James Wilson Morrice, geboren op 10 augustus 1865 in Montreal, Canada, was een van de eerste Canadese landschapskunstenaars die internationale erkenning kreeg. De kunstdruk van zijn werken getuigt vandaag de dag nog steeds van zijn opmerkelijke artistieke vaardigheden. In 1891 nam hij de grote sprong en verhuisde naar Parijs, Frankrijk, waar hij het grootste deel van zijn carrière doorbracht. W. Somerset Maugham, een beroemd schrijver en een kennis van hem, merkte ooit op dat Morrice's schetsen de manier waarop naar Parijs werd gekeken voor altijd zouden kunnen veranderen.
Morrice, zoon van een koopman, ging schilderen nadat hij rechten had gestudeerd in Toronto. Hij verhuisde naar Engeland en vestigde zich uiteindelijk in Parijs, waar hij van 1892 tot 1897 studeerde aan de prestigieuze Académie Julian. Hier raakte hij bevriend met bekende kunstenaars als Charles Edward Conder en Maurice Brazil Prendergast en volgde hij lessen in het atelier van Henri Joseph Harpignies, die zijn studenten aanmoedigde om buiten te schilderen. Ondanks zijn aanwezigheid in Parijs bleef Morrice altijd verbonden met zijn geboorteland Canada, waar hij de winters doorbracht en veel internationaal reisde. Zijn ervaringen en contacten in de intellectuele kringen van Parijs stimuleerden zijn artistieke ontwikkeling en beïnvloedden de kwaliteit en uniciteit van zijn kunst, wat tot uitdrukking komt in elke kunstdruk van zijn werken.
Met het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog keerde Morrice terug naar Montreal en verhuisde later naar Cuba. Hier begon helaas zijn langzame neerwaartse spiraal naar alcoholisme. Zijn artistieke output werd onregelmatig en onregelmatig. In 1922, twee jaar voor zijn dood, maakte hij een laatste reis naar Algerije om te schilderen met Albert Marquet. Morrice's vroege werken zijn dun geschilderd, geïnspireerd door James Abbott McNeill Whistler in zowel stemming als kleur. Later ontwikkelde hij een dikkere stijl, beïnvloed door de impressionisten en Maurice Galbraith Cullen in het bijzonder. Sommige van zijn werken uit zijn tijd in het Caribisch gebied worden beschouwd als zijn beste. Ze weerspiegelen een losse stijl beïnvloed door het Post-Impressionisme. Een kunstdruk van James Wilson Morrice is daarom niet alleen een esthetische verrijking voor elke kamer, maar ook een getuigenis van de tijd en een uitdrukking van de artistieke evolutie van de kunstenaar.
James Wilson Morrice, geboren op 10 augustus 1865 in Montreal, Canada, was een van de eerste Canadese landschapskunstenaars die internationale erkenning kreeg. De kunstdruk van zijn werken getuigt vandaag de dag nog steeds van zijn opmerkelijke artistieke vaardigheden. In 1891 nam hij de grote sprong en verhuisde naar Parijs, Frankrijk, waar hij het grootste deel van zijn carrière doorbracht. W. Somerset Maugham, een beroemd schrijver en een kennis van hem, merkte ooit op dat Morrice's schetsen de manier waarop naar Parijs werd gekeken voor altijd zouden kunnen veranderen.
Morrice, zoon van een koopman, ging schilderen nadat hij rechten had gestudeerd in Toronto. Hij verhuisde naar Engeland en vestigde zich uiteindelijk in Parijs, waar hij van 1892 tot 1897 studeerde aan de prestigieuze Académie Julian. Hier raakte hij bevriend met bekende kunstenaars als Charles Edward Conder en Maurice Brazil Prendergast en volgde hij lessen in het atelier van Henri Joseph Harpignies, die zijn studenten aanmoedigde om buiten te schilderen. Ondanks zijn aanwezigheid in Parijs bleef Morrice altijd verbonden met zijn geboorteland Canada, waar hij de winters doorbracht en veel internationaal reisde. Zijn ervaringen en contacten in de intellectuele kringen van Parijs stimuleerden zijn artistieke ontwikkeling en beïnvloedden de kwaliteit en uniciteit van zijn kunst, wat tot uitdrukking komt in elke kunstdruk van zijn werken.
Met het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog keerde Morrice terug naar Montreal en verhuisde later naar Cuba. Hier begon helaas zijn langzame neerwaartse spiraal naar alcoholisme. Zijn artistieke output werd onregelmatig en onregelmatig. In 1922, twee jaar voor zijn dood, maakte hij een laatste reis naar Algerije om te schilderen met Albert Marquet. Morrice's vroege werken zijn dun geschilderd, geïnspireerd door James Abbott McNeill Whistler in zowel stemming als kleur. Later ontwikkelde hij een dikkere stijl, beïnvloed door de impressionisten en Maurice Galbraith Cullen in het bijzonder. Sommige van zijn werken uit zijn tijd in het Caribisch gebied worden beschouwd als zijn beste. Ze weerspiegelen een losse stijl beïnvloed door het Post-Impressionisme. Een kunstdruk van James Wilson Morrice is daarom niet alleen een esthetische verrijking voor elke kamer, maar ook een getuigenis van de tijd en een uitdrukking van de artistieke evolutie van de kunstenaar.
Pagina 1 / 1