In artistieke zin werd de Romantiek geassocieerd met de intentie om emoties op te wekken en verlangens te bevredigen. Het verlangen naar het zuiden en naar vervlogen tijden wees de weg.
Louis-Francois Cassas werd in dit tijdperk geboren als zoon van een veldmes, die hem al op jonge leeftijd aanmoedigde om in de leer te gaan als technisch tekenaar. De jonge Louis-Francois legde toen al veel ambitie in de nauwgezette weergave van zijn motieven en was er op gefixeerd alles zo realistisch mogelijk weer te geven. De verschillende technieken die hij aan een Parijse tekenacademie leerde, zoals tekenen, aquarelleren en het uiterst gedetailleerd inkleuren, zijn terug te vinden in zijn latere werken en liggen aan de basis van de bijzondere sfeer van zijn werken.
Op 23-jarige leeftijd verenigde Louis-Francois-Cassas de vormende motieven van de Romantiek, het verlangen naar het zuiden en het verlangen naar het verleden, en vertrok naar Rome. Zijn fascinatie voor archaïsche architectuur kon hij uitleven in de eeuwige stad, die een veelheid aan oude Romeinse monumenten bood. In deze periode begreep Cassas hoe hij de bijzonderheden van de antieke Romeinse architectuur op een zeer reële manier kon weergeven en gaf hij zijn tekeningen dus ook een documentaire waarde.
Zijn verlangen naar het buitenland, vooral naar het Nabije Oosten, dreef hem hiertoe en op grond van zijn reputatie als tekenaar en schilder werd hem toegestaan de Franse ambassadeur te vergezellen op een diplomatieke reis naar Constantinopel. Namens de ambassadeur wist hij de schilderachtige landschappen en oude gebouwen van het toenmalige Ottomaanse Rijk zo vast te leggen dat de toeschouwer niet anders kan dan gefascineerd raken door het oosterse halfrond. Op die manier heeft Cassas zijn eigen passie voor vervlogen tijden en vreemde culturen op zijn doek overgebracht, zodat men een goed idee krijgt van hoe het moet zijn geweest om zijn motieven met eigen ogen te zien en de sfeer te kunnen opsnuiven.
De nog levende verlangens dreven Cassas uiteindelijk naar Syrië. In de oasestad Palmyra maakte hij verschillende tekeningen van de antieke architectuur in en rond deze millennia-oude stad. Zijn voorliefde voor nauwgezetheid en de daarmee samenhangende uiterst gedetailleerde weergave van zijn motieven uit deze periode leidden ertoe dat deze werken werden aangehaald als sjabloon voor antieke bouwkundige overzichten. Later werd Cassas herhaaldelijk aangetrokken door het Midden-Oosten, waar talrijke monumenten van oude architectuur hem motieven aanreikten en hij zijn liefde voor het exotische kon uitleven. Van Libanon tot Palestina tot de monumenten van de Egyptische bouwcultuur, vaak trad hij op als pionier in de artistieke documentatie van vele oude gebouwen.
Voordat Cassas in 1792 naar Frankrijk terugkeerde, verbleef hij opnieuw in Rome, waar hij, naast zijn liefde voor de archaïsche architectuur van de eeuwige stad, ook de liefde van zijn leven vond en trouwde. Hiermee is de cirkel rond van de bevrediging van verlangens in het leven van Louis-Francois Cassas.
In artistieke zin werd de Romantiek geassocieerd met de intentie om emoties op te wekken en verlangens te bevredigen. Het verlangen naar het zuiden en naar vervlogen tijden wees de weg.
Louis-Francois Cassas werd in dit tijdperk geboren als zoon van een veldmes, die hem al op jonge leeftijd aanmoedigde om in de leer te gaan als technisch tekenaar. De jonge Louis-Francois legde toen al veel ambitie in de nauwgezette weergave van zijn motieven en was er op gefixeerd alles zo realistisch mogelijk weer te geven. De verschillende technieken die hij aan een Parijse tekenacademie leerde, zoals tekenen, aquarelleren en het uiterst gedetailleerd inkleuren, zijn terug te vinden in zijn latere werken en liggen aan de basis van de bijzondere sfeer van zijn werken.
Op 23-jarige leeftijd verenigde Louis-Francois-Cassas de vormende motieven van de Romantiek, het verlangen naar het zuiden en het verlangen naar het verleden, en vertrok naar Rome. Zijn fascinatie voor archaïsche architectuur kon hij uitleven in de eeuwige stad, die een veelheid aan oude Romeinse monumenten bood. In deze periode begreep Cassas hoe hij de bijzonderheden van de antieke Romeinse architectuur op een zeer reële manier kon weergeven en gaf hij zijn tekeningen dus ook een documentaire waarde.
Zijn verlangen naar het buitenland, vooral naar het Nabije Oosten, dreef hem hiertoe en op grond van zijn reputatie als tekenaar en schilder werd hem toegestaan de Franse ambassadeur te vergezellen op een diplomatieke reis naar Constantinopel. Namens de ambassadeur wist hij de schilderachtige landschappen en oude gebouwen van het toenmalige Ottomaanse Rijk zo vast te leggen dat de toeschouwer niet anders kan dan gefascineerd raken door het oosterse halfrond. Op die manier heeft Cassas zijn eigen passie voor vervlogen tijden en vreemde culturen op zijn doek overgebracht, zodat men een goed idee krijgt van hoe het moet zijn geweest om zijn motieven met eigen ogen te zien en de sfeer te kunnen opsnuiven.
De nog levende verlangens dreven Cassas uiteindelijk naar Syrië. In de oasestad Palmyra maakte hij verschillende tekeningen van de antieke architectuur in en rond deze millennia-oude stad. Zijn voorliefde voor nauwgezetheid en de daarmee samenhangende uiterst gedetailleerde weergave van zijn motieven uit deze periode leidden ertoe dat deze werken werden aangehaald als sjabloon voor antieke bouwkundige overzichten. Later werd Cassas herhaaldelijk aangetrokken door het Midden-Oosten, waar talrijke monumenten van oude architectuur hem motieven aanreikten en hij zijn liefde voor het exotische kon uitleven. Van Libanon tot Palestina tot de monumenten van de Egyptische bouwcultuur, vaak trad hij op als pionier in de artistieke documentatie van vele oude gebouwen.
Voordat Cassas in 1792 naar Frankrijk terugkeerde, verbleef hij opnieuw in Rome, waar hij, naast zijn liefde voor de archaïsche architectuur van de eeuwige stad, ook de liefde van zijn leven vond en trouwde. Hiermee is de cirkel rond van de bevrediging van verlangens in het leven van Louis-Francois Cassas.
Pagina 1 / 1