Toen de oude walvisvaarder Terra Nova op 1 juni 1910 de haven van Londen verliet, was de bestemming de zuidelijke ijsvlakte van de wereld. De leider van de expeditie was niemand minder dan Robert Falcon Scott, die aan het begin van de reis al een Britse nationale held was en door eerdere ontdekkingsreizen het respect van de Engelse samenleving genoot. Aan boord was een team van mannen die Antarctica zagen als een natuurlijke vesting die moest worden veroverd en belegerd. Op dat moment wist niemand dat weinig van de mannen naar Londen zouden terugkeren en dat dit Scott's laatste reis zou zijn. Onder hen was de fotograaf Herbert George Ponting. De Britse fotograaf had toen al een bewogen leven achter de rug. Nadat hij zijn ouderlijk huis in Salisbury in Zuid-Engeland had verlaten, probeerde hij zijn geluk in Californië. De verhalen over het nieuwe land en de mogelijkheden hadden hem geboeid en dus kocht hij een boomgaard in het zonnige Californië. Herbert Ponting kon zijn droom niet verwezenlijken, keerde terug naar Engeland en wijdde zich in plaats daarvan aan de fotografie.
Pontings talent lag in een verhalende beeldtaal. Hij kon zijn eerste foto's verkopen aan verschillende tijdschriften. De fotograaf zag de combinatie van journalistiek en illustratie wel zitten en publiceerde een koffietafelboek met foto's die hij in Japan had verzameld. Zijn ervaring en fotografisch talent brachten hem aan boord van de Terra Nova. Herbert Ponting gebruikte voor zijn foto's bij voorkeur glasplaten. Hoewel de fotografische film al was uitgevonden, gaf hij er de voorkeur aan om voor zijn foto's de traditionele techniek te gebruiken. Bovendien gebruikte hij een filmcamera die korte opnames kon maken. Herbert Ponting was een van de oudste expeditieleden en bracht veel tijd door in het basiskamp. Hier had hij een kleine donkere kamer ingericht. Zijn motieven waren de mannen in dikke, lompe kleding, de paarden en het unieke continent met zijn witte kusten. Een uniek zelfportret van de fotograaf aan het werk is van uitzonderlijke kwaliteit in de winderige en koude omstandigheden.
Herbert Ponting heeft niet deelgenomen aan de race naar de Zuidpool. Hij nam een laatste foto van Scott toen het team vertrok. Hijzelf keerde terug naar Engeland. Hij wilde zijn fotografische platen sorteren en zijn foto's voorbereiden zodat Scott ze kon gebruiken voor lezingen als hij terugkwam. De expeditie bracht de deelnemers aan de rand van de economische afgrond. Scott zou terugkeren als een succesvolle ontdekkingsreiziger en inkomsten genereren door het presenteren van de foto's. Na de dood van Scott keerde Ponting nogmaals terug naar de Noordpool en nam nog meer foto's. De fotograaf heeft unieke foto's achtergelaten van een landschap dat weinig mensen in deze staat hebben gezien en dat nooit meer hetzelfde zal zijn.
Toen de oude walvisvaarder Terra Nova op 1 juni 1910 de haven van Londen verliet, was de bestemming de zuidelijke ijsvlakte van de wereld. De leider van de expeditie was niemand minder dan Robert Falcon Scott, die aan het begin van de reis al een Britse nationale held was en door eerdere ontdekkingsreizen het respect van de Engelse samenleving genoot. Aan boord was een team van mannen die Antarctica zagen als een natuurlijke vesting die moest worden veroverd en belegerd. Op dat moment wist niemand dat weinig van de mannen naar Londen zouden terugkeren en dat dit Scott's laatste reis zou zijn. Onder hen was de fotograaf Herbert George Ponting. De Britse fotograaf had toen al een bewogen leven achter de rug. Nadat hij zijn ouderlijk huis in Salisbury in Zuid-Engeland had verlaten, probeerde hij zijn geluk in Californië. De verhalen over het nieuwe land en de mogelijkheden hadden hem geboeid en dus kocht hij een boomgaard in het zonnige Californië. Herbert Ponting kon zijn droom niet verwezenlijken, keerde terug naar Engeland en wijdde zich in plaats daarvan aan de fotografie.
Pontings talent lag in een verhalende beeldtaal. Hij kon zijn eerste foto's verkopen aan verschillende tijdschriften. De fotograaf zag de combinatie van journalistiek en illustratie wel zitten en publiceerde een koffietafelboek met foto's die hij in Japan had verzameld. Zijn ervaring en fotografisch talent brachten hem aan boord van de Terra Nova. Herbert Ponting gebruikte voor zijn foto's bij voorkeur glasplaten. Hoewel de fotografische film al was uitgevonden, gaf hij er de voorkeur aan om voor zijn foto's de traditionele techniek te gebruiken. Bovendien gebruikte hij een filmcamera die korte opnames kon maken. Herbert Ponting was een van de oudste expeditieleden en bracht veel tijd door in het basiskamp. Hier had hij een kleine donkere kamer ingericht. Zijn motieven waren de mannen in dikke, lompe kleding, de paarden en het unieke continent met zijn witte kusten. Een uniek zelfportret van de fotograaf aan het werk is van uitzonderlijke kwaliteit in de winderige en koude omstandigheden.
Herbert Ponting heeft niet deelgenomen aan de race naar de Zuidpool. Hij nam een laatste foto van Scott toen het team vertrok. Hijzelf keerde terug naar Engeland. Hij wilde zijn fotografische platen sorteren en zijn foto's voorbereiden zodat Scott ze kon gebruiken voor lezingen als hij terugkwam. De expeditie bracht de deelnemers aan de rand van de economische afgrond. Scott zou terugkeren als een succesvolle ontdekkingsreiziger en inkomsten genereren door het presenteren van de foto's. Na de dood van Scott keerde Ponting nogmaals terug naar de Noordpool en nam nog meer foto's. De fotograaf heeft unieke foto's achtergelaten van een landschap dat weinig mensen in deze staat hebben gezien en dat nooit meer hetzelfde zal zijn.
Pagina 1 / 5