Jean-Marc Nattier was de tweede zoon van het kunstenaarskoppel Marc Nattier en Marie Courtois. Hij werd beroemd door zijn schilderijen waarin hij de dames aan het hof van koning Ludwig in klassieke mythologische jurken afbeeldde. Hij werd in 1710 beroemd door zijn gravures op basis van zijn tekeningen van Peter Paul Rubens' beroemde Medici cyclus uit het Palais du Luxembourg. Nattier kreeg zijn eerste lessen van zijn vader, die portretschilder was, en zijn oom, de historieschilder Jean Jouvenet. Later werd hij student aan de Koninklijke Academie. Jean-Marc Nattier was al op jonge leeftijd een zeer getalenteerd schilder. Hij won de felbegeerde prijs van de Académie royal al op 15-jarige leeftijd. Hij verwierp echter de reis naar Rome die ermee verbonden was.
Net als zijn oom wilde Nattier historieschilder worden. Hij wijdde zich tussen 1715 en 1720 aan dit genre en produceerde vanaf die tijd werken als "De Slag om Pultawa". Dit schilderij is gemaakt in opdracht van Peter de Grote. Voor zijn toelating als volwaardig lid van de Koninklijke Academie heeft hij het werk "Petrification of Phineus and his companions" ingediend. Hij werd in 1752 benoemd tot hoogleraar aan de Academie. Nattier reisde in 1715 naar Amsterdam om er portretten te schilderen van de Russische tsaar Peter de Grote en zijn vrouw. Maar Nattier heeft de uitnodiging van de tsaar om naar Rusland te gaan afgewezen. Door de dramatische financiële crisis in Frankrijk werd hij in 1720 gedwongen om zijn carrière als historieschilder op te geven. Want Nattier had, net als vele anderen, bijna zijn hele fortuin verloren. Hij moest op zoek naar meer lucratieve commissies. In die tijd was dit vooral een portretschilderij.
Toch heeft Nattier een manier gevonden om zijn passie te combineren met het schilderen van portretten. Hij introduceerde de allegorische portretschilderkunst, die al snel erg populair werd bij de hofdames. Hij transformeerde zijn modellen in mythologische figuren, zoals oude godinnen. Nattier portretteerde onder andere keizerin Maria Theresia, alle dochters van koning Lodewijk XV en zijn vrouw Maria Leszczynska. Vanaf het midden van de jaren 1750 begon de bekendheid van Nattier te vervagen. De kunstcriticus Diderot was een van de strengste critici van Nattier en zou in 1761 over hem hebben gezegd: "Heeft deze man geen vriend die hem de waarheid zal vertellen? Nattier was inmiddels een oude, kwetsbare man en zat in financiële nood. Uiteindelijk werd hij gedwongen om zijn kunstcollectie en zijn hele atelier te verkopen. De zoon van Nattier, die een grote carrière als schilder had, verdronk in de Tiber tijdens zijn studie in Rome.
Jean-Marc Nattier was de tweede zoon van het kunstenaarskoppel Marc Nattier en Marie Courtois. Hij werd beroemd door zijn schilderijen waarin hij de dames aan het hof van koning Ludwig in klassieke mythologische jurken afbeeldde. Hij werd in 1710 beroemd door zijn gravures op basis van zijn tekeningen van Peter Paul Rubens' beroemde Medici cyclus uit het Palais du Luxembourg. Nattier kreeg zijn eerste lessen van zijn vader, die portretschilder was, en zijn oom, de historieschilder Jean Jouvenet. Later werd hij student aan de Koninklijke Academie. Jean-Marc Nattier was al op jonge leeftijd een zeer getalenteerd schilder. Hij won de felbegeerde prijs van de Académie royal al op 15-jarige leeftijd. Hij verwierp echter de reis naar Rome die ermee verbonden was.
Net als zijn oom wilde Nattier historieschilder worden. Hij wijdde zich tussen 1715 en 1720 aan dit genre en produceerde vanaf die tijd werken als "De Slag om Pultawa". Dit schilderij is gemaakt in opdracht van Peter de Grote. Voor zijn toelating als volwaardig lid van de Koninklijke Academie heeft hij het werk "Petrification of Phineus and his companions" ingediend. Hij werd in 1752 benoemd tot hoogleraar aan de Academie. Nattier reisde in 1715 naar Amsterdam om er portretten te schilderen van de Russische tsaar Peter de Grote en zijn vrouw. Maar Nattier heeft de uitnodiging van de tsaar om naar Rusland te gaan afgewezen. Door de dramatische financiële crisis in Frankrijk werd hij in 1720 gedwongen om zijn carrière als historieschilder op te geven. Want Nattier had, net als vele anderen, bijna zijn hele fortuin verloren. Hij moest op zoek naar meer lucratieve commissies. In die tijd was dit vooral een portretschilderij.
Toch heeft Nattier een manier gevonden om zijn passie te combineren met het schilderen van portretten. Hij introduceerde de allegorische portretschilderkunst, die al snel erg populair werd bij de hofdames. Hij transformeerde zijn modellen in mythologische figuren, zoals oude godinnen. Nattier portretteerde onder andere keizerin Maria Theresia, alle dochters van koning Lodewijk XV en zijn vrouw Maria Leszczynska. Vanaf het midden van de jaren 1750 begon de bekendheid van Nattier te vervagen. De kunstcriticus Diderot was een van de strengste critici van Nattier en zou in 1761 over hem hebben gezegd: "Heeft deze man geen vriend die hem de waarheid zal vertellen? Nattier was inmiddels een oude, kwetsbare man en zat in financiële nood. Uiteindelijk werd hij gedwongen om zijn kunstcollectie en zijn hele atelier te verkopen. De zoon van Nattier, die een grote carrière als schilder had, verdronk in de Tiber tijdens zijn studie in Rome.
Pagina 1 / 3