Hij was de liefde enorm waardig geweest, zijn "gezelschap was erg gewild, omdat vriendelijkheid en zijn gewoontes in hoge mate de zijne waren". Hij behandelt de reputatie van zijn collega's "uiterst delicaat, er is nooit een klein woordje over hen gezegd, ..., hij vestigt vaak de aandacht van zijn vrienden op de schoonheid van de werken van zijn rivalen - want jaloezie hield hem van zich af". Dergelijke lovende woorden over de privé-kant van de Engelse schilder Henry Singleton zijn te vinden in overlijdensberichten in hedendaagse tijdschriften (hier geciteerd uit het "Morgenblatt für gebildete Stände" van 12 maart 1840). Zelfs drie dagen voor zijn dood werkte hij nog aan zijn kunst in het Londense appartement dat hij jarenlang had gebruikt. Singleton was zeer productief en veelzijdig: hij schilderde veel grootschalige afbeeldingen van historische gebeurtenissen uit zijn tijd (bijv. "De bestorming van de Bastille"), scènes uit de Bijbel (bijv. "Christus die Jeruzalem binnenkomt") en mythologische motieven of motieven uit de literatuur en het theater. Zo maakte hij in de laatste jaren van zijn leven een serie schilderijen over Shakespeare's werk. Henry Singleton staat ook bekend als een groot portretschilder (bijvoorbeeld van grote persoonlijkheden als Lord Nelson of Lord Howe) en van miniaturen. Vooral met dit laatste kon Henry in zijn tijd als schilder goed in zijn levensonderhoud voorzien.
Het begin van zijn leven was allesbehalve gemakkelijk voor Henry Singleton. Op de leeftijd van twee jaar stierf zijn vader, zijn moeder was niet erg rijk. Zijn oom William Singleton, ook een drukbezette miniatuur- en glasschilder, nam de jongen uiteindelijk onder zijn hoede, herkende zijn grote talent voor tekenen en leerde hem. Artistieke genen bestonden blijkbaar in de hele familie, want ook Henry's zussen Maria en Sarah waren actief als miniatuurschilders. Henry begon zijn carrière op 16-jarige leeftijd, studeerde aan de Koninklijke Academie, won al snel zijn eerste zilveren medailles met zijn werk, in 1788 zelfs een gouden. Toen zijn oom vijf jaar later overleed, steunde de jonge kunstenaar nu zijn familie. Singleton trouwde uiteindelijk met de enige dochter van zijn oom (die ook miniaturen schilderde) - maar ze stierf pas vier jaar na het huwelijk. Een harde klap voor de schilder, want het huwelijk bleef ook kinderloos.
Henry Singleton exposeerde meer dan 300 van zijn werken in de eerbiedwaardige Royal Academy in Londen, maar zelf is hij nooit lid of medewerker van de Academy geworden. Zijn eigen bescheidenheid kan dit uiteindelijk voorkomen hebben: Toen hij uiteindelijk in 1807 na herhaalde verzoeken het lidmaatschap aanvroeg, kreeg een andere kandidaat met, zoals gezegd, veel lagere verdiensten de voorkeur boven hem. Singleton was hierdoor zo beledigd dat hij zich nooit meer kandidaat heeft gesteld voor het lidmaatschap. Hoewel hij foto's bleef sturen voor tentoonstellingen op de academie.
Hij was de liefde enorm waardig geweest, zijn "gezelschap was erg gewild, omdat vriendelijkheid en zijn gewoontes in hoge mate de zijne waren". Hij behandelt de reputatie van zijn collega's "uiterst delicaat, er is nooit een klein woordje over hen gezegd, ..., hij vestigt vaak de aandacht van zijn vrienden op de schoonheid van de werken van zijn rivalen - want jaloezie hield hem van zich af". Dergelijke lovende woorden over de privé-kant van de Engelse schilder Henry Singleton zijn te vinden in overlijdensberichten in hedendaagse tijdschriften (hier geciteerd uit het "Morgenblatt für gebildete Stände" van 12 maart 1840). Zelfs drie dagen voor zijn dood werkte hij nog aan zijn kunst in het Londense appartement dat hij jarenlang had gebruikt. Singleton was zeer productief en veelzijdig: hij schilderde veel grootschalige afbeeldingen van historische gebeurtenissen uit zijn tijd (bijv. "De bestorming van de Bastille"), scènes uit de Bijbel (bijv. "Christus die Jeruzalem binnenkomt") en mythologische motieven of motieven uit de literatuur en het theater. Zo maakte hij in de laatste jaren van zijn leven een serie schilderijen over Shakespeare's werk. Henry Singleton staat ook bekend als een groot portretschilder (bijvoorbeeld van grote persoonlijkheden als Lord Nelson of Lord Howe) en van miniaturen. Vooral met dit laatste kon Henry in zijn tijd als schilder goed in zijn levensonderhoud voorzien.
Het begin van zijn leven was allesbehalve gemakkelijk voor Henry Singleton. Op de leeftijd van twee jaar stierf zijn vader, zijn moeder was niet erg rijk. Zijn oom William Singleton, ook een drukbezette miniatuur- en glasschilder, nam de jongen uiteindelijk onder zijn hoede, herkende zijn grote talent voor tekenen en leerde hem. Artistieke genen bestonden blijkbaar in de hele familie, want ook Henry's zussen Maria en Sarah waren actief als miniatuurschilders. Henry begon zijn carrière op 16-jarige leeftijd, studeerde aan de Koninklijke Academie, won al snel zijn eerste zilveren medailles met zijn werk, in 1788 zelfs een gouden. Toen zijn oom vijf jaar later overleed, steunde de jonge kunstenaar nu zijn familie. Singleton trouwde uiteindelijk met de enige dochter van zijn oom (die ook miniaturen schilderde) - maar ze stierf pas vier jaar na het huwelijk. Een harde klap voor de schilder, want het huwelijk bleef ook kinderloos.
Henry Singleton exposeerde meer dan 300 van zijn werken in de eerbiedwaardige Royal Academy in Londen, maar zelf is hij nooit lid of medewerker van de Academy geworden. Zijn eigen bescheidenheid kan dit uiteindelijk voorkomen hebben: Toen hij uiteindelijk in 1807 na herhaalde verzoeken het lidmaatschap aanvroeg, kreeg een andere kandidaat met, zoals gezegd, veel lagere verdiensten de voorkeur boven hem. Singleton was hierdoor zo beledigd dat hij zich nooit meer kandidaat heeft gesteld voor het lidmaatschap. Hoewel hij foto's bleef sturen voor tentoonstellingen op de academie.
Pagina 1 / 1