Pagina 1 / 3
De Franse schilder Henri Rousseau (1844-1910) is een van de belangrijkste naïeve schilders zonder academische opleiding. Een van zijn beroemdste werken is getiteld "De slapende zigeuner" (Frans: La Bohémienne endormie). Heldere contouren zijn net zo typerend voor Rousseau's schilderkunst als de sterke kleuren. De liggende figuur is "verkeerd" in perspectief geschilderd, hij kan elk moment omvallen. Maar de kijker neemt slechts terloops kennis van deze vermeende fouten. De indruk van een onmiskenbare beeldtaal die elke correcte weergave van de werkelijkheid te boven gaat, overheerst. Uit dit beeld komt een droomstemming voort, omdat de kijker zich bewust is van het absoluut onrealistische beeldontwerp en zich toch aangetrokken voelt tot een volledig onafhankelijke picturale wereld.
De dichter en tijdgenoot van Rousseau, Guillaume Apollinaire, beschreef de schilder als primitief en zijn schilderij als naïef. Beide kwaliteiten worden herhaaldelijk toegeschreven aan Rousseau; Kandinsky ziet de autodidact op weg naar groot realisme.
Hoe Rousseau's werk ook in de kunstgeschiedenis wordt geplaatst, zijn eigen, fascinerende schilderstijl blijft onmiskenbaar. De kijker herkent een Rousseau op het eerste gezicht, zonder enige verrassing, zoals in het schilderij "Het spoor". De foto toont een stadsgezicht in de winter en wordt gekenmerkt door heldere kleuren en lijnen. De kilte van de winterdag is voelbaar, tegelijkertijd lijkt het arrangement op elk moment te kunnen omslaan in een abstracte picturaliteit van pure vormen en kleuren.
De Franse schilder Henri Rousseau (1844-1910) is een van de belangrijkste naïeve schilders zonder academische opleiding. Een van zijn beroemdste werken is getiteld "De slapende zigeuner" (Frans: La Bohémienne endormie). Heldere contouren zijn net zo typerend voor Rousseau's schilderkunst als de sterke kleuren. De liggende figuur is "verkeerd" in perspectief geschilderd, hij kan elk moment omvallen. Maar de kijker neemt slechts terloops kennis van deze vermeende fouten. De indruk van een onmiskenbare beeldtaal die elke correcte weergave van de werkelijkheid te boven gaat, overheerst. Uit dit beeld komt een droomstemming voort, omdat de kijker zich bewust is van het absoluut onrealistische beeldontwerp en zich toch aangetrokken voelt tot een volledig onafhankelijke picturale wereld.
De dichter en tijdgenoot van Rousseau, Guillaume Apollinaire, beschreef de schilder als primitief en zijn schilderij als naïef. Beide kwaliteiten worden herhaaldelijk toegeschreven aan Rousseau; Kandinsky ziet de autodidact op weg naar groot realisme.
Hoe Rousseau's werk ook in de kunstgeschiedenis wordt geplaatst, zijn eigen, fascinerende schilderstijl blijft onmiskenbaar. De kijker herkent een Rousseau op het eerste gezicht, zonder enige verrassing, zoals in het schilderij "Het spoor". De foto toont een stadsgezicht in de winter en wordt gekenmerkt door heldere kleuren en lijnen. De kilte van de winterdag is voelbaar, tegelijkertijd lijkt het arrangement op elk moment te kunnen omslaan in een abstracte picturaliteit van pure vormen en kleuren.