In de late 18e eeuw was het Ottomaanse Rijk, de binnenlandse macht van de islamitische "heerser van alle gelovigen" met het huidige Turkije als kerngebied, niet langer het antichristelijke spook van de afgelopen eeuwen - sinds de nederlaag aan de poorten van Wenen in 1683 was het gigantische rijk militair, moreel en politiek aan het afbrokkelen. Toch bleef het een vreemde, exotische wereld, gesloten voor de meeste Europeanen, waarover meer geruchten en legendes dan feiten in omloop waren. Het was voorbehouden aan enkele tijdgenoten om in woord en beeld verslag te doen van "Turkije"; onder hen was de schilder, tekenaar en illustrator Luigi Mayer.
Luigi Mayer was vrijwel voorbestemd om verder te kijken dan de culturele horizon: zoals zijn naam al doet vermoeden was hij de zoon van een Italiaanse moeder en een Duitse vader. Hij werd in 1755 in Rome geboren, werd opgeleid door de beroemde graveur Piranesi en maakte tekeningen van de antiquiteiten op het eiland Sicilië. Zijn cliënt was Ferdinand, koning van Napels (waaronder Sicilië tot 1869).
In 1776 begon Mayer aan zijn tweede carrière: In Istanbul kreeg hij gezelschap van Sir Robert Ainslie, de toenmalige Britse ambassadeur bij de "High Gate", die vanaf dat moment zijn onderwijs- en werkreizen door het hele Ottomaanse Rijk financierde - in combinatie met de taak om de ambassadeur van indrukken te voorzien. Voor Ainslie was niet alleen een loopbaandiploma, hij was ook zeer geïnteresseerd in het Ottomaanse Rijk. En zo reisde Luigi Mayer bijna zestien jaar lang, tot 1792, door landschappen die zo divers waren als Egypte, Bulgarije, Palestina, Rhodos, Roemenië, Syrië of Cyprus - want al deze landen stonden toen nog onder de controle van de sultan in Constantinopel. Overigens waren Bulgarije en Roemenië op de route van Ainslies' thuisreis naar Engeland.
Mayers oosterse schilderijen en tekeningen werden vanaf 1800 zeer populair in Groot-Brittannië - misschien ook omdat "de Turken" tijdelijk tot de bondgenoten van Engeland tegen Napoleon behoorden - werden "gelithografeerd" en verschenen als een geïllustreerd boek met aantekeningen in drie verschillende talen: Engels, Duits en Italiaans. Alleen deze opmerkingen maakten de "Mayer Collectie" tot een bestseller, want zonder uitleg zouden sommige illustraties gewoonweg vreemd zijn gebleven voor de toeschouwer. Voor Mayer had hij niet alleen tempels, paleizen of moskeeën geschilderd. Hij had zich ook beziggehouden met het dagelijkse leven van gewone mensen, met hun traditionele klederdracht en sociale gewoonten, waaronder beroep en handel.
Mayer stierf in 1803 op 48-jarige leeftijd; het zware reizende leven kan zijn tol hebben geëist. Een jaar eerder had Sir Robert Ainslie zijn politieke carrière als parlementslid voor het graafschap Somerset beëindigd. Mayer's schilderijen hangen in de musea van verschillende landen, zijn tekeningencollectie bevindt zich nu in het British Museum.
In de late 18e eeuw was het Ottomaanse Rijk, de binnenlandse macht van de islamitische "heerser van alle gelovigen" met het huidige Turkije als kerngebied, niet langer het antichristelijke spook van de afgelopen eeuwen - sinds de nederlaag aan de poorten van Wenen in 1683 was het gigantische rijk militair, moreel en politiek aan het afbrokkelen. Toch bleef het een vreemde, exotische wereld, gesloten voor de meeste Europeanen, waarover meer geruchten en legendes dan feiten in omloop waren. Het was voorbehouden aan enkele tijdgenoten om in woord en beeld verslag te doen van "Turkije"; onder hen was de schilder, tekenaar en illustrator Luigi Mayer.
Luigi Mayer was vrijwel voorbestemd om verder te kijken dan de culturele horizon: zoals zijn naam al doet vermoeden was hij de zoon van een Italiaanse moeder en een Duitse vader. Hij werd in 1755 in Rome geboren, werd opgeleid door de beroemde graveur Piranesi en maakte tekeningen van de antiquiteiten op het eiland Sicilië. Zijn cliënt was Ferdinand, koning van Napels (waaronder Sicilië tot 1869).
In 1776 begon Mayer aan zijn tweede carrière: In Istanbul kreeg hij gezelschap van Sir Robert Ainslie, de toenmalige Britse ambassadeur bij de "High Gate", die vanaf dat moment zijn onderwijs- en werkreizen door het hele Ottomaanse Rijk financierde - in combinatie met de taak om de ambassadeur van indrukken te voorzien. Voor Ainslie was niet alleen een loopbaandiploma, hij was ook zeer geïnteresseerd in het Ottomaanse Rijk. En zo reisde Luigi Mayer bijna zestien jaar lang, tot 1792, door landschappen die zo divers waren als Egypte, Bulgarije, Palestina, Rhodos, Roemenië, Syrië of Cyprus - want al deze landen stonden toen nog onder de controle van de sultan in Constantinopel. Overigens waren Bulgarije en Roemenië op de route van Ainslies' thuisreis naar Engeland.
Mayers oosterse schilderijen en tekeningen werden vanaf 1800 zeer populair in Groot-Brittannië - misschien ook omdat "de Turken" tijdelijk tot de bondgenoten van Engeland tegen Napoleon behoorden - werden "gelithografeerd" en verschenen als een geïllustreerd boek met aantekeningen in drie verschillende talen: Engels, Duits en Italiaans. Alleen deze opmerkingen maakten de "Mayer Collectie" tot een bestseller, want zonder uitleg zouden sommige illustraties gewoonweg vreemd zijn gebleven voor de toeschouwer. Voor Mayer had hij niet alleen tempels, paleizen of moskeeën geschilderd. Hij had zich ook beziggehouden met het dagelijkse leven van gewone mensen, met hun traditionele klederdracht en sociale gewoonten, waaronder beroep en handel.
Mayer stierf in 1803 op 48-jarige leeftijd; het zware reizende leven kan zijn tol hebben geëist. Een jaar eerder had Sir Robert Ainslie zijn politieke carrière als parlementslid voor het graafschap Somerset beëindigd. Mayer's schilderijen hangen in de musea van verschillende landen, zijn tekeningencollectie bevindt zich nu in het British Museum.
Pagina 1 / 2