Jakop Philipp Hackert was de meest gerespecteerde landschapschilder van het vroege Duitse classicisme. Dankzij zijn Italiaanse landschappen genoot hij grote populariteit, niet alleen bij reizigers naar Italië, maar ook bij de Europese adel. Goethe had veel respect voor hem. De artistieke loopbaan van Jakop Philipp Hackert begon in het atelier van zijn schildersfamilie. In 1758 bracht zijn opleiding hem naar de Academie voor Schone Kunsten in Berlijn. Twee vedute van 1761 trokken zijn aandacht en hij werd door de Zweedse raadsheer Adolf Friedrich von Olthof uitgenodigd in Stralsund, Rügen en Stockholm om het stadhuis en het landhuis Boldevitz te decoreren. De jaren 1765-1768 in Parijs, vooral zijn kennismaking met de Franse landschaps- en zeeschilder Claude Joseph Vernet (1714-1789) en met de graveur Johann Georg Wille (1715-1808). Hij reisde naar Normandië en Picardië, en in 1768 ging hij met zijn broer naar Italië. In Rome en Napels hielp zijn kennismaking met de kunstmecenassen Johann Friedrich Reiffenstein en William Hamilton hem snel aan internationale roem. Zijn succes werd weerspiegeld in talrijke opdrachten van de Europese adel.
In 1771/72 kreeg Jakop Philipp Hackert van de Russische keizerin de opdracht 12 schilderijen te maken van de Slag bij Cesme, en in 1786 werd hij hofschilder van koning Ferdinand IV van Napels. Hij verwierf echter algemene bekendheid als schilder, tekenaar en etser van Italiaanse landschappen, die hij op zijn reizen door Italië maakte. Naast landschapsvedute, vaak van dezelfde plaats in talrijke variaties van het motief en herhalingen van compositieschema's, tekende hij ook oude opgravingsplaatsen, de Etna en de uitbarsting van de Vesuvius. Zijn werken waren populair bij reizigers als souvenirs en werden wijd verspreid door de gravures van zijn broer Georg. Hackert vond een speciale vriend en bewonderaar in Johann Wolfgang von Goethe. Goethe had de kunstenaar reeds in 1783 leren kennen door twee landschappen die in het bezit waren van de hertog van Gotha, en hij waardeerde in het bijzonder diens nauwgezetheid en structuur bij de weergave van de natuur. Kunstzinnigheid, ijver en geduld gecombineerd met een opgewekt humeur oogstten ook Hackert Goethe's persoonlijke bewondering. Het jaar 1786 bracht de twee samen als Napolitaanse hofkunstenaars en zag Hackert een tijdlang als tekenleraar van de grote dichter. Deze verzamelde vanaf dat moment de werken van zijn vriend en publiceerde in 1811 een postume biografie.
Hackerts landschapsgezichten zijn topografisch nauwkeurig, de compositie strikt classicistisch, de schilderstijl droog, bijna verstoken van enige stemming. Dit beantwoordde meer aan de behoefte van het Italiaanse toerisme aan gedetailleerde weergaven dan de vrije compositie van de heroïsche landschappen van zijn Romeinse collega's en verklaart een deel van zijn succes. Goethe verhief hem tot een leerzaam ideaal voor zijn opvolgers, die echter met de intrede van de Romantiek een geheel andere opvatting van het landschap nastreefden. Als gevolg van de opstand van de Lazzaroni vluchtte Hackert uit Napels via Livorno en Pisa naar Florence, waar hij in 1807 op zijn landgoed overleed.
Jakop Philipp Hackert was de meest gerespecteerde landschapschilder van het vroege Duitse classicisme. Dankzij zijn Italiaanse landschappen genoot hij grote populariteit, niet alleen bij reizigers naar Italië, maar ook bij de Europese adel. Goethe had veel respect voor hem. De artistieke loopbaan van Jakop Philipp Hackert begon in het atelier van zijn schildersfamilie. In 1758 bracht zijn opleiding hem naar de Academie voor Schone Kunsten in Berlijn. Twee vedute van 1761 trokken zijn aandacht en hij werd door de Zweedse raadsheer Adolf Friedrich von Olthof uitgenodigd in Stralsund, Rügen en Stockholm om het stadhuis en het landhuis Boldevitz te decoreren. De jaren 1765-1768 in Parijs, vooral zijn kennismaking met de Franse landschaps- en zeeschilder Claude Joseph Vernet (1714-1789) en met de graveur Johann Georg Wille (1715-1808). Hij reisde naar Normandië en Picardië, en in 1768 ging hij met zijn broer naar Italië. In Rome en Napels hielp zijn kennismaking met de kunstmecenassen Johann Friedrich Reiffenstein en William Hamilton hem snel aan internationale roem. Zijn succes werd weerspiegeld in talrijke opdrachten van de Europese adel.
In 1771/72 kreeg Jakop Philipp Hackert van de Russische keizerin de opdracht 12 schilderijen te maken van de Slag bij Cesme, en in 1786 werd hij hofschilder van koning Ferdinand IV van Napels. Hij verwierf echter algemene bekendheid als schilder, tekenaar en etser van Italiaanse landschappen, die hij op zijn reizen door Italië maakte. Naast landschapsvedute, vaak van dezelfde plaats in talrijke variaties van het motief en herhalingen van compositieschema's, tekende hij ook oude opgravingsplaatsen, de Etna en de uitbarsting van de Vesuvius. Zijn werken waren populair bij reizigers als souvenirs en werden wijd verspreid door de gravures van zijn broer Georg. Hackert vond een speciale vriend en bewonderaar in Johann Wolfgang von Goethe. Goethe had de kunstenaar reeds in 1783 leren kennen door twee landschappen die in het bezit waren van de hertog van Gotha, en hij waardeerde in het bijzonder diens nauwgezetheid en structuur bij de weergave van de natuur. Kunstzinnigheid, ijver en geduld gecombineerd met een opgewekt humeur oogstten ook Hackert Goethe's persoonlijke bewondering. Het jaar 1786 bracht de twee samen als Napolitaanse hofkunstenaars en zag Hackert een tijdlang als tekenleraar van de grote dichter. Deze verzamelde vanaf dat moment de werken van zijn vriend en publiceerde in 1811 een postume biografie.
Hackerts landschapsgezichten zijn topografisch nauwkeurig, de compositie strikt classicistisch, de schilderstijl droog, bijna verstoken van enige stemming. Dit beantwoordde meer aan de behoefte van het Italiaanse toerisme aan gedetailleerde weergaven dan de vrije compositie van de heroïsche landschappen van zijn Romeinse collega's en verklaart een deel van zijn succes. Goethe verhief hem tot een leerzaam ideaal voor zijn opvolgers, die echter met de intrede van de Romantiek een geheel andere opvatting van het landschap nastreefden. Als gevolg van de opstand van de Lazzaroni vluchtte Hackert uit Napels via Livorno en Pisa naar Florence, waar hij in 1807 op zijn landgoed overleed.
Pagina 1 / 2