Italiaanse kunst heeft altijd grote populariteit genoten. Leonardo da Vinci, Michelangelo Buonarroti en Raphael da Urbino behoren tot de beroemdste gezichten uit de kunstgeschiedenis. De oorsprong van de Italiaanse kunst gaat vooral terug tot de oudheid, waarvan de verwijzing door de eeuwen heen tot op de dag van vandaag herkenbaar blijft. Als een zeer gerespecteerd goed werd kunst in Italië altijd bevorderd door de politiek en de kerk. Ook architectuur speelde een belangrijke rol, aangezien het vaak voorkwam dat beroemde kunstenaars betrokken waren bij de bouw van grote Italiaanse kathedralen of kerken. Iconische kenmerken hier waren onder meer de geometrische constructie, prachtige schilderingen in de gebouwen en koepeldaken. Naast het christelijke geloof is de Italiaanse kunst sinds de Middeleeuwen ook beïnvloed door andere landen en hun culturen. Bijvoorbeeld door het Byzantijnse Rijk, Frankrijk en Duitsland, en ook door sommige islamitische landen. De fabelachtige diversiteit van het Italiaanse artistieke landschap is ongetwijfeld het resultaat van deze invloeden, die door de verschillende tijdperken van de kunstgeschiedenis lopen. De Renaissance, als een van de belangrijkste kunsttijdperken in Italië, is vooral bekend om zijn driedimensionale kunstwerken. Hier stonden schoonheid, harmonie en perfectie centraal in de vorm van standbeelden, gebaseerd op antieke modellen. Naaktheid als natuurlijke perfectie werd echter ook zo gedetailleerd mogelijk op doek vastgelegd. Terwijl steden als Florence en Venetië tijdens de Renaissance van centraal belang waren voor de kunst, speelde de Barok zich voornamelijk in Rome af. Hier werden in de architectuur en de schilderkunst vooral kleuren als wit en goud gebruikt, evenals krachtige en weelderige vormen. De plafondschildering als zodanig bereikte haar hoogtepunt in de barokperiode en was van groot belang voor dit tijdperk. In de Klassieke periode nam men eindelijk afstand van de expansieve stijl van de Barok en richtte men zijn aandacht op eenvoud en elegantie in hun ontwerp, dat een strikte symmetrie volgde. Het historicisme, dat tegelijk met de Art Nouveau opkwam, greep terug op vroegere stijlen zoals de gotiek, de romantiek of de antiek en vormde een nieuwe, meer idiosyncratische stijl die nauwelijks kon worden gestandaardiseerd. Sinds de moderne tijd is het vooral het design dat de mensen in Italië enthousiast maakt. Auto's, mode of zelfs de iconische avant-gardistische meubels waar Italië vandaag de dag bekend om staat, getuigen nog steeds van het historische en artistieke belang van Italië. De hedendaagse kunst van Italië laat echter des te meer zien dat vooral de schilderijen uit voorbije tijdperken ook nu nog een bijzondere cultstatus genieten.
Italiaanse kunst heeft altijd grote populariteit genoten. Leonardo da Vinci, Michelangelo Buonarroti en Raphael da Urbino behoren tot de beroemdste gezichten uit de kunstgeschiedenis. De oorsprong van de Italiaanse kunst gaat vooral terug tot de oudheid, waarvan de verwijzing door de eeuwen heen tot op de dag van vandaag herkenbaar blijft. Als een zeer gerespecteerd goed werd kunst in Italië altijd bevorderd door de politiek en de kerk. Ook architectuur speelde een belangrijke rol, aangezien het vaak voorkwam dat beroemde kunstenaars betrokken waren bij de bouw van grote Italiaanse kathedralen of kerken. Iconische kenmerken hier waren onder meer de geometrische constructie, prachtige schilderingen in de gebouwen en koepeldaken. Naast het christelijke geloof is de Italiaanse kunst sinds de Middeleeuwen ook beïnvloed door andere landen en hun culturen. Bijvoorbeeld door het Byzantijnse Rijk, Frankrijk en Duitsland, en ook door sommige islamitische landen. De fabelachtige diversiteit van het Italiaanse artistieke landschap is ongetwijfeld het resultaat van deze invloeden, die door de verschillende tijdperken van de kunstgeschiedenis lopen. De Renaissance, als een van de belangrijkste kunsttijdperken in Italië, is vooral bekend om zijn driedimensionale kunstwerken. Hier stonden schoonheid, harmonie en perfectie centraal in de vorm van standbeelden, gebaseerd op antieke modellen. Naaktheid als natuurlijke perfectie werd echter ook zo gedetailleerd mogelijk op doek vastgelegd. Terwijl steden als Florence en Venetië tijdens de Renaissance van centraal belang waren voor de kunst, speelde de Barok zich voornamelijk in Rome af. Hier werden in de architectuur en de schilderkunst vooral kleuren als wit en goud gebruikt, evenals krachtige en weelderige vormen. De plafondschildering als zodanig bereikte haar hoogtepunt in de barokperiode en was van groot belang voor dit tijdperk. In de Klassieke periode nam men eindelijk afstand van de expansieve stijl van de Barok en richtte men zijn aandacht op eenvoud en elegantie in hun ontwerp, dat een strikte symmetrie volgde. Het historicisme, dat tegelijk met de Art Nouveau opkwam, greep terug op vroegere stijlen zoals de gotiek, de romantiek of de antiek en vormde een nieuwe, meer idiosyncratische stijl die nauwelijks kon worden gestandaardiseerd. Sinds de moderne tijd is het vooral het design dat de mensen in Italië enthousiast maakt. Auto's, mode of zelfs de iconische avant-gardistische meubels waar Italië vandaag de dag bekend om staat, getuigen nog steeds van het historische en artistieke belang van Italië. De hedendaagse kunst van Italië laat echter des te meer zien dat vooral de schilderijen uit voorbije tijdperken ook nu nog een bijzondere cultstatus genieten.
Pagina 1 / 68