De schilder en tekenaar Philipp Franck werd geboren op 1860 in Frankfurt am Main in Duitsland. Hoewel hij een meester was in zijn vak, lag de oorsprong van Franck niet in de schilderkunst. Op aanraden van zijn vader ging Franck als jongeman na zijn afstuderen naar de Frankfurtse Gewerbeschule (handelsschool). Hier zou hij worden opgeleid tot architect. Na de dood van zijn vader heroverwoog Franck echter zijn beslissing, die hij niet als de zijne beschouwde, en stopte hij met zijn studie. Van nu af aan wijdde hij zich aan zijn passie, het schilderen. Op 17-jarige leeftijd begon hij met de studie beeldende kunst aan de gerenommeerde Städelschule in Frankfurt. Al tijdens Francks leven had de Städelschule een goede reputatie in de internationale kunstwereld en bood ze afgestudeerden uitstekende carrièreperspectieven. Franck was een student van de kunstenaars Heinrich Hasselhorst en Eduard Jakob von Steinle. Steinle was degene die Franck aanspoorde om geanimeerde sprookjes te illustreren.
In 1879 verhuisde Frank naar het naburige stadje Kronberg im Taunus. Daar sloot de jonge kunstenaar zich aan bij een ambitieuze kunstenaarskolonie. Hier ontmoette Franck de schilder Anton Burger en nam hij drie jaar lang privélessen bij hem. Omringd door inspirerende collega's en een adembenemend landschap kon Franck zijn eigen ideeën over de representatie van de natuur in Kronberg im Taunus ontwikkelen. Op aanraden van de schilder Jakob Fürchtegott Dielmann besloot de vastberaden jonge Franck te gaan studeren aan de zeer gerespecteerde kunstacademie van Düsseldorf. Eduard Gebhardt en Eugen Dücker waren daar zijn leraren tot hij in 1886 afstudeerde.
Na vele jaren van studie besloot de 26-jarige dat het tijd was om te reizen. Hij vestigde zich lange tijd in Würzburg voordat hij, teleurgesteld door de kale jaren, naar Berlijn verhuisde. Toen was Berlijn, net als nu, de levensader van alle creatieve mensen en van degenen die er anders over dachten. In de kleurrijke stad stelde Franck zijn werken tentoon met de belangrijkste figuren uit de kunstwereld van die tijd - zoals Lovis Corinth en Max Liebermann, de oprichters van de Berlijnse Secessie.
In 1906 vestigde Franck, die man en vader was geworden, zich en verhuisde met zijn gezin naar de Wannsee bij Berlijn. Weg van de levendige grote stad wilde hij zijn eigen kunstenaarskolonie oprichten naar het model van zijn vroegere ervaringen. Het experiment is mislukt. Hij bleek echter een geweldige openluchtschilder te zijn. Hier maakte hij enkele van zijn beroemdste werken: familieportretten en motieven rond de Wannsee. Philipp Franck stierf in Berlijn op 83-jarige leeftijd. Hij liet generaties beroemde nakomelingen achter zoals de chemicus Hans Heinrich Franck, de architect Carl Ludwig Franck, de beeldhouwer Ingeborg Hunzinger en de schrijfster Julia Franck.
De schilder en tekenaar Philipp Franck werd geboren op 1860 in Frankfurt am Main in Duitsland. Hoewel hij een meester was in zijn vak, lag de oorsprong van Franck niet in de schilderkunst. Op aanraden van zijn vader ging Franck als jongeman na zijn afstuderen naar de Frankfurtse Gewerbeschule (handelsschool). Hier zou hij worden opgeleid tot architect. Na de dood van zijn vader heroverwoog Franck echter zijn beslissing, die hij niet als de zijne beschouwde, en stopte hij met zijn studie. Van nu af aan wijdde hij zich aan zijn passie, het schilderen. Op 17-jarige leeftijd begon hij met de studie beeldende kunst aan de gerenommeerde Städelschule in Frankfurt. Al tijdens Francks leven had de Städelschule een goede reputatie in de internationale kunstwereld en bood ze afgestudeerden uitstekende carrièreperspectieven. Franck was een student van de kunstenaars Heinrich Hasselhorst en Eduard Jakob von Steinle. Steinle was degene die Franck aanspoorde om geanimeerde sprookjes te illustreren.
In 1879 verhuisde Frank naar het naburige stadje Kronberg im Taunus. Daar sloot de jonge kunstenaar zich aan bij een ambitieuze kunstenaarskolonie. Hier ontmoette Franck de schilder Anton Burger en nam hij drie jaar lang privélessen bij hem. Omringd door inspirerende collega's en een adembenemend landschap kon Franck zijn eigen ideeën over de representatie van de natuur in Kronberg im Taunus ontwikkelen. Op aanraden van de schilder Jakob Fürchtegott Dielmann besloot de vastberaden jonge Franck te gaan studeren aan de zeer gerespecteerde kunstacademie van Düsseldorf. Eduard Gebhardt en Eugen Dücker waren daar zijn leraren tot hij in 1886 afstudeerde.
Na vele jaren van studie besloot de 26-jarige dat het tijd was om te reizen. Hij vestigde zich lange tijd in Würzburg voordat hij, teleurgesteld door de kale jaren, naar Berlijn verhuisde. Toen was Berlijn, net als nu, de levensader van alle creatieve mensen en van degenen die er anders over dachten. In de kleurrijke stad stelde Franck zijn werken tentoon met de belangrijkste figuren uit de kunstwereld van die tijd - zoals Lovis Corinth en Max Liebermann, de oprichters van de Berlijnse Secessie.
In 1906 vestigde Franck, die man en vader was geworden, zich en verhuisde met zijn gezin naar de Wannsee bij Berlijn. Weg van de levendige grote stad wilde hij zijn eigen kunstenaarskolonie oprichten naar het model van zijn vroegere ervaringen. Het experiment is mislukt. Hij bleek echter een geweldige openluchtschilder te zijn. Hier maakte hij enkele van zijn beroemdste werken: familieportretten en motieven rond de Wannsee. Philipp Franck stierf in Berlijn op 83-jarige leeftijd. Hij liet generaties beroemde nakomelingen achter zoals de chemicus Hans Heinrich Franck, de architect Carl Ludwig Franck, de beeldhouwer Ingeborg Hunzinger en de schrijfster Julia Franck.
Pagina 1 / 1