In de 19e eeuw ontwikkelden sprookjes-, kabouter- en elfenmotieven zich tot een zelfstandig genre. De mythische wezens komen steeds vaker voor, zowel in de schilderijen van vele kunstenaars als als motief in vele tentoonstellingen. Een bekende vertegenwoordiger van dit genre was Richard Dadd, een Engelse schilder wiens verhaal begon met de succesvolle carrière van een kunstenaar en eindigde met schizofrenie. Zijn genres waren: Geschiedenis, portretten en landschappen - maar ook elfenmotieven. Deze laatste had al in zijn jeugd de belangstelling van het publiek gewekt en werd door veel critici geprezen, wat de ontwikkeling van dit motief tot een zelfstandig genre stimuleerde. Er wordt gespeculeerd dat de kunstenaar al een bijzondere belangstelling had voor het elfenthema aan de Royal Academy School, waar hij studeerde en dus contact had met professoren die bekend waren met dergelijke motieven. In 1838 richtte Richard Dadd "The Clique" op, een groep schilders met als hoofdonderwerp de academische schilderkunst. In deze kring waren kunstenaars als Augustus Egg, Alfred Elmore, John Phillip en anderen.
De ontwikkeling van zijn schilderijen gaat hand in hand met de mentale toestand van de schilder; terwijl de vroegere werken als lichter worden ervaren, lijken de latere werken in verwarring te zijn geraakt (vgl. "Tobsucht" met "Kommen Sie zu diesen gelben Sanden"), hoewel er verschillende meningen bestaan over de mate waarin het uitbreken van de ziekte invloed heeft gehad op de schilderijen van papa. Eén ding is echter zeker: de details in de schilderijen zijn tot in detail en doordacht geschilderd.
Opvallend is het effect dat de schilderijen hebben. Terwijl eerdere voorstellingen van elfen deel lijken uit te maken van een fantasiewereld, "experimenteren" de werken van papa met het bewustzijn van de toeschouwer. Het bewustzijn moest worden gescheiden van de echte wereld en in een soort trance worden gebracht. Hoewel de kunstenaar nog steeds schilderde tijdens zijn verblijf in het ziekenhuis, trok hij zich geleidelijk terug uit de kunstwereld. Toch verloor zijn werk zijn belang niet en genoot het de aandacht op talrijke tentoonstellingen.
In de 19e eeuw ontwikkelden sprookjes-, kabouter- en elfenmotieven zich tot een zelfstandig genre. De mythische wezens komen steeds vaker voor, zowel in de schilderijen van vele kunstenaars als als motief in vele tentoonstellingen. Een bekende vertegenwoordiger van dit genre was Richard Dadd, een Engelse schilder wiens verhaal begon met de succesvolle carrière van een kunstenaar en eindigde met schizofrenie. Zijn genres waren: Geschiedenis, portretten en landschappen - maar ook elfenmotieven. Deze laatste had al in zijn jeugd de belangstelling van het publiek gewekt en werd door veel critici geprezen, wat de ontwikkeling van dit motief tot een zelfstandig genre stimuleerde. Er wordt gespeculeerd dat de kunstenaar al een bijzondere belangstelling had voor het elfenthema aan de Royal Academy School, waar hij studeerde en dus contact had met professoren die bekend waren met dergelijke motieven. In 1838 richtte Richard Dadd "The Clique" op, een groep schilders met als hoofdonderwerp de academische schilderkunst. In deze kring waren kunstenaars als Augustus Egg, Alfred Elmore, John Phillip en anderen.
De ontwikkeling van zijn schilderijen gaat hand in hand met de mentale toestand van de schilder; terwijl de vroegere werken als lichter worden ervaren, lijken de latere werken in verwarring te zijn geraakt (vgl. "Tobsucht" met "Kommen Sie zu diesen gelben Sanden"), hoewel er verschillende meningen bestaan over de mate waarin het uitbreken van de ziekte invloed heeft gehad op de schilderijen van papa. Eén ding is echter zeker: de details in de schilderijen zijn tot in detail en doordacht geschilderd.
Opvallend is het effect dat de schilderijen hebben. Terwijl eerdere voorstellingen van elfen deel lijken uit te maken van een fantasiewereld, "experimenteren" de werken van papa met het bewustzijn van de toeschouwer. Het bewustzijn moest worden gescheiden van de echte wereld en in een soort trance worden gebracht. Hoewel de kunstenaar nog steeds schilderde tijdens zijn verblijf in het ziekenhuis, trok hij zich geleidelijk terug uit de kunstwereld. Toch verloor zijn werk zijn belang niet en genoot het de aandacht op talrijke tentoonstellingen.
Pagina 1 / 1