De schilder James Hayllar was een virtuoos in het afbeelden van mensen en hun relaties met elkaar. Portretschilderen heeft tot doel mensen in het schilderij af te beelden. Deze stijl speelde al in de oudheid een rol. De portretschilderkunst kwam pas echt tot zijn recht in de Hoge Renaissance, waarvan het beroemdste voorbeeld waarschijnlijk de Mona Lisa is. Sindsdien is het portret een integraal onderdeel van de schilderkunst geworden. Later wilden de kunstenaars niet langer alleen een persoon afbeelden, maar hem of haar in samenhang met zijn of haar omgeving. Zo wordt de boog naar de genreschilderkunst getekend. In deze stijl worden mensen getoond in alledaagse scènes of in hun gezinsleven.
Portret en genreschilderkunst waren de passie van James Hayllar. Hij is geboren in het zuiden van Engeland, in Chichester. Hij werd op jonge leeftijd naar Londen getrokken. Hier kreeg hij de kans om een opleiding te volgen aan de academie van de gerenommeerde kunstdocent Francis Stephen Cary. Daar werd hij uiteraard zeer gerespecteerd, want op de jonge leeftijd van 22 jaar mocht James het portret van zijn leraar en mentor schilderen. Later zette James Hayllar zijn studie voort aan de Royal Academy of Arts, waar hij regelmatig schilderijen tentoonstelde. Hij exposeerde ook regelmatig bij de British Institution en bij de Royal Society of British Artists, waarvan hij lid was. In zijn tijd genoot hij veel aanzien. Dit wordt geïllustreerd door het feit dat hij in 1887 de opdracht kreeg om samen met zijn schilderscollega George Dunlop Leslie koningin Victoria van Groot-Brittannië te schilderen. De twee kunstenaars maakten een groot portret van de monarch, dat vandaag de dag nog steeds in het stadhuis van Wallingford hangt.
Hayllar's portretten waren bekend en populair. Hij schilderde met ongelooflijke aandacht voor detail. Zijn figuren zitten vol diepte en lijken zo levendig, alsof ze recht uit het beeld komen om de toeschouwer te ontmoeten. James was een man die erg gesteld was op de fijnere dingen in het leven. Hij hield ervan om mooie jonge dames in zijn schilderijen af te beelden. Zoals in zijn schilderij "Verstoppertje", waarin twee betoverende meisjes zich verstoppen in een bloeiende rododendron. Als mooie meisjes hield hij van mooie landschappen. Zo reisde hij twee jaar lang door Italië, dat in de 19e eeuw de bestemming was van de verlangens van veel kunstenaars.
Maar zelfs een estheet als James Hayllar heeft zich gevestigd. Hij ontmoette en trouwde met Edith Phoebe Cavell. De twee hielden van kinderen - en brachten er zelf negen ter wereld! Een echte kunstenaarsfamilie, want vier van hun dochters werden erkende schilders die ook op de Koninklijke Academie exposeerden. Maar Papa James stond erop om de jonge kunstenaars zelf op te leiden. De familie woonde in het idyllische dorpje Wallingford aan de Theems. Hayllar toont in zijn genreschilderijen graag scènes uit het dagelijkse dorpsleven. Na de dood van zijn vrouw in 1899 verhuisde James, die nu tachtig jaar oud was, naar de badplaats Bournemouth.
De schilder James Hayllar was een virtuoos in het afbeelden van mensen en hun relaties met elkaar. Portretschilderen heeft tot doel mensen in het schilderij af te beelden. Deze stijl speelde al in de oudheid een rol. De portretschilderkunst kwam pas echt tot zijn recht in de Hoge Renaissance, waarvan het beroemdste voorbeeld waarschijnlijk de Mona Lisa is. Sindsdien is het portret een integraal onderdeel van de schilderkunst geworden. Later wilden de kunstenaars niet langer alleen een persoon afbeelden, maar hem of haar in samenhang met zijn of haar omgeving. Zo wordt de boog naar de genreschilderkunst getekend. In deze stijl worden mensen getoond in alledaagse scènes of in hun gezinsleven.
Portret en genreschilderkunst waren de passie van James Hayllar. Hij is geboren in het zuiden van Engeland, in Chichester. Hij werd op jonge leeftijd naar Londen getrokken. Hier kreeg hij de kans om een opleiding te volgen aan de academie van de gerenommeerde kunstdocent Francis Stephen Cary. Daar werd hij uiteraard zeer gerespecteerd, want op de jonge leeftijd van 22 jaar mocht James het portret van zijn leraar en mentor schilderen. Later zette James Hayllar zijn studie voort aan de Royal Academy of Arts, waar hij regelmatig schilderijen tentoonstelde. Hij exposeerde ook regelmatig bij de British Institution en bij de Royal Society of British Artists, waarvan hij lid was. In zijn tijd genoot hij veel aanzien. Dit wordt geïllustreerd door het feit dat hij in 1887 de opdracht kreeg om samen met zijn schilderscollega George Dunlop Leslie koningin Victoria van Groot-Brittannië te schilderen. De twee kunstenaars maakten een groot portret van de monarch, dat vandaag de dag nog steeds in het stadhuis van Wallingford hangt.
Hayllar's portretten waren bekend en populair. Hij schilderde met ongelooflijke aandacht voor detail. Zijn figuren zitten vol diepte en lijken zo levendig, alsof ze recht uit het beeld komen om de toeschouwer te ontmoeten. James was een man die erg gesteld was op de fijnere dingen in het leven. Hij hield ervan om mooie jonge dames in zijn schilderijen af te beelden. Zoals in zijn schilderij "Verstoppertje", waarin twee betoverende meisjes zich verstoppen in een bloeiende rododendron. Als mooie meisjes hield hij van mooie landschappen. Zo reisde hij twee jaar lang door Italië, dat in de 19e eeuw de bestemming was van de verlangens van veel kunstenaars.
Maar zelfs een estheet als James Hayllar heeft zich gevestigd. Hij ontmoette en trouwde met Edith Phoebe Cavell. De twee hielden van kinderen - en brachten er zelf negen ter wereld! Een echte kunstenaarsfamilie, want vier van hun dochters werden erkende schilders die ook op de Koninklijke Academie exposeerden. Maar Papa James stond erop om de jonge kunstenaars zelf op te leiden. De familie woonde in het idyllische dorpje Wallingford aan de Theems. Hayllar toont in zijn genreschilderijen graag scènes uit het dagelijkse dorpsleven. Na de dood van zijn vrouw in 1899 verhuisde James, die nu tachtig jaar oud was, naar de badplaats Bournemouth.
Pagina 1 / 1