Pagina 1 / 2
De Franse dichter Guillaume Apollinaire noemde zijn landgenoot Robert Delaunay in 1912 een "Orphic Cubist", nadat hij de felle kleuren van zijn meestal cirkelvormige afbeeldingen had gezien. Warme en koude kleuren worden tegen elkaar afgezet en wekken de indruk van beweging in het oog van de toeschouwer.
"Kunst is ritmisch," legde Delaunay uit. "Zonder visuele gevoeligheid is er geen licht, geen beweging."
De geschoolde decorbouwer had zich tot het schilderen als autodidact gewend en heeft het pointillisme van Seurat verder ontwikkeld. In zijn vroege werken vervingen vierkante vormen de stippen die de basis van zijn schilderijen vormden. Hij wordt dus beschouwd als een medestichter van het kubisme. Delaunay gebruikte deze techniek aanvankelijk om landschappen en stadsgezichten te schilderen. Bijzonder bekende werken van deze fase zijn de "Ramen", die uitzicht bieden op de Eiffeltoren.
In die tijd was Robert Delaunay al lid van de Blauer Reiter in München, en een van zijn schilderijen van de Eiffeltoren was te zien op de eerste tentoonstelling. Delaunay kon drie van de vier getoonde schilderijen verkopen. In plaats van het succesvolle concept voort te zetten, richtte hij zich op meer abstracte schilderijen, die bewust geen representatiemodellen meer hadden. Nu is de serie "Rythmes" ontstaan. Delaunay's appartement in Parijs werd het centrum van de Franse kunstwereld. Met zijn invloedrijke theoretische geschriften zoals "On Light" oefende Delaunay een sterke invloed uit op de kunstenaars Franz Marc, August Macke en Paul Klee over de Duits-Franse grens. Tijdens de Eerste Wereldoorlog moest Robert Delaunay samen met zijn vrouw Sonia naar Spanje vluchten en werkte daar tijdelijk weer als decorbouwer. Na de oorlog keerde hij terug naar Parijs. Hij stierf in 1941 in Montpellier aan kanker.
De Franse dichter Guillaume Apollinaire noemde zijn landgenoot Robert Delaunay in 1912 een "Orphic Cubist", nadat hij de felle kleuren van zijn meestal cirkelvormige afbeeldingen had gezien. Warme en koude kleuren worden tegen elkaar afgezet en wekken de indruk van beweging in het oog van de toeschouwer.
"Kunst is ritmisch," legde Delaunay uit. "Zonder visuele gevoeligheid is er geen licht, geen beweging."
De geschoolde decorbouwer had zich tot het schilderen als autodidact gewend en heeft het pointillisme van Seurat verder ontwikkeld. In zijn vroege werken vervingen vierkante vormen de stippen die de basis van zijn schilderijen vormden. Hij wordt dus beschouwd als een medestichter van het kubisme. Delaunay gebruikte deze techniek aanvankelijk om landschappen en stadsgezichten te schilderen. Bijzonder bekende werken van deze fase zijn de "Ramen", die uitzicht bieden op de Eiffeltoren.
In die tijd was Robert Delaunay al lid van de Blauer Reiter in München, en een van zijn schilderijen van de Eiffeltoren was te zien op de eerste tentoonstelling. Delaunay kon drie van de vier getoonde schilderijen verkopen. In plaats van het succesvolle concept voort te zetten, richtte hij zich op meer abstracte schilderijen, die bewust geen representatiemodellen meer hadden. Nu is de serie "Rythmes" ontstaan. Delaunay's appartement in Parijs werd het centrum van de Franse kunstwereld. Met zijn invloedrijke theoretische geschriften zoals "On Light" oefende Delaunay een sterke invloed uit op de kunstenaars Franz Marc, August Macke en Paul Klee over de Duits-Franse grens. Tijdens de Eerste Wereldoorlog moest Robert Delaunay samen met zijn vrouw Sonia naar Spanje vluchten en werkte daar tijdelijk weer als decorbouwer. Na de oorlog keerde hij terug naar Parijs. Hij stierf in 1941 in Montpellier aan kanker.