Jean-Baptiste Armand Guillaumin was een Franse impressionistische schilder en litograaf. Hij groeide op in nogal bescheiden omstandigheden als zoon van een arbeider. Het ontbrak Guillaumin aan de nodige financiële middelen voor een klassieke kunstopleiding. Op vijftienjarige leeftijd werkte hij in de lingeriewinkel van zijn oom en later voor de Franse spoorwegen. Zo kon hij zich alleen in zijn vrije tijd aan zijn ware passie, de kunst, wijden en zich autodidactisch blijven opvoeden. In 1861 kon hij het zich eindelijk veroorloven om de Académie Suisse te bezoeken. Daar maakte hij kennis met Paul Cézanne en Camille Jacob Pissarro, waarmee hij zijn hele leven lang een diepe vriendschap had. Hoewel Guillaumin nooit dezelfde bekendheid en erkenning heeft gekregen als Cézanne of Pissaro, zou hij een sterke invloed hebben gehad op hun werken. Voor zijn eerste grafische werk gebruikte Cézanne bijvoorbeeld een schilderij van Guillaumin. Samen met Cézanne en Pissaro was Guillaumin ook een vaste exposant op de Salon de la Refusé. Hij heeft ook verschillende keren geëxposeerd op de Salon des Indépendants.
Guillaumineus was diep geworteld in de impressionistische scene. In zijn vroege werken was hij sterk gericht op Édouard Manet. Zijn latere werken waren echter zeer kleurrijk en leken op de stijl van Claude Monet. Ondanks zijn grote talent speelde het financiële aspect echter altijd een doorslaggevende rol in Guillaumin's leven en belemmerde het zijn artistieke activiteit aanzienlijk in het begin. Hij moest zijn werk op het wegenbouwbedrijf jarenlang voortzetten en kon zich, in tegenstelling tot zijn vrienden, niet volledig aan de kunst wijden. De kennismaking met Vincent van Gogh was voor Guillaumin een eerste stap naar financiële onafhankelijkheid. Van Gogh was onder de indruk van Guillaumin's speciale gevoel voor de natuur en beïnvloedde hem in zijn werk. Hij stelde Guillaumin voor aan zijn broer Theo van Gogh, die kunsthandelaar was. Hij kon enkele van Guillaumin's werken met winst verkopen. Pas vanaf 1891 kon Guillaumin zich echter volledig aan de schilderkunst wijden en hoefde hij zich geen zorgen meer te maken over geld. Want hij won verrassend genoeg 100.000 Francs in de nationale loterij. Vervolgens gaf hij onmiddellijk zijn baan op bij de wegenbouw.
Met het geld dat hij won kon hij zich uiteindelijk vestigen in Crozant, een plaats die erg populair was bij veel schilders van zijn tijd. Daar werd hij ook directeur van de École de Crozant. In meer dan honderd van zijn werken toonde hij impressies van het omliggende Creuse-gebied. Hij ondernam ook verschillende reizen naar de Provence, de Auvergne en Nederland, waar hij verschillende landschapsschilderijen maakte. Naast landschapsschilderijen was Guillaumin ook geïnteresseerd in stillevens, portretten en pastelschilderijen. Terwijl zijn vroege werken kunnen worden toegeschreven aan het impressionisme, werden zijn latere werken meer beïnvloed door het fauvisme. Guillaumin was getrouwd met zijn neef Marie-Joséphine Charreton. Hij overleefde alle andere kunstenaars van de impressionistische beweging en stierf op 86-jarige leeftijd.
Jean-Baptiste Armand Guillaumin was een Franse impressionistische schilder en litograaf. Hij groeide op in nogal bescheiden omstandigheden als zoon van een arbeider. Het ontbrak Guillaumin aan de nodige financiële middelen voor een klassieke kunstopleiding. Op vijftienjarige leeftijd werkte hij in de lingeriewinkel van zijn oom en later voor de Franse spoorwegen. Zo kon hij zich alleen in zijn vrije tijd aan zijn ware passie, de kunst, wijden en zich autodidactisch blijven opvoeden. In 1861 kon hij het zich eindelijk veroorloven om de Académie Suisse te bezoeken. Daar maakte hij kennis met Paul Cézanne en Camille Jacob Pissarro, waarmee hij zijn hele leven lang een diepe vriendschap had. Hoewel Guillaumin nooit dezelfde bekendheid en erkenning heeft gekregen als Cézanne of Pissaro, zou hij een sterke invloed hebben gehad op hun werken. Voor zijn eerste grafische werk gebruikte Cézanne bijvoorbeeld een schilderij van Guillaumin. Samen met Cézanne en Pissaro was Guillaumin ook een vaste exposant op de Salon de la Refusé. Hij heeft ook verschillende keren geëxposeerd op de Salon des Indépendants.
Guillaumineus was diep geworteld in de impressionistische scene. In zijn vroege werken was hij sterk gericht op Édouard Manet. Zijn latere werken waren echter zeer kleurrijk en leken op de stijl van Claude Monet. Ondanks zijn grote talent speelde het financiële aspect echter altijd een doorslaggevende rol in Guillaumin's leven en belemmerde het zijn artistieke activiteit aanzienlijk in het begin. Hij moest zijn werk op het wegenbouwbedrijf jarenlang voortzetten en kon zich, in tegenstelling tot zijn vrienden, niet volledig aan de kunst wijden. De kennismaking met Vincent van Gogh was voor Guillaumin een eerste stap naar financiële onafhankelijkheid. Van Gogh was onder de indruk van Guillaumin's speciale gevoel voor de natuur en beïnvloedde hem in zijn werk. Hij stelde Guillaumin voor aan zijn broer Theo van Gogh, die kunsthandelaar was. Hij kon enkele van Guillaumin's werken met winst verkopen. Pas vanaf 1891 kon Guillaumin zich echter volledig aan de schilderkunst wijden en hoefde hij zich geen zorgen meer te maken over geld. Want hij won verrassend genoeg 100.000 Francs in de nationale loterij. Vervolgens gaf hij onmiddellijk zijn baan op bij de wegenbouw.
Met het geld dat hij won kon hij zich uiteindelijk vestigen in Crozant, een plaats die erg populair was bij veel schilders van zijn tijd. Daar werd hij ook directeur van de École de Crozant. In meer dan honderd van zijn werken toonde hij impressies van het omliggende Creuse-gebied. Hij ondernam ook verschillende reizen naar de Provence, de Auvergne en Nederland, waar hij verschillende landschapsschilderijen maakte. Naast landschapsschilderijen was Guillaumin ook geïnteresseerd in stillevens, portretten en pastelschilderijen. Terwijl zijn vroege werken kunnen worden toegeschreven aan het impressionisme, werden zijn latere werken meer beïnvloed door het fauvisme. Guillaumin was getrouwd met zijn neef Marie-Joséphine Charreton. Hij overleefde alle andere kunstenaars van de impressionistische beweging en stierf op 86-jarige leeftijd.
Pagina 1 / 2