Josse de Momper (in veel platen ook Joos de Momper) was een Belgische schilder en kunsthandelaar uit Antwerpen. Zijn vader Bartholomäus de Momper, die dezelfde beroepen uitoefende, was zijn trainer - zijn grootvader en overgrootvader waren ook schilders. Op 17-jarige leeftijd werd Josse lid van het Antwerpse schildersgilde, het Sint-Lucasgilde, en op 37-jarige leeftijd werd hij uiteindelijk deken en bestuurslid. Hij kreeg tien kinderen met zijn vrouw Elisabeth Gobyn, van wie er drie ook het beroep van hun vader uitoefenden. De beroemdste van de zonen was Philippe de Momper, die Josse heeft opgeleid.
Josse stond hoog aangeschreven bij zijn artistieke tijdgenoten, en hij leidde ook talrijke studenten op in zijn atelier, zoals de schilder Louis de Caullery. Rond 1580 zijn er verslagen van een reis naar Italië door de Mompers, fresco's in de San Vitale kerk in Rome zouden zijn werk zijn en er zijn Italiaanse invloeden te zien in zijn schilderijen. Zijn stijl van het schilderen van landschappen staat bekend als Vlaamse kleuring, met een roodbruine voorgrond, een geelgroen centrum en een grijsblauw geschilderd achterste gedeelte. Deze kleurschakeringen tonen een dominantie van warme tonaliteiten op de voorgrond en koude tonaliteiten op de achtergrond. Josse werkte meerdere malen met grootheden zoals Jan Brueghel dem Älteren, Jan Brueghel dem Jüngeren of de Peeter Snayers, die bekend staat om slagveld scènes. Er wordt gezegd dat de Momper de landschappen heeft geschilderd en de anderen het personeel. Onder de landschapsmotieven waren zowel fantasielandschappen als realistische. Het belangrijkste motief van de Mompers zijn zeker de landschappen. In zijn eerdere werken liet hij zich sterk inspireren door de Nederlandse renaissanceschilder Pieter Bruegel de Oude en de eveneens Nederlandse Paul Bril. Deze werken tonen vooral wereldlandschappen in de maniëristische stijl, later werden zijn onderwerpen gevarieerder en creëerde hij heuvels, valleien en winterlandschappen. De focus blijft echter liggen op berg- en merenlandschappen. Financieel gezien zou de Momper een moeilijke tijd hebben gehad, maar zijn prestige zou hem ertoe hebben gebracht dat zelfs Isabella van Spanje, aartshertogin en gouverneur van de Spaanse Nederlanden, een verontschuldigingsbrief heeft geschreven voor zijn schulden en deze naar de Antwerpse gemeenteraad heeft gestuurd.
De Momper heeft echter de overgang van maniërisme naar naturalisme in goede banen geleid en is daarmee een van de bekendste Nederlandse landschapsschilders geworden. 500 van zijn werken zijn nog steeds bewaard gebleven, waarvan slechts enkele gesigneerd en gedateerd zijn (dit leidde vaak tot misverstanden en valse toeschrijvingen). De meest bekende schilderijen zijn "Berglandschap", "Winterlandschap", "Alpenlandschap", "Toren van Babel" en "Berglandschap met reizigers op een pad". Deze laatste is tot stand gekomen in samenwerking met Jan Brueghel de Oude. Veel van de samenwerkingen met Brueghel hebben tegenwoordig een waarde van enkele tienduizenden euro's. Zijn kunst is onder andere te vinden in het Herzog Anton Ulrich Museum in Braunschweig, de Hamburger Kunsthalle en het Kunsthistorisches Museum in Wenen.
Josse de Momper (in veel platen ook Joos de Momper) was een Belgische schilder en kunsthandelaar uit Antwerpen. Zijn vader Bartholomäus de Momper, die dezelfde beroepen uitoefende, was zijn trainer - zijn grootvader en overgrootvader waren ook schilders. Op 17-jarige leeftijd werd Josse lid van het Antwerpse schildersgilde, het Sint-Lucasgilde, en op 37-jarige leeftijd werd hij uiteindelijk deken en bestuurslid. Hij kreeg tien kinderen met zijn vrouw Elisabeth Gobyn, van wie er drie ook het beroep van hun vader uitoefenden. De beroemdste van de zonen was Philippe de Momper, die Josse heeft opgeleid.
Josse stond hoog aangeschreven bij zijn artistieke tijdgenoten, en hij leidde ook talrijke studenten op in zijn atelier, zoals de schilder Louis de Caullery. Rond 1580 zijn er verslagen van een reis naar Italië door de Mompers, fresco's in de San Vitale kerk in Rome zouden zijn werk zijn en er zijn Italiaanse invloeden te zien in zijn schilderijen. Zijn stijl van het schilderen van landschappen staat bekend als Vlaamse kleuring, met een roodbruine voorgrond, een geelgroen centrum en een grijsblauw geschilderd achterste gedeelte. Deze kleurschakeringen tonen een dominantie van warme tonaliteiten op de voorgrond en koude tonaliteiten op de achtergrond. Josse werkte meerdere malen met grootheden zoals Jan Brueghel dem Älteren, Jan Brueghel dem Jüngeren of de Peeter Snayers, die bekend staat om slagveld scènes. Er wordt gezegd dat de Momper de landschappen heeft geschilderd en de anderen het personeel. Onder de landschapsmotieven waren zowel fantasielandschappen als realistische. Het belangrijkste motief van de Mompers zijn zeker de landschappen. In zijn eerdere werken liet hij zich sterk inspireren door de Nederlandse renaissanceschilder Pieter Bruegel de Oude en de eveneens Nederlandse Paul Bril. Deze werken tonen vooral wereldlandschappen in de maniëristische stijl, later werden zijn onderwerpen gevarieerder en creëerde hij heuvels, valleien en winterlandschappen. De focus blijft echter liggen op berg- en merenlandschappen. Financieel gezien zou de Momper een moeilijke tijd hebben gehad, maar zijn prestige zou hem ertoe hebben gebracht dat zelfs Isabella van Spanje, aartshertogin en gouverneur van de Spaanse Nederlanden, een verontschuldigingsbrief heeft geschreven voor zijn schulden en deze naar de Antwerpse gemeenteraad heeft gestuurd.
De Momper heeft echter de overgang van maniërisme naar naturalisme in goede banen geleid en is daarmee een van de bekendste Nederlandse landschapsschilders geworden. 500 van zijn werken zijn nog steeds bewaard gebleven, waarvan slechts enkele gesigneerd en gedateerd zijn (dit leidde vaak tot misverstanden en valse toeschrijvingen). De meest bekende schilderijen zijn "Berglandschap", "Winterlandschap", "Alpenlandschap", "Toren van Babel" en "Berglandschap met reizigers op een pad". Deze laatste is tot stand gekomen in samenwerking met Jan Brueghel de Oude. Veel van de samenwerkingen met Brueghel hebben tegenwoordig een waarde van enkele tienduizenden euro's. Zijn kunst is onder andere te vinden in het Herzog Anton Ulrich Museum in Braunschweig, de Hamburger Kunsthalle en het Kunsthistorisches Museum in Wenen.
Pagina 1 / 1