Gaspard-Felix Tournachon alias Nadar was een van de eerste portretfotografen. Zijn weg begon in Lyon, Frankrijk, waar hij zijn medische studie verliet om journalist te worden. In 1839 verhuisde hij terug naar zijn geboorteplaats Parijs. In het begin kon hij geen goede carrièrebeslissing nemen. Hij probeerde zijn hand te leggen op tekenen, theater en ook in de industrie tot hij in 1849 het satirische tijdschrift "La Revue Comique" oprichtte, waarin hij zich met verschillende kunstenaars tegen de Parijse Commune keerde door middel van illustraties. Een van de kunstenaars was zijn halfbroer Adrien alias Nadar jeune, die via Nadar's connecties eerder was opgeleid tot schilder Picot.
Op 34-jarige leeftijd trouwde hij met Ernestine, die 16 jaar jonger was. In datzelfde jaar wijdde hij zich aan de fotografie. Zijn aandacht ging uit naar de psychologische opname van zijn modellen. "Om een intiem beeld te produceren en niet alleen een banaal portret, het resultaat van puur toeval, moet je jezelf in de schoenen van het model schuiven, je moet haar gedachten en zelfs haar karakter vastleggen", beschrijft Nadar om zijn werkwijze uit te leggen. Om dit te doen, praatte Nadar soms urenlang totdat het model een meer ontspannen houding aannam. Dat was in die tijd niet zo gemakkelijk, omdat het model een paar seconden voor de lens moest blijven staan. Hiervoor gebruikte hij ook accessoires die het model hielpen om te rusten, maar die onzichtbaar waren op de foto. Zijn klantenkring bestond voornamelijk uit prominente schrijvers, met wie hij soms bevriend was.
Bij de slag om Solferino nam Nadar de eerste luchtfoto's. Hiervoor bouwde hij een propellerluchtschip, dat Jules Verne inspireerde tot het schrijven van zijn roman "Vijf weken in een ballon". Vier jaar later reisden Nadar en zijn vrouw in het luchtschip van Parijs naar Hannover, maar het stortte neer, zodat zowel hij als zijn vrouw met ernstige verwondingen in het ziekenhuis moesten worden opgenomen. Toch hield hij zoveel van de luchtvaart dat hij in datzelfde jaar voorzitter werd van de nieuw opgerichte "Société d'encouragement de la navigation aérienne au moyen du plus lourd que l'air", die de bouw van vliegmachines promootte. Hij werd uiteindelijk beroemd door zijn lange blootstellingen in de Parijse catacomben.
Zijn enige zoon Paul trad in de voetsporen van zijn vader en nam na zijn dood het atelier over.
Gaspard-Felix Tournachon alias Nadar was een van de eerste portretfotografen. Zijn weg begon in Lyon, Frankrijk, waar hij zijn medische studie verliet om journalist te worden. In 1839 verhuisde hij terug naar zijn geboorteplaats Parijs. In het begin kon hij geen goede carrièrebeslissing nemen. Hij probeerde zijn hand te leggen op tekenen, theater en ook in de industrie tot hij in 1849 het satirische tijdschrift "La Revue Comique" oprichtte, waarin hij zich met verschillende kunstenaars tegen de Parijse Commune keerde door middel van illustraties. Een van de kunstenaars was zijn halfbroer Adrien alias Nadar jeune, die via Nadar's connecties eerder was opgeleid tot schilder Picot.
Op 34-jarige leeftijd trouwde hij met Ernestine, die 16 jaar jonger was. In datzelfde jaar wijdde hij zich aan de fotografie. Zijn aandacht ging uit naar de psychologische opname van zijn modellen. "Om een intiem beeld te produceren en niet alleen een banaal portret, het resultaat van puur toeval, moet je jezelf in de schoenen van het model schuiven, je moet haar gedachten en zelfs haar karakter vastleggen", beschrijft Nadar om zijn werkwijze uit te leggen. Om dit te doen, praatte Nadar soms urenlang totdat het model een meer ontspannen houding aannam. Dat was in die tijd niet zo gemakkelijk, omdat het model een paar seconden voor de lens moest blijven staan. Hiervoor gebruikte hij ook accessoires die het model hielpen om te rusten, maar die onzichtbaar waren op de foto. Zijn klantenkring bestond voornamelijk uit prominente schrijvers, met wie hij soms bevriend was.
Bij de slag om Solferino nam Nadar de eerste luchtfoto's. Hiervoor bouwde hij een propellerluchtschip, dat Jules Verne inspireerde tot het schrijven van zijn roman "Vijf weken in een ballon". Vier jaar later reisden Nadar en zijn vrouw in het luchtschip van Parijs naar Hannover, maar het stortte neer, zodat zowel hij als zijn vrouw met ernstige verwondingen in het ziekenhuis moesten worden opgenomen. Toch hield hij zoveel van de luchtvaart dat hij in datzelfde jaar voorzitter werd van de nieuw opgerichte "Société d'encouragement de la navigation aérienne au moyen du plus lourd que l'air", die de bouw van vliegmachines promootte. Hij werd uiteindelijk beroemd door zijn lange blootstellingen in de Parijse catacomben.
Zijn enige zoon Paul trad in de voetsporen van zijn vader en nam na zijn dood het atelier over.
Pagina 1 / 5