Het midden van de 19e eeuw wordt in de literatuur en de kunst gekenmerkt door realisme. Deze trend keerde zich tegen dramatische, overdreven en idealiserende voorstellingen in het classicisme en de romantiek en streefde naar nabijheid van het dagelijkse leven en objectiviteit. De werken van de Sloveense kunstenares Ivana Kobilca zijn ook in dit tijdperk thuis. Zo tonen Kobilca's werken vooral echte en typische beelden van de ervaringen van haar vele Europese reizen en tonen ze vooral personen, stillevens en, in een later stadium, prominente persoonlijkheden. Haar latere werken zijn beïnvloed door het impressionisme van het einde van de 19de eeuw en gaan dus meer over het effect van de buitenwereld op de binnenkant van de mens.
Kobilca's kunst heeft vooral een stedelijk karakter, de motieven en kleuren van haar werken weerspiegelen haar sociale achtergrond, haar idealen en haar reis- en levensweg. Kobilca woonde en werkte in vele Europese steden, waaronder Wenen, Parijs, Florence en Sarajevo. Daar ontmoette ze ook Maximilian Liebenwein. Haar reis door Europa begon in 1880, toen Kobilca naar München reisde voor een beroepsopleiding. Ze brak echter haar opleiding af en ging in plaats daarvan naar de privé-schilderijschool voor vrouwen van Alois Erdtelt als leerling van hem en ontmoette kunstenaars als Rosa Pfäffinger en Käthe Kollwitz. Daar leerde ze portretschilderen, waaraan ze zich in de huidige jaren steeds weer heeft gewijd. Kobilca's schilderijen laten vaak mensen in de stad en op het platteland zien.
Tijdens haar verblijf in Ljubljana werd ze kortstondig tekenleraar voor meisjes en reisde vervolgens naar Berlijn. In deze periode heeft Kobilca zich vooral toegelegd op bloemstillevens. De werken van Kobilca zijn in het begin meestal donker, later worden ze steeds lichter en weerspiegelen uiteindelijk het typische lichtblauw van de tijd van Kobilca in de Franse hoofdstad.
Vandaag de dag wordt Ivana Kobilca beschouwd als de belangrijkste Sloveense kunstenaar. Het is dan ook niet verwonderlijk dat haar portret op het 5000-tolarbiljet stond.
Het midden van de 19e eeuw wordt in de literatuur en de kunst gekenmerkt door realisme. Deze trend keerde zich tegen dramatische, overdreven en idealiserende voorstellingen in het classicisme en de romantiek en streefde naar nabijheid van het dagelijkse leven en objectiviteit. De werken van de Sloveense kunstenares Ivana Kobilca zijn ook in dit tijdperk thuis. Zo tonen Kobilca's werken vooral echte en typische beelden van de ervaringen van haar vele Europese reizen en tonen ze vooral personen, stillevens en, in een later stadium, prominente persoonlijkheden. Haar latere werken zijn beïnvloed door het impressionisme van het einde van de 19de eeuw en gaan dus meer over het effect van de buitenwereld op de binnenkant van de mens.
Kobilca's kunst heeft vooral een stedelijk karakter, de motieven en kleuren van haar werken weerspiegelen haar sociale achtergrond, haar idealen en haar reis- en levensweg. Kobilca woonde en werkte in vele Europese steden, waaronder Wenen, Parijs, Florence en Sarajevo. Daar ontmoette ze ook Maximilian Liebenwein. Haar reis door Europa begon in 1880, toen Kobilca naar München reisde voor een beroepsopleiding. Ze brak echter haar opleiding af en ging in plaats daarvan naar de privé-schilderijschool voor vrouwen van Alois Erdtelt als leerling van hem en ontmoette kunstenaars als Rosa Pfäffinger en Käthe Kollwitz. Daar leerde ze portretschilderen, waaraan ze zich in de huidige jaren steeds weer heeft gewijd. Kobilca's schilderijen laten vaak mensen in de stad en op het platteland zien.
Tijdens haar verblijf in Ljubljana werd ze kortstondig tekenleraar voor meisjes en reisde vervolgens naar Berlijn. In deze periode heeft Kobilca zich vooral toegelegd op bloemstillevens. De werken van Kobilca zijn in het begin meestal donker, later worden ze steeds lichter en weerspiegelen uiteindelijk het typische lichtblauw van de tijd van Kobilca in de Franse hoofdstad.
Vandaag de dag wordt Ivana Kobilca beschouwd als de belangrijkste Sloveense kunstenaar. Het is dan ook niet verwonderlijk dat haar portret op het 5000-tolarbiljet stond.
Pagina 1 / 1