Al in zijn jeugd was Jacques Callot een rusteloze geest. Zijn geboortestad Nancy was nog een onbeduidend provinciestadje dat zijn grote bloeiperiode nog voor zich had. Tot tweemaal toe verliet hij het ouderlijk huis om zijn droom, kunstenaar worden, elders te kunnen verwezenlijken. Met spijt keerde hij telkens naar huis terug en begon een leerlingschap als goudsmid. Hij was nog niet klaar of hij werd naar het verre Rome getrokken. Hij kreeg een baan bij Philippe Thomassin, een van de beroemdste graveurs van zijn tijd en, net als Jacques Callot, een migrant uit het oosten van Frankrijk. Hij leerde snel en veel, maar Rome was niet het centrum van de artistieke wereld in de 17e eeuw en hij zocht een nieuwe uitdaging in Florence. Daar verfijnde hij zijn etstechniek in de ateliers en werkplaatsen van de plaatselijke meesters Giulio Parigi en Antonio Tempestas.
Niemand minder dan de legendarische Cosimo II de' Medici moedigde het jonge talent uit Nancy aan. Jacques Callot kreeg een overvloed aan opdrachten van het beroemde vorstenhuis en verdiende zeer, zeer veel geld voor die tijd. Hij mocht volledig vrij werken en zijn eigen motieven kiezen. Hij was vooral geïnteresseerd in de kleine mensen. Hij creëerde scènes uit het dagelijks leven van de boeren uit de omgeving en de ambtenaren aan het hof van de Medici's. Hij droeg talrijke werken op aan de acteurs en zangers van de commedia dell'arte. Na de dood van Cosimo werd Jacques Callot teruggetrokken naar zijn geboortestad Nancy. De verhuizing van het warme Italië naar het zonloze noorden lijkt aanvankelijk zwaar op de kunstenaar te hebben gewogen. In de eerste periode na zijn komst creëerde hij niets nieuws, maar produceerde hij slechts nieuwe uitgaven van zijn oude motieven. Het zou twee lange jaren duren voordat hij eindelijk de aandacht trok aan het hof van hertog Hendrik II van Lotharingen. Hij documenteerde de festiviteiten aan het hof in gedetailleerde etsen, maakte levensechte portretten van edelen, betoverende landschappen en milieustudies. Zijn talent werd bekend en in de daaropvolgende jaren behoorden zowel het Franse als het Spaanse koningshuis tot zijn klanten. In deze periode maakte hij waarschijnlijk zijn bekendste en beroemdste etsen, die als Les misères de la guerre ("De gruwelen van de oorlog") een blijvende plaats in de Europese kunstgeschiedenis zouden innemen.
Er is bijna niets bekend over het persoonlijke leven van de kunstenaar Jacques Callot. Of hij affaires had, getrouwd was en kinderen had, blijft in het duister. Misschien was hij wat men tegenwoordig een "nerd" zou noemen. Een perfectionist die nieuwe etswerktuigen uitvond, met succes zocht naar nieuwe druktechnieken en volledig opging in zijn roeping. De beroemde Rembrandt van Rijn verzamelde veel prenten van Jacques Callot. De Nederlandse schilder wordt zelf beschouwd als een meester in de prentkunst en bewonderde het verfijnde werk van zijn tijdgenoot. Vooral de meesterlijke weergave van perspectieven en de kenmerkende licht-donker voorstellingen fascineren alle deskundigen tot op de dag van vandaag. Jacques Callot stierf op slechts 43-jarige leeftijd. Ongeveer 180 jaar later creëerde de dichter Ernst Theodor Amadeus (E-T.A.) Hoffmann met zijn werk "Fantasiestücke" een literair monument voor de kunstenaar die hij bewonderde.
Al in zijn jeugd was Jacques Callot een rusteloze geest. Zijn geboortestad Nancy was nog een onbeduidend provinciestadje dat zijn grote bloeiperiode nog voor zich had. Tot tweemaal toe verliet hij het ouderlijk huis om zijn droom, kunstenaar worden, elders te kunnen verwezenlijken. Met spijt keerde hij telkens naar huis terug en begon een leerlingschap als goudsmid. Hij was nog niet klaar of hij werd naar het verre Rome getrokken. Hij kreeg een baan bij Philippe Thomassin, een van de beroemdste graveurs van zijn tijd en, net als Jacques Callot, een migrant uit het oosten van Frankrijk. Hij leerde snel en veel, maar Rome was niet het centrum van de artistieke wereld in de 17e eeuw en hij zocht een nieuwe uitdaging in Florence. Daar verfijnde hij zijn etstechniek in de ateliers en werkplaatsen van de plaatselijke meesters Giulio Parigi en Antonio Tempestas.
Niemand minder dan de legendarische Cosimo II de' Medici moedigde het jonge talent uit Nancy aan. Jacques Callot kreeg een overvloed aan opdrachten van het beroemde vorstenhuis en verdiende zeer, zeer veel geld voor die tijd. Hij mocht volledig vrij werken en zijn eigen motieven kiezen. Hij was vooral geïnteresseerd in de kleine mensen. Hij creëerde scènes uit het dagelijks leven van de boeren uit de omgeving en de ambtenaren aan het hof van de Medici's. Hij droeg talrijke werken op aan de acteurs en zangers van de commedia dell'arte. Na de dood van Cosimo werd Jacques Callot teruggetrokken naar zijn geboortestad Nancy. De verhuizing van het warme Italië naar het zonloze noorden lijkt aanvankelijk zwaar op de kunstenaar te hebben gewogen. In de eerste periode na zijn komst creëerde hij niets nieuws, maar produceerde hij slechts nieuwe uitgaven van zijn oude motieven. Het zou twee lange jaren duren voordat hij eindelijk de aandacht trok aan het hof van hertog Hendrik II van Lotharingen. Hij documenteerde de festiviteiten aan het hof in gedetailleerde etsen, maakte levensechte portretten van edelen, betoverende landschappen en milieustudies. Zijn talent werd bekend en in de daaropvolgende jaren behoorden zowel het Franse als het Spaanse koningshuis tot zijn klanten. In deze periode maakte hij waarschijnlijk zijn bekendste en beroemdste etsen, die als Les misères de la guerre ("De gruwelen van de oorlog") een blijvende plaats in de Europese kunstgeschiedenis zouden innemen.
Er is bijna niets bekend over het persoonlijke leven van de kunstenaar Jacques Callot. Of hij affaires had, getrouwd was en kinderen had, blijft in het duister. Misschien was hij wat men tegenwoordig een "nerd" zou noemen. Een perfectionist die nieuwe etswerktuigen uitvond, met succes zocht naar nieuwe druktechnieken en volledig opging in zijn roeping. De beroemde Rembrandt van Rijn verzamelde veel prenten van Jacques Callot. De Nederlandse schilder wordt zelf beschouwd als een meester in de prentkunst en bewonderde het verfijnde werk van zijn tijdgenoot. Vooral de meesterlijke weergave van perspectieven en de kenmerkende licht-donker voorstellingen fascineren alle deskundigen tot op de dag van vandaag. Jacques Callot stierf op slechts 43-jarige leeftijd. Ongeveer 180 jaar later creëerde de dichter Ernst Theodor Amadeus (E-T.A.) Hoffmann met zijn werk "Fantasiestücke" een literair monument voor de kunstenaar die hij bewonderde.
Pagina 1 / 30