Luca Signorelli was een renaissanceschilder die bijzondere aandacht besteedde aan de anatomie van de figuren in zijn werken. Sinds zijn geboorte in de Toscaanse stad Cortona kreeg hij de bijnaam Luca da Cortona. Zijn vader was de schilder Egidio di Ventura Signorelli. Zijn eerste leraar was waarschijnlijk Piero della Francesca in de jaren 1460. De eerste gedocumenteerde werken die aan Signorelli kunnen worden toegeschreven, vertonen sterke invloeden van Piero's stijl. In de daaropvolgende jaren nam Piero's invloed op het werk van Signorelli af. De jonge schilder raakte meer geïnteresseerd in de Florentijnse school. De gebroeders Pollaiulo en hun wetenschappelijk naturalisme hadden een dominante invloed op zijn verdere werk. Er zijn veel aanwijzingen dat Signorelli Toscane heeft verlaten om zijn studie en werk in Florence voort te zetten.
Signorelli werkte ook in Rome, Siena, Orvieto en Perugia. Het grootste deel van zijn werk bestond uit fresco's. Hij kreeg in 1508 de opdracht van paus Julius II om samen met een aantal andere kunstenaars, zoals Perugino, Pinturicchio en Il Sodoma, enkele van de grote zalen van het Vaticaan te versieren. De Paus veranderde echter snel van gedachten en verwierp ze allemaal om de opdracht over te dragen aan Rafaël. Het meeste werk dat ze tot dan toe hadden gedaan, werd verwijderd. Vanaf ongeveer 1520 schilderde Signorelli steeds minder om gezondheidsredenen, omdat hij tekenen van verlamming vertoonde. De kwaliteit van zijn laatste werken is aanzienlijk verslechterd. Aangenomen wordt dat hij veel werken heeft laten voltooien door zijn studenten. Hij bracht de laatste jaren van zijn leven door in Cortona. Daar was hij vanaf 1479 ook politiek actief als lid van de raad en vrederechter. Hij behield deze positie tot het einde van zijn leven. Signorelli was een gerespecteerd lid van zijn woonplaats. Er is weinig bekend over zijn privéleven. Volgens de beschrijving van de kunsthistoricus Giorgio Vaseri, die verwant zou zijn aan Signorelli, was hij altijd vriendelijk en een familieman. Hij zou weinig gemeen hebben gehad met een schilder aan de buitenkant, maar zich graag kleden als een edelman.
Signorelli's fascinatie voor anatomie suggereert dat hij veel anatomische studies heeft uitgevoerd. Kleuren waren voor hem niet zo belangrijk in zijn werk als perspectief, krachtige houdingen en het spel van licht en schaduw. In zijn werken liet hij graag de naaktfiguren zien tijdens grote krachtsinspanningen, waardoor hun spieren opvielen en vooral werden benadrukt. Hij experimenteerde graag met hypothetische en deels anatomisch onmogelijke houdingen en lichaamsvormen. Signorelli had veel studenten, die echter geen van allen echte, opmerkelijke bekendheid verwierven. Toch had zijn werk indirect een grote invloed op de Florentijnse kunstscene. Michelangelo, bijvoorbeeld, zou zijn figuurontwerp voor de Sixtijnse Kapel hebben gebaseerd op Signorelli's beroemde fresco's "The End of the World" en "Last Judgement" uit de Orvieto-kathedraal. Sommige van de poses en figuren zouden door Michelangelo in een vergelijkbare vorm zijn overgenomen uit de fresco's van Signorelli.
Luca Signorelli was een renaissanceschilder die bijzondere aandacht besteedde aan de anatomie van de figuren in zijn werken. Sinds zijn geboorte in de Toscaanse stad Cortona kreeg hij de bijnaam Luca da Cortona. Zijn vader was de schilder Egidio di Ventura Signorelli. Zijn eerste leraar was waarschijnlijk Piero della Francesca in de jaren 1460. De eerste gedocumenteerde werken die aan Signorelli kunnen worden toegeschreven, vertonen sterke invloeden van Piero's stijl. In de daaropvolgende jaren nam Piero's invloed op het werk van Signorelli af. De jonge schilder raakte meer geïnteresseerd in de Florentijnse school. De gebroeders Pollaiulo en hun wetenschappelijk naturalisme hadden een dominante invloed op zijn verdere werk. Er zijn veel aanwijzingen dat Signorelli Toscane heeft verlaten om zijn studie en werk in Florence voort te zetten.
Signorelli werkte ook in Rome, Siena, Orvieto en Perugia. Het grootste deel van zijn werk bestond uit fresco's. Hij kreeg in 1508 de opdracht van paus Julius II om samen met een aantal andere kunstenaars, zoals Perugino, Pinturicchio en Il Sodoma, enkele van de grote zalen van het Vaticaan te versieren. De Paus veranderde echter snel van gedachten en verwierp ze allemaal om de opdracht over te dragen aan Rafaël. Het meeste werk dat ze tot dan toe hadden gedaan, werd verwijderd. Vanaf ongeveer 1520 schilderde Signorelli steeds minder om gezondheidsredenen, omdat hij tekenen van verlamming vertoonde. De kwaliteit van zijn laatste werken is aanzienlijk verslechterd. Aangenomen wordt dat hij veel werken heeft laten voltooien door zijn studenten. Hij bracht de laatste jaren van zijn leven door in Cortona. Daar was hij vanaf 1479 ook politiek actief als lid van de raad en vrederechter. Hij behield deze positie tot het einde van zijn leven. Signorelli was een gerespecteerd lid van zijn woonplaats. Er is weinig bekend over zijn privéleven. Volgens de beschrijving van de kunsthistoricus Giorgio Vaseri, die verwant zou zijn aan Signorelli, was hij altijd vriendelijk en een familieman. Hij zou weinig gemeen hebben gehad met een schilder aan de buitenkant, maar zich graag kleden als een edelman.
Signorelli's fascinatie voor anatomie suggereert dat hij veel anatomische studies heeft uitgevoerd. Kleuren waren voor hem niet zo belangrijk in zijn werk als perspectief, krachtige houdingen en het spel van licht en schaduw. In zijn werken liet hij graag de naaktfiguren zien tijdens grote krachtsinspanningen, waardoor hun spieren opvielen en vooral werden benadrukt. Hij experimenteerde graag met hypothetische en deels anatomisch onmogelijke houdingen en lichaamsvormen. Signorelli had veel studenten, die echter geen van allen echte, opmerkelijke bekendheid verwierven. Toch had zijn werk indirect een grote invloed op de Florentijnse kunstscene. Michelangelo, bijvoorbeeld, zou zijn figuurontwerp voor de Sixtijnse Kapel hebben gebaseerd op Signorelli's beroemde fresco's "The End of the World" en "Last Judgement" uit de Orvieto-kathedraal. Sommige van de poses en figuren zouden door Michelangelo in een vergelijkbare vorm zijn overgenomen uit de fresco's van Signorelli.
Pagina 1 / 3