Johann Heinrich Tischbein kwam uit eenvoudige omstandigheden. Zijn natuurlijke, extreem grote talent voor tekenen kwam al vroeg naar voren - hoewel de familie geen geld had voor papier of krijt. Zo schilderde de jonge Johann Heinrich op de keukentafel, die onvermijdelijk steeds opnieuw werd schoongeveegd. Later ging hij in de leer bij een meester behangselschilder - en al snel bleek hij een gelukkig man, want toevallig herkende graaf von Stadion, de grootmeester van de keurvorst van Mainz, Tischbein's oversized talent. De graaf trad nu op als mecenas en maakte het voor de jonge Tischbein mogelijk om lessen te volgen bij bekende kunstenaars uit die tijd. In 1743 ging Johann Heinrich Tischbein voor vijf jaar naar Parijs.
In de metropool aan de Seine volgde Tischbein lessen bij de beroemde Franse historieschilders Jean Restout en Carle Vanloo en bij de bekende portretschilder Nicolas de Langilliere. De kunststudie leidde hem later naar Italië, waar hij de frescoschilder Giovanni B. Tiepolo ontmoette en de tekenschool van Giovanni Battista Piazzetta bezocht. De Franse en Italiaanse invloeden zouden beetje bij beetje duidelijker worden in het artistieke werk van Tischbein: Deze houding, die zo populair was, wekte grote belangstelling op in de hedendaagse aristocratische kringen.
Het was Wilhelm VIII van Kassel, de Landgraaf van Hessen die bijzonder gek was op kunst, die Tischbein aanstelde als hofschilder. In deze periode maakte Tischbein belangrijke werken in het segment van de portret- en historieschilderkunst en bereikte het hoogtepunt van zijn artistieke roem. In 1762 werd Johann Heinrich Tischbein de Oude benoemd tot directeur van de kunstacademie "Collegium Carolinum" door Landgraaf Friedrich II van Hessen-Kassel, die vandaag de dag nog steeds bestaat. Tischbein's reputatie was zo groot dat hij vervolgens alle getalenteerde familieleden kon opleiden in de schilderkunst. Als gevolg daarvan werd de familie Tischbein een familie van schilders over de generaties heen. Ook de neefjes van Tischbein werden beroemd: de Frankfurtse Johann Heinrich Wilhelm Tischbein (1751 tot 1829) door zijn Goethe-schilderij en Johann Friedrich August Tischbein door portretten van de rijke burgers van Saksen.
Vandaag de dag zeggen kunstkenners: Johann Heinrich Tischbein de Oude en zijn familie is om te schilderen wat de familie rond Johann Sebastian Bach is op muziek. In een Tischbein biografie wordt niet alleen verwezen naar het belangrijke artistieke werk, maar ook naar de oogklacht van de meester. In zijn latere jaren leed Tischbein aan progressieve blindheid van dichtbij. In dit stadium heeft Tischbein de objecten selectief gescand om met behulp van zijn getrainde verbeeldingskracht het geheel weer in elkaar te zetten. De artistieke prestaties in zijn latere schilderijen werden dan ook bereikt door de grote kracht van het genie. Tegen deze achtergrond wordt Tischbeins artistieke prestatie in zijn laatste grote schilderij "Christus op de Olijfberg" bijzonder gewaardeerd: Hij schilderde het bijna blind en voltooide het schilderij enkele maanden voor zijn dood in augustus 1789.
Johann Heinrich Tischbein kwam uit eenvoudige omstandigheden. Zijn natuurlijke, extreem grote talent voor tekenen kwam al vroeg naar voren - hoewel de familie geen geld had voor papier of krijt. Zo schilderde de jonge Johann Heinrich op de keukentafel, die onvermijdelijk steeds opnieuw werd schoongeveegd. Later ging hij in de leer bij een meester behangselschilder - en al snel bleek hij een gelukkig man, want toevallig herkende graaf von Stadion, de grootmeester van de keurvorst van Mainz, Tischbein's oversized talent. De graaf trad nu op als mecenas en maakte het voor de jonge Tischbein mogelijk om lessen te volgen bij bekende kunstenaars uit die tijd. In 1743 ging Johann Heinrich Tischbein voor vijf jaar naar Parijs.
In de metropool aan de Seine volgde Tischbein lessen bij de beroemde Franse historieschilders Jean Restout en Carle Vanloo en bij de bekende portretschilder Nicolas de Langilliere. De kunststudie leidde hem later naar Italië, waar hij de frescoschilder Giovanni B. Tiepolo ontmoette en de tekenschool van Giovanni Battista Piazzetta bezocht. De Franse en Italiaanse invloeden zouden beetje bij beetje duidelijker worden in het artistieke werk van Tischbein: Deze houding, die zo populair was, wekte grote belangstelling op in de hedendaagse aristocratische kringen.
Het was Wilhelm VIII van Kassel, de Landgraaf van Hessen die bijzonder gek was op kunst, die Tischbein aanstelde als hofschilder. In deze periode maakte Tischbein belangrijke werken in het segment van de portret- en historieschilderkunst en bereikte het hoogtepunt van zijn artistieke roem. In 1762 werd Johann Heinrich Tischbein de Oude benoemd tot directeur van de kunstacademie "Collegium Carolinum" door Landgraaf Friedrich II van Hessen-Kassel, die vandaag de dag nog steeds bestaat. Tischbein's reputatie was zo groot dat hij vervolgens alle getalenteerde familieleden kon opleiden in de schilderkunst. Als gevolg daarvan werd de familie Tischbein een familie van schilders over de generaties heen. Ook de neefjes van Tischbein werden beroemd: de Frankfurtse Johann Heinrich Wilhelm Tischbein (1751 tot 1829) door zijn Goethe-schilderij en Johann Friedrich August Tischbein door portretten van de rijke burgers van Saksen.
Vandaag de dag zeggen kunstkenners: Johann Heinrich Tischbein de Oude en zijn familie is om te schilderen wat de familie rond Johann Sebastian Bach is op muziek. In een Tischbein biografie wordt niet alleen verwezen naar het belangrijke artistieke werk, maar ook naar de oogklacht van de meester. In zijn latere jaren leed Tischbein aan progressieve blindheid van dichtbij. In dit stadium heeft Tischbein de objecten selectief gescand om met behulp van zijn getrainde verbeeldingskracht het geheel weer in elkaar te zetten. De artistieke prestaties in zijn latere schilderijen werden dan ook bereikt door de grote kracht van het genie. Tegen deze achtergrond wordt Tischbeins artistieke prestatie in zijn laatste grote schilderij "Christus op de Olijfberg" bijzonder gewaardeerd: Hij schilderde het bijna blind en voltooide het schilderij enkele maanden voor zijn dood in augustus 1789.
Pagina 1 / 1