Raffaello Sanzio (1483 - 1520) wordt beschouwd als een van de belangrijkste Italiaanse schilders en architecten van de Hoge Renaissance. Traditioneel wordt hij gerekend tot de drie grote meesters van dit tijdperk, samen met Leonardo da Vinci en Michelangelo. Tijdens zijn leven was zijn roem zo groot dat hij alleen onder zijn voornaam bekend was. Geboren in Urbino, verloor de kunstenaar zijn ouders op jonge leeftijd. Toen hij 8 jaar oud was, stierf zijn moeder. Zijn vader, de schilder Giovanni Santi, stierf toen Rafaël 11 jaar oud was. Nadat hij waarschijnlijk zijn eerste artistieke opleiding van zijn vader had genoten, ging Rafaël in de leer bij de schilder Perugino. De getalenteerde jongen wist al snel de stijl van zijn meester zo perfect te benaderen dat hun werken moeilijk te onderscheiden waren. Zoals de vroege arbeidscontracten bewijzen, werd Rafaël al op 17-jarige leeftijd een meester genoemd.
Na zijn tijd in Perugia ging Rafaël naar Florence, waar Da Vinci en Michelangelo al bekendheid hadden verworven. Hun meesterwerken, maar ook die van Masaccio en Fra Bartolommeo hadden een grote invloed op zijn verdere artistieke ontwikkeling. Na verblijven in Florence, Bologna en Urbino ging Rafaël uiteindelijk in 1508 naar Rome, na de oproep van paus Julius II. Daar steeg hij al snel in aanzien en mocht hij verschillende beroemde persoonlijkheden van zijn tijd portretteren. Het grootste deel van zijn werk bestond echter uit het versieren van het Apostolisch Paleis met muurschilderingen en diverse andere opdrachten voor de kerk. Zijn belangrijkste werken "De Sixtijnse Madonna", "Disputa del Sacramento" of "De School van Athene", waarin hij zich ook vereeuwigd heeft, dateren allemaal uit de periode tussen 1509 en 1517.
Rafaël was lang verloofd met het nichtje van kardinaal Bernardo Dovizi. Maar ze stierf in 1520, dus er is nooit een bruiloft geweest. De tweede vrouw in Rafaels leven was zijn favoriete model en meesteres Fornaria. Hij zou tot aan zijn dood bij haar in Rome hebben gewoond. Rafaël stierf al op de leeftijd van ongeveer 37 jaar. Er wordt gespeculeerd over de precieze omstandigheden van zijn dood. Terwijl biografen als Giorgio Vasari beweerden dat hij stierf tijdens een bloedbad dat hem werd voorgeschreven vanwege een geslachtsziekte, beschouwen historici ook een pestziekte als mogelijk.
Raffaello Sanzio (1483 - 1520) wordt beschouwd als een van de belangrijkste Italiaanse schilders en architecten van de Hoge Renaissance. Traditioneel wordt hij gerekend tot de drie grote meesters van dit tijdperk, samen met Leonardo da Vinci en Michelangelo. Tijdens zijn leven was zijn roem zo groot dat hij alleen onder zijn voornaam bekend was. Geboren in Urbino, verloor de kunstenaar zijn ouders op jonge leeftijd. Toen hij 8 jaar oud was, stierf zijn moeder. Zijn vader, de schilder Giovanni Santi, stierf toen Rafaël 11 jaar oud was. Nadat hij waarschijnlijk zijn eerste artistieke opleiding van zijn vader had genoten, ging Rafaël in de leer bij de schilder Perugino. De getalenteerde jongen wist al snel de stijl van zijn meester zo perfect te benaderen dat hun werken moeilijk te onderscheiden waren. Zoals de vroege arbeidscontracten bewijzen, werd Rafaël al op 17-jarige leeftijd een meester genoemd.
Na zijn tijd in Perugia ging Rafaël naar Florence, waar Da Vinci en Michelangelo al bekendheid hadden verworven. Hun meesterwerken, maar ook die van Masaccio en Fra Bartolommeo hadden een grote invloed op zijn verdere artistieke ontwikkeling. Na verblijven in Florence, Bologna en Urbino ging Rafaël uiteindelijk in 1508 naar Rome, na de oproep van paus Julius II. Daar steeg hij al snel in aanzien en mocht hij verschillende beroemde persoonlijkheden van zijn tijd portretteren. Het grootste deel van zijn werk bestond echter uit het versieren van het Apostolisch Paleis met muurschilderingen en diverse andere opdrachten voor de kerk. Zijn belangrijkste werken "De Sixtijnse Madonna", "Disputa del Sacramento" of "De School van Athene", waarin hij zich ook vereeuwigd heeft, dateren allemaal uit de periode tussen 1509 en 1517.
Rafaël was lang verloofd met het nichtje van kardinaal Bernardo Dovizi. Maar ze stierf in 1520, dus er is nooit een bruiloft geweest. De tweede vrouw in Rafaels leven was zijn favoriete model en meesteres Fornaria. Hij zou tot aan zijn dood bij haar in Rome hebben gewoond. Rafaël stierf al op de leeftijd van ongeveer 37 jaar. Er wordt gespeculeerd over de precieze omstandigheden van zijn dood. Terwijl biografen als Giorgio Vasari beweerden dat hij stierf tijdens een bloedbad dat hem werd voorgeschreven vanwege een geslachtsziekte, beschouwen historici ook een pestziekte als mogelijk.
Pagina 1 / 8