Hij werd in 1822 in Carlisle geboren als zoon van een schoenmaker en een keukenmeid en werd lid van de Royal Scottish Academy. Voordat Samuel Bough een gevestigd kunstenaar en bohemien werd, deed zijn leven denken aan de romantische figuur die Oscar Wilde in 1890 bij Dorian Gray zou creëren. Bough omringde zich met zwervende vagebonden, schilderde theaterdecors en werd hartstochtelijk verliefd op de actrice Bella Taylor.
Zijn tijdgenoten herinneren hem als een man met een ruwe uiterlijke verschijning en een abrupte, soms sarcastische manier, maar van binnen heeft hij een warm hart, gekoppeld aan een geest die gevoed wordt door een diepe kennis van de oudere Engelse literatuur. Hij zong met een heldere, diepe basstem en speelde viool. Samuel Bough toonde al vroeg artistiek talent. Als schilder was hij autodidact. Hij ging naar Londen en werd al snel erkend als een uitstekende tekenaar en kunstenaar. Daarna keerde hij terug naar Carlisle en maakte hij schetsreizen in het Lake District.
In 1844 exposeerde hij voor het eerst in de Royal Scottish Academy in Edinburgh. Als theaterschilder in Manchester en later in Glasgow richtte hij samen met andere kunstenaars de Manchester Academy of Art op. Later vestigde Bough zich permanent in Edinburgh, waar hij werken maakte in de stijl van William Turner, om zelf meester te worden van zeegezichten en waterlandschappen. Zijn werk werd zeer bewonderd - niet in de laatste plaats door zijn vriend, de schrijver Robert Louis Stevenson ("Treasure Island"). Samuel Bough schilderde voor hem een uitzicht op zijn huis in Swanston en een vuurtoren, die Stevenson's vader en oom samen hadden gebouwd. Hoewel Bough in Engeland werd geboren, werd hij een van de meest invloedrijke figuren in de ontwikkeling van de 19e eeuwse Schotse landschapsschilderkunst. Zijn opvattingen over rivieren en havens in de jaren 1850 en 1860 tonen zijn meesterlijke combinatie van realisme en expressieve kleuren, waarmee hij de natuurlijke effecten van het licht wist te vangen.
Toen Sam Bough op 19 november 1878 in Edinburgh overleed, schreef zijn vriend Robert Louis Stevenson over hem:
"Dit is niet alleen een verlies voor de kunst, maar ook het verdwijnen van een gedenkwaardig type mens. (...) Zijn genialiteit was immens. (...) Grappen die van zijn schouders rollen als donderende kogels. Hij hield ervan zich te verzetten, verrassende, zelfs brute toespraken te houden en alle fatsoen te vertrappen. Maar hoewel dit zijn familieleden verontrustte, was dit slechts zijn ruwe buitenkant, (...) in het hart was hij een man vol warme gevoelens, opmerkelijke spirituele krachten en veel cultuur. (...) Het was een onvergetelijk gezicht om hem een schets te zien naderen, vrijmoedig door zijn bril te turen en met enigszins trillende vingers het papier met verf te overspoelen. Een moment van onbeschrijflijke hectiek, dan zou de chaos geordend zijn en een protocol van wat hij zag verschijnen, sprekend voor zichzelf! Zijn manier van schilderen was... zoals de verovering van een fort in de oorlog."
Hij werd in 1822 in Carlisle geboren als zoon van een schoenmaker en een keukenmeid en werd lid van de Royal Scottish Academy. Voordat Samuel Bough een gevestigd kunstenaar en bohemien werd, deed zijn leven denken aan de romantische figuur die Oscar Wilde in 1890 bij Dorian Gray zou creëren. Bough omringde zich met zwervende vagebonden, schilderde theaterdecors en werd hartstochtelijk verliefd op de actrice Bella Taylor.
Zijn tijdgenoten herinneren hem als een man met een ruwe uiterlijke verschijning en een abrupte, soms sarcastische manier, maar van binnen heeft hij een warm hart, gekoppeld aan een geest die gevoed wordt door een diepe kennis van de oudere Engelse literatuur. Hij zong met een heldere, diepe basstem en speelde viool. Samuel Bough toonde al vroeg artistiek talent. Als schilder was hij autodidact. Hij ging naar Londen en werd al snel erkend als een uitstekende tekenaar en kunstenaar. Daarna keerde hij terug naar Carlisle en maakte hij schetsreizen in het Lake District.
In 1844 exposeerde hij voor het eerst in de Royal Scottish Academy in Edinburgh. Als theaterschilder in Manchester en later in Glasgow richtte hij samen met andere kunstenaars de Manchester Academy of Art op. Later vestigde Bough zich permanent in Edinburgh, waar hij werken maakte in de stijl van William Turner, om zelf meester te worden van zeegezichten en waterlandschappen. Zijn werk werd zeer bewonderd - niet in de laatste plaats door zijn vriend, de schrijver Robert Louis Stevenson ("Treasure Island"). Samuel Bough schilderde voor hem een uitzicht op zijn huis in Swanston en een vuurtoren, die Stevenson's vader en oom samen hadden gebouwd. Hoewel Bough in Engeland werd geboren, werd hij een van de meest invloedrijke figuren in de ontwikkeling van de 19e eeuwse Schotse landschapsschilderkunst. Zijn opvattingen over rivieren en havens in de jaren 1850 en 1860 tonen zijn meesterlijke combinatie van realisme en expressieve kleuren, waarmee hij de natuurlijke effecten van het licht wist te vangen.
Toen Sam Bough op 19 november 1878 in Edinburgh overleed, schreef zijn vriend Robert Louis Stevenson over hem:
"Dit is niet alleen een verlies voor de kunst, maar ook het verdwijnen van een gedenkwaardig type mens. (...) Zijn genialiteit was immens. (...) Grappen die van zijn schouders rollen als donderende kogels. Hij hield ervan zich te verzetten, verrassende, zelfs brute toespraken te houden en alle fatsoen te vertrappen. Maar hoewel dit zijn familieleden verontrustte, was dit slechts zijn ruwe buitenkant, (...) in het hart was hij een man vol warme gevoelens, opmerkelijke spirituele krachten en veel cultuur. (...) Het was een onvergetelijk gezicht om hem een schets te zien naderen, vrijmoedig door zijn bril te turen en met enigszins trillende vingers het papier met verf te overspoelen. Een moment van onbeschrijflijke hectiek, dan zou de chaos geordend zijn en een protocol van wat hij zag verschijnen, sprekend voor zichzelf! Zijn manier van schilderen was... zoals de verovering van een fort in de oorlog."
Pagina 1 / 1