Joaquín Sorolla verloor zijn ouders op tweejarige leeftijd, die stierven aan cholera. Hij groeide op met zijn tante. In het begin leerde hij een veilig vak en werd hij slotenmaker. Maar omdat zijn meester zijn artistieke talent had opgemerkt, kon hij privé-tekenlessen volgen. De eerste tentoonstellingen van Sorolla in Valencia waren zo succesvol dat de staat hem een beurs toekende waarmee hij naar Rome en Parijs kon reizen. Onder de indruk van de Franse impressionisten begon hij op dezelfde manier te schilderen. Hij werkte altijd in de open lucht en bespotte de schilderkunst in de gesloten ruimte van het atelier, wat hij vergeleek met een garage waar het meest gerepareerd kon worden.
"Ik haat het donker. Monet zei ooit dat de schilderkunst in het algemeen niet helder genoeg is. Ik ben het met hem eens. Maar wij schilders kunnen nooit het zonlicht reproduceren zoals het werkelijk is. Ik kan alleen de waarheid benaderen.
De landschapsschilderijen van de kunstenaar kregen meer aandacht. Geschilderd in de open lucht vertellen de genrestukken verhalen. Sterke penseelstreken en pasteuze verftoepassingen vangen het licht en de sfeer van Sorolla's leefomgeving op. In 1909 maakte hij het schilderij "Strandside Walk", dat het stralende licht van de Spaanse kust laat zien en weerspiegeld wordt in het contrasterende spel van licht en schaduw. Joaquin Sorolla's vrouw en kinderen behoorden tot de favoriete motieven, vaak speels, gevangen in toevallige situaties.
Zijn beroemdste foto's, zoals de Walk on the Beach van 1909 of Children on the Beach of Valencia van 1919, die de mensen aan zee laten zien, zijn dan ook allemaal helder, baden in het licht en tonen de beweging van de wind in de haren van de oppas, wuivende doeken of de beweging van de golven. Zelfs tijdens zijn leven kreeg Sorolla's werk wereldwijde erkenning en talrijke onderscheidingen. Toen Sorolla een schilderij in zijn tuin schilderde, kreeg hij een beroerte en bleef hij hemiplegieën tot zijn dood drie jaar later.
Joaquín Sorolla verloor zijn ouders op tweejarige leeftijd, die stierven aan cholera. Hij groeide op met zijn tante. In het begin leerde hij een veilig vak en werd hij slotenmaker. Maar omdat zijn meester zijn artistieke talent had opgemerkt, kon hij privé-tekenlessen volgen. De eerste tentoonstellingen van Sorolla in Valencia waren zo succesvol dat de staat hem een beurs toekende waarmee hij naar Rome en Parijs kon reizen. Onder de indruk van de Franse impressionisten begon hij op dezelfde manier te schilderen. Hij werkte altijd in de open lucht en bespotte de schilderkunst in de gesloten ruimte van het atelier, wat hij vergeleek met een garage waar het meest gerepareerd kon worden.
"Ik haat het donker. Monet zei ooit dat de schilderkunst in het algemeen niet helder genoeg is. Ik ben het met hem eens. Maar wij schilders kunnen nooit het zonlicht reproduceren zoals het werkelijk is. Ik kan alleen de waarheid benaderen.
De landschapsschilderijen van de kunstenaar kregen meer aandacht. Geschilderd in de open lucht vertellen de genrestukken verhalen. Sterke penseelstreken en pasteuze verftoepassingen vangen het licht en de sfeer van Sorolla's leefomgeving op. In 1909 maakte hij het schilderij "Strandside Walk", dat het stralende licht van de Spaanse kust laat zien en weerspiegeld wordt in het contrasterende spel van licht en schaduw. Joaquin Sorolla's vrouw en kinderen behoorden tot de favoriete motieven, vaak speels, gevangen in toevallige situaties.
Zijn beroemdste foto's, zoals de Walk on the Beach van 1909 of Children on the Beach of Valencia van 1919, die de mensen aan zee laten zien, zijn dan ook allemaal helder, baden in het licht en tonen de beweging van de wind in de haren van de oppas, wuivende doeken of de beweging van de golven. Zelfs tijdens zijn leven kreeg Sorolla's werk wereldwijde erkenning en talrijke onderscheidingen. Toen Sorolla een schilderij in zijn tuin schilderde, kreeg hij een beroerte en bleef hij hemiplegieën tot zijn dood drie jaar later.
Pagina 1 / 4