Vooral zijn gevoel voor kleur en een goed oog voor contouren maakten de Britse kunstenaar John Hoppner tot een van de populairste portretschilders van zijn tijd. Als zoon van een in Duitsland geboren kamermeisje van koningin Charlotte groeide hij direct op aan het Engelse koninklijke hof. Zijn grote belangstelling voor kunst en vooral voor de schilderkunst bleef niet verborgen, zelfs niet voor koning George III, die op dat moment in functie was en hem vervolgens steunde en in staat stelde te studeren aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten. Deze ongewone carrière opende verschillende deuren voor John Hoppner en hielp hem later om portretten te mogen schilderen van de belangrijkste hoofden van Engeland. Voordat hij echter als portretschilder van de hogere Engelse samenleving furore maakte, had hij zich toegelegd op de landschapsschilderkunst, die hij al snel op een laag pitje zette ten gunste van de meer lucratieve en prestigieuze portretschilderkunst.
Door zijn hoog aangeschreven prestaties ontving hij verschillende prijzen van de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten en kreeg hij vervolgens de kans om zijn werk in de zalen te exposeren. Hij maakte intensief gebruik van deze gelegenheid en presenteerde ongeveer 160 verschillende schilderijen in de academie tot aan zijn dood in 1810. Vervolgens werd John Hoppner ook steeds vaker gevraagd om portretten van de koninklijke familie te maken, waardoor hij al snel de beroemde Joshua Reynolds opvolgde als officiële hofschilder. Hoewel hij deze blootgestelde positie bekleedde, was hij zijn hele leven in een soort van rivaliteit met de al even populaire portretschilder Sir Thomas Lawrence. Zijn invloed aan het koninklijk hof was echter vrij groot door zijn zeer coherente portretten, die de zitters vaak op een zeer voordelige manier in beeld brachten. Dit wordt bijvoorbeeld geïllustreerd door het feit dat hij zijn taken aan het hof kon blijven uitvoeren ondanks de kritiek van zijn schoonmoeder, de Amerikaanse beeldhouwer Patience Wright, op de rol van de Engelsen in de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog.
Stilistisch gezien maken de werken van John Hoppner indruk met sterke invloeden van de Venetiaanse Renaissance en een zeer goed begrip van de anatomie, waardoor zijn werken zeer realistisch en levensecht zijn. Hij schilderde het liefst met olieverf op doek, maar begreep ook de kunst van de lithografie en de gravure. Van zijn talrijke portretten, die niet alleen leden van de koninklijke familie, maar ook beroemde persoonlijkheden uit die tijd, zoals Lord Nelson en Joseph Haydn, afbeelden, zijn vooral de portretten van vrouwen en kinderen opmerkelijk, omdat ze zeer gedetailleerd en levendig zijn. In overeenstemming met de smaak van zijn tijd heeft hij zijn modellen meestal in edele en representatieve poses afgebeeld. Het bijzondere aan zijn schilderij is echter dat hij altijd het charisma van de geportretteerden op de voorgrond heeft geplaatst, wat zijn werken een heel bijzonder karakter geeft. Zijn artistieke talent is ook doorgegeven aan zijn zoon Richard Belgrave Hoppner, die een hoog aangeschreven schilder van maritieme motieven was.
Vooral zijn gevoel voor kleur en een goed oog voor contouren maakten de Britse kunstenaar John Hoppner tot een van de populairste portretschilders van zijn tijd. Als zoon van een in Duitsland geboren kamermeisje van koningin Charlotte groeide hij direct op aan het Engelse koninklijke hof. Zijn grote belangstelling voor kunst en vooral voor de schilderkunst bleef niet verborgen, zelfs niet voor koning George III, die op dat moment in functie was en hem vervolgens steunde en in staat stelde te studeren aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten. Deze ongewone carrière opende verschillende deuren voor John Hoppner en hielp hem later om portretten te mogen schilderen van de belangrijkste hoofden van Engeland. Voordat hij echter als portretschilder van de hogere Engelse samenleving furore maakte, had hij zich toegelegd op de landschapsschilderkunst, die hij al snel op een laag pitje zette ten gunste van de meer lucratieve en prestigieuze portretschilderkunst.
Door zijn hoog aangeschreven prestaties ontving hij verschillende prijzen van de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten en kreeg hij vervolgens de kans om zijn werk in de zalen te exposeren. Hij maakte intensief gebruik van deze gelegenheid en presenteerde ongeveer 160 verschillende schilderijen in de academie tot aan zijn dood in 1810. Vervolgens werd John Hoppner ook steeds vaker gevraagd om portretten van de koninklijke familie te maken, waardoor hij al snel de beroemde Joshua Reynolds opvolgde als officiële hofschilder. Hoewel hij deze blootgestelde positie bekleedde, was hij zijn hele leven in een soort van rivaliteit met de al even populaire portretschilder Sir Thomas Lawrence. Zijn invloed aan het koninklijk hof was echter vrij groot door zijn zeer coherente portretten, die de zitters vaak op een zeer voordelige manier in beeld brachten. Dit wordt bijvoorbeeld geïllustreerd door het feit dat hij zijn taken aan het hof kon blijven uitvoeren ondanks de kritiek van zijn schoonmoeder, de Amerikaanse beeldhouwer Patience Wright, op de rol van de Engelsen in de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog.
Stilistisch gezien maken de werken van John Hoppner indruk met sterke invloeden van de Venetiaanse Renaissance en een zeer goed begrip van de anatomie, waardoor zijn werken zeer realistisch en levensecht zijn. Hij schilderde het liefst met olieverf op doek, maar begreep ook de kunst van de lithografie en de gravure. Van zijn talrijke portretten, die niet alleen leden van de koninklijke familie, maar ook beroemde persoonlijkheden uit die tijd, zoals Lord Nelson en Joseph Haydn, afbeelden, zijn vooral de portretten van vrouwen en kinderen opmerkelijk, omdat ze zeer gedetailleerd en levendig zijn. In overeenstemming met de smaak van zijn tijd heeft hij zijn modellen meestal in edele en representatieve poses afgebeeld. Het bijzondere aan zijn schilderij is echter dat hij altijd het charisma van de geportretteerden op de voorgrond heeft geplaatst, wat zijn werken een heel bijzonder karakter geeft. Zijn artistieke talent is ook doorgegeven aan zijn zoon Richard Belgrave Hoppner, die een hoog aangeschreven schilder van maritieme motieven was.
Pagina 1 / 2