Van de stralende lente van 1824, precies op 27 februari, tot een onvergetelijke zomerdag op 17 juli 1895 was Nantes, een stad aan de westkust van Frankrijk, getuige van het hele leven van de begaafde Henri-Pierre Picou. Picou, die de kunstwereld betrad met portretten en historische onderwerpen, veroverde de kunstwereld stormenderhand toen hij het zwaartepunt van zijn werk verlegde naar allegorische, mythologische en religieuze onderwerpen. In de galerij van eminente kunstenaars past Picou naadloos, zijn naam staat vaak op kunstdrukken van de hoogste kwaliteit en getrouwheid van reproductie, een passend eerbetoon aan zijn onvervangbare invloed op de kunst.

Opgeleid onder invloed van grootheden als Charles Gleyre en Paul Delaroche, heeft Picou zich door hard werken en onderscheidende originaliteit in de kunstwereld gewerkt. Met zijn goede vrienden Jean Leon Gerome, Gustave Boulanger en Jean Louis Hamon richtte hij de kunstbeweging Néo-Grec op, een fascinerende uiting van de terugkeer naar de Grieks-Romeinse oudheid en de invloed van de opgravingen in Pompeï en Herculaneum. Het werk van Picou, hoewel door en door classicistisch en mythologisch, viel op door de ongebruikelijke opname van religieuze fresco's in zijn artistieke opdracht, die te zien zijn op de muren van de kerk van St-Roch in Parijs en in kunstdrukken in het hele land.

Picou's artistieke reis begon met een tentoonstelling in de Salon de Paris in 1847, en slechts een jaar later werd hij geëerd met een medaille van de tweede klasse voor zijn schilderij Cléopâtre et Antoine sur le Cydnus, een voorstelling van Cleopatra en Antonius die naar Egypte varen op de rivier Kydnos. Dit meesterwerk, dat de hoop en verwachtingen van de jonge kunstenaar weerspiegelde, werd later het symbool van zijn hele carrière. Picou, die werkte in een atelier aan de Boulevard de Magenta, bleef succes en erkenning genieten, en zijn werken, die nu te zien zijn in vele vormen van kunstdruk, vertegenwoordigen de diversiteit van zijn bijdrage aan de kunstwereld. De Néo-Grec beweging, een product van de creatieve geesten van Picous en zijn collega's, was een levendig eerbetoon aan de kunst van de Grieks-Romeinse oudheid en het culturele erfgoed van Pompeii en Herculaneum. Het omvatte schilderkunst, architectuur, muziek en decoratie en werd gekenmerkt door klassieke en mythologische thema's.

Het werk van Picou straalde een verbazingwekkende diversiteit uit. Van portretten tot historische onderwerpen, van Griekse en Romeinse mythologie tot christelijk geloof, zijn kunst was altijd een caleidoscoop van motieven en uitdrukkingen. Of het nu ging om het schilderij "Andromeda geketend aan de rots" of het boeiende "Het oordeel van Parijs", Picou creëerde kunstwerken die in kunstdrukken over de hele wereld werden gereproduceerd. Zijn laatste penseelstreek was in 1895, maar zijn nalatenschap leeft voort via zijn kunstwerken, die terug te vinden zijn in kunstdrukken en in de harten van kunstliefhebbers wereldwijd.