De Nederlandse schilder en graficus Jozef Israëls is een van de belangrijkste kunstenaars van de Haagse School. Hij werd in 1824 in Groningen geboren en stierf in 1911 in Den Haag. Op 18-jarige leeftijd verhuisde de jongeman en aspirant-kunstenaar naar Amsterdam, waar hij studeerde bij Jan Adam Kruseman en Johann Willem Pieneman. Hij verbleef ook enkele jaren in Parijs tussen 1845 en 1847. Hier leerde hij romantische historieschilderijen maken, voornamelijk in het atelier van François-Édouard Picot. De Belg Louis Gallait en de in Frankrijk geboren Nederlander Ary Scheffer lieten ook Israël kennismaken met de Romantische stijl die hem zijn hele leven zou begeleiden.
Israëls begon, toen hij terug was in Den Haag, gewone mensen en hun omstandigheden te portretteren - motieven die hem wereldberoemd moesten maken. Vooral Jean-Francois Millet heeft invloed gehad op zijn stijl, waarmee hij tot op de dag van vandaag vaak wordt vergeleken. Beide schilders hebben met elkaar gemeen dat ze het eenvoudige leven van degenen die minder geluk hebben en een vrij lage sociale status hebben, met veel empathie en medeleven hebben verbeeld. Het lijden en het dagelijkse verdriet van deze mensen komt zeer levendig tot uitdrukking in de schilderijen van Israël - en ook in de Millets. Historische en dramatische motieven van zijn tijd stonden voortaan centraal in zijn werk. Hij werd vooral geïnspireerd door het eenvoudige leven in een vissersdorpje in de buurt van Haarlem, dat hij om gezondheidsredenen vaak bezocht. Hier schilderde hij en probeerde hij zijn gezondheid te verbeteren met behulp van de zeelucht. Zijn werken en figuratieve voorstellingen zijn uiterst realistisch en vol expressie, emotie en drama. Zijn werk werd bekend over de grenzen van Nederland heen, want de schilder werd zelfs in Londen opgemerkt. Vanaf 1871 vestigde de kunstenaar zich in Den Haag, waar hij tot aan zijn dood werkte. Hier leidde hij zijn zoon Isaac op, die later beroemd werd als een van de belangrijkste Amsterdamse impressionisten.
De Nederlandse schilder en graficus Jozef Israëls is een van de belangrijkste kunstenaars van de Haagse School. Hij werd in 1824 in Groningen geboren en stierf in 1911 in Den Haag. Op 18-jarige leeftijd verhuisde de jongeman en aspirant-kunstenaar naar Amsterdam, waar hij studeerde bij Jan Adam Kruseman en Johann Willem Pieneman. Hij verbleef ook enkele jaren in Parijs tussen 1845 en 1847. Hier leerde hij romantische historieschilderijen maken, voornamelijk in het atelier van François-Édouard Picot. De Belg Louis Gallait en de in Frankrijk geboren Nederlander Ary Scheffer lieten ook Israël kennismaken met de Romantische stijl die hem zijn hele leven zou begeleiden.
Israëls begon, toen hij terug was in Den Haag, gewone mensen en hun omstandigheden te portretteren - motieven die hem wereldberoemd moesten maken. Vooral Jean-Francois Millet heeft invloed gehad op zijn stijl, waarmee hij tot op de dag van vandaag vaak wordt vergeleken. Beide schilders hebben met elkaar gemeen dat ze het eenvoudige leven van degenen die minder geluk hebben en een vrij lage sociale status hebben, met veel empathie en medeleven hebben verbeeld. Het lijden en het dagelijkse verdriet van deze mensen komt zeer levendig tot uitdrukking in de schilderijen van Israël - en ook in de Millets. Historische en dramatische motieven van zijn tijd stonden voortaan centraal in zijn werk. Hij werd vooral geïnspireerd door het eenvoudige leven in een vissersdorpje in de buurt van Haarlem, dat hij om gezondheidsredenen vaak bezocht. Hier schilderde hij en probeerde hij zijn gezondheid te verbeteren met behulp van de zeelucht. Zijn werken en figuratieve voorstellingen zijn uiterst realistisch en vol expressie, emotie en drama. Zijn werk werd bekend over de grenzen van Nederland heen, want de schilder werd zelfs in Londen opgemerkt. Vanaf 1871 vestigde de kunstenaar zich in Den Haag, waar hij tot aan zijn dood werkte. Hier leidde hij zijn zoon Isaac op, die later beroemd werd als een van de belangrijkste Amsterdamse impressionisten.
Pagina 1 / 3