Ignacio Zuloaga y Zabaleta werd in 1870 geboren in het kleine stadje Eibar, gelegen tussen de Pyreneeën in Spaans Baskenland. Zijn vader werkte, versierde en verkocht metalen en Ignacio hielp hem. Tijdens een gezamenlijke reis naar Rome besloot hij schilder te worden. Hij verliet Baskenland en reisde op 18-jarige leeftijd naar de bruisende artistieke metropool Parijs, waar hij onder bescheiden omstandigheden vijf jaar lang woonde en studeerde. Hij ontmoette Gauguin, Ramon Casas en andere late impressionisten persoonlijk en zij hebben hem zichtbaar beïnvloed. Hij werkte een half jaar aan zijn eerste schilderij, dat in 1890 in Parijs werd tentoongesteld.
Schaarse middelen en een gebrek aan toekomstperspectief frustreerden zijn plannen voor verdere reizen en verblijven in het buitenland. Hij vestigde zich in Sevilla en vervolgens in Segovia. Zijn ervaring en volwassenheid begon zich te weerspiegelen in een persoonlijke schildertechniek die zich vermengde met de traditionele Spaanse tekenstijl. Terwijl zijn werken werden afgewezen voor een internationale tentoonstelling in Brussel in 1900, werden ze aan de muur opgehangen op de Kunsttentoonstelling van Venetië in 1901 en 1903. In 1911 werd een van zijn meest gewaardeerde werken gecreëerd: "El Cristo de la sangre" (Bloedende Christus). Het toont een mystieke, sombere voorstelling van de gekruisigde Messias en geeft op artistieke wijze uitdrukking aan het toenmalige volksgevoel in Spanje. Het olieverfschilderij werd in 1912 in Parijs tentoongesteld en werd positief beoordeeld. Ignacio Zuloaga was kort daarna geestelijk en artistiek betrokken bij het tumult van twee wereldoorlogen en de Spaanse Burgeroorlog. De kunstenaar beleefde zijn laatste dagen in 1945 in Madrid. Zijn tekening van Toledo en zijn portret met een baret werden in 1954 op het 500 peseta-biljet gedrukt.
Ignacio Zuloaga y Zabaleta werd in 1870 geboren in het kleine stadje Eibar, gelegen tussen de Pyreneeën in Spaans Baskenland. Zijn vader werkte, versierde en verkocht metalen en Ignacio hielp hem. Tijdens een gezamenlijke reis naar Rome besloot hij schilder te worden. Hij verliet Baskenland en reisde op 18-jarige leeftijd naar de bruisende artistieke metropool Parijs, waar hij onder bescheiden omstandigheden vijf jaar lang woonde en studeerde. Hij ontmoette Gauguin, Ramon Casas en andere late impressionisten persoonlijk en zij hebben hem zichtbaar beïnvloed. Hij werkte een half jaar aan zijn eerste schilderij, dat in 1890 in Parijs werd tentoongesteld.
Schaarse middelen en een gebrek aan toekomstperspectief frustreerden zijn plannen voor verdere reizen en verblijven in het buitenland. Hij vestigde zich in Sevilla en vervolgens in Segovia. Zijn ervaring en volwassenheid begon zich te weerspiegelen in een persoonlijke schildertechniek die zich vermengde met de traditionele Spaanse tekenstijl. Terwijl zijn werken werden afgewezen voor een internationale tentoonstelling in Brussel in 1900, werden ze aan de muur opgehangen op de Kunsttentoonstelling van Venetië in 1901 en 1903. In 1911 werd een van zijn meest gewaardeerde werken gecreëerd: "El Cristo de la sangre" (Bloedende Christus). Het toont een mystieke, sombere voorstelling van de gekruisigde Messias en geeft op artistieke wijze uitdrukking aan het toenmalige volksgevoel in Spanje. Het olieverfschilderij werd in 1912 in Parijs tentoongesteld en werd positief beoordeeld. Ignacio Zuloaga was kort daarna geestelijk en artistiek betrokken bij het tumult van twee wereldoorlogen en de Spaanse Burgeroorlog. De kunstenaar beleefde zijn laatste dagen in 1945 in Madrid. Zijn tekening van Toledo en zijn portret met een baret werden in 1954 op het 500 peseta-biljet gedrukt.
Pagina 1 / 2