allen bekend om een Scandinavische esthetiek rijk aan sterke kleuren, licht en schaduw. Sohlberg werd echter niet alleen beïnvloed door zijn leraren, maar ook door het bestuderen van het werk van Paul Gauguin en andere symbolisten.
Sohlberg beleefde zijn eerste doorbraak als kunstenaar op de "Oslo Staatstentoonstelling", waar hij een van zijn landschapsschilderijen toonde. Het schilderij werd aangekocht door de Noorse Nationale Galerie. Het was een opmerkelijk succes, dat hem niet alleen een beurs in Parijs opleverde, maar ook de belangstelling wekte van kunstverzamelaar en mecenas Olaf Schou. Met diens financiële steun reisde Sohlberg naar de bergwereld rond Rondane, die een blijvende indruk op hem zou achterlaten. De wilde schoonheid van het ruige landschap legde hij vast in talrijke studies en aquarellen. Jaren later werden deze indrukken verwerkt in zijn neoromantische landschapsschilderijen. Aan het begin van de 20e eeuw woonde Harald Oskar Sohlberg met zijn vrouw Lili in het mijnstadje Røros. De omgeving, gekenmerkt door smelterijen en industrialisatie, zou vandaag de dag niet bepaald als schilderachtig of inspirerend worden omschreven. Maar voor de kunstenaar behoorden de jaren in Røros tot de meest productieve van zijn leven. Hij legde vooral alledaagse straattaferelen vast, met een ongelooflijke aandacht voor details - of het nu ging om kasseien of telegraafpalen. Maar één ding lieten zijn foto's zelden zien: Mensen. De kunstenaar was veel meer geïnteresseerd in het thematiseren van hun afwezigheid.
Zijn leven lang heeft Harald Oskar Sohlberg de bewering verworpen dat hij was beïnvloed door Edvard Munch, die slechts zes jaar ouder was dan hij. Natuurlijk zijn er bepaalde overeenkomsten, maar deze zijn over het algemeen typisch voor de vroeg 20e-eeuwse Scandinavische kunst - van het kleurenpalet tot de keuze van motieven, van symboliek tot mystiek. Bovendien missen de schilderijen van Sohlberg de psychologische component die inherent is aan het werk van Edvard Munchs. Anderzijds worden Sohlbergs pantheïstische opvattingen gekenmerkt door een warmte die de werken van Munch missen. Sohlberg was echter niet alleen schilder, maar ook graficus. Zijn grafisch werk was een belangrijke aanvullende bron van inkomsten. De kunstenaar stierf op 65-jarige leeftijd aan kanker. Ter gelegenheid van zijn 150e verjaardag gaf de Noorse Post in 2019 een speciale Sohlberg-postzegel uit.
Harald Oskar Sohlberg wilde van jongs af aan al kunstenaar worden. Maar zijn vader, een bonthandelaar, stond erop dat zijn elf kinderen, vooral zijn zonen, "iets slims studeerden". Maar aangezien de jonge Harald niet bijzonder oplettend of succesvol was in de klas en zijn schoolcarrière vroegtijdig beëindigde, restte hem niets anders dan een degelijke ambachtelijke opleiding. En dus ging hij op 16-jarige leeftijd in de leer als decoratieschilder. Toen werd Harald Oskar Sohlberg geholpen door het toeval, of beter gezegd door een familievriend. Deze herkende het artistieke talent van de inmiddels 20-jarige en raadde zijn strenge vader aan zijn zoon te laten studeren aan de Koninklijke Tekenacademie in Christiania (tegenwoordig: Oslo). Zo kwam hij bij Harriet Backer, Kristian Zahrtmann Erik Werenskiold en Eilif Peterssen terecht om schilderkunst te studeren. Zij stonden allen bekend om een Scandinavische esthetiek rijk aan sterke kleuren, licht en schaduw. Sohlberg werd echter niet alleen beïnvloed door zijn leraren, maar ook door het bestuderen van het werk van Paul Gauguin en andere symbolisten.
Sohlberg beleefde zijn eerste doorbraak als kunstenaar op de "Oslo Staatstentoonstelling", waar hij een van zijn landschapsschilderijen toonde. Het schilderij werd aangekocht door de Noorse Nationale Galerie. Het was een opmerkelijk succes, dat hem niet alleen een beurs in Parijs opleverde, maar ook de belangstelling wekte van kunstverzamelaar en mecenas Olaf Schou. Met diens financiële steun reisde Sohlberg naar de bergwereld rond Rondane, die een blijvende indruk op hem zou achterlaten. De wilde schoonheid van het ruige landschap legde hij vast in talrijke studies en aquarellen. Jaren later werden deze indrukken verwerkt in zijn neoromantische landschapsschilderijen. Aan het begin van de 20e eeuw woonde Harald Oskar Sohlberg met zijn vrouw Lili in het mijnstadje Røros. De omgeving, gekenmerkt door smelterijen en industrialisatie, zou vandaag de dag niet bepaald als schilderachtig of inspirerend worden omschreven. Maar voor de kunstenaar behoorden de jaren in Røros tot de meest productieve van zijn leven. Hij legde vooral alledaagse straattaferelen vast, met een ongelooflijke aandacht voor details - of het nu ging om kasseien of telegraafpalen. Maar één ding lieten zijn foto's zelden zien: Mensen. De kunstenaar was veel meer geïnteresseerd in het thematiseren van hun afwezigheid.
Zijn leven lang heeft Harald Oskar Sohlberg de bewering verworpen dat hij was beïnvloed door Edvard Munch, die slechts zes jaar ouder was dan hij. Natuurlijk zijn er bepaalde overeenkomsten, maar deze zijn over het algemeen typisch voor de vroeg 20e-eeuwse Scandinavische kunst - van het kleurenpalet tot de keuze van motieven, van symboliek tot mystiek. Bovendien missen de schilderijen van Sohlberg de psychologische component die inherent is aan het werk van Edvard Munchs. Anderzijds worden Sohlbergs pantheïstische opvattingen gekenmerkt door een warmte die de werken van Munch missen. Sohlberg was echter niet alleen schilder, maar ook graficus. Zijn grafisch werk was een belangrijke aanvullende bron van inkomsten. De kunstenaar stierf op 65-jarige leeftijd aan kanker. Ter gelegenheid van zijn 150e verjaardag gaf de Noorse Post in 2019 een speciale Sohlberg-postzegel uit.
Pagina 1 / 1