Sebastiano del Piombo, eigenlijk Sebastiano Luciano, was een beroemde Italiaanse Renaissance schilder. Hij kreeg de bijnaam del Piombo pas op hoge leeftijd, toen hij het ambt van pauselijk zegelbewaarder kreeg, een piombatore. Er is niets bekend over zijn geboorte, jeugd of ouders. Hij kan omstreeks 1485 in Venetië geboren zijn. Als hij ongeveer 20 jaar oud is, kent en bemint de Venetiaanse samenleving hem als een virtuoos luitspeler. Hij wordt ook opgeleid in de schilderkunst door de beroemde schilder Giovanni Bellini en heeft ook nauw contact met de iets oudere Giorgione, eveneens een oud-leerling van Bellini.
Zelfs in de vroege werken van Sebastiano del Piombo is een zeer duidelijk artistiek profiel te zien dat niet probeert Bellini of Giorgione te kopiëren.... Piombo schildert vaak massieve figuren, groter dan het leven, monumentaal, met levendige kleuren en indrukwekkende belichting. Goede voorbeelden uit zijn eerste creatieve periode zijn zijn gevleugelde altaarstuk voor de kerk van San Bartolomeo di Rialto en het hoogaltaarstuk voor de kerk van San Giovanni Crisostomo.
Zo kwam de jonge schilder onder de aandacht van de bankier Agostino Chigi, in zijn tijd een van de invloedrijkste mannen van Italië, bankier van de pausen, mecenas en beschermheer van kunstenaars en literatoren, en in 1511 nam deze hem mee naar Rome, waar hij de prachtige villa van Chigi moest versieren met mythologische fresco's. Tegelijkertijd werkte de beroemde schilder Rafael ook in de villa en beiden wedijverden om meer succes. Rafael was zogezegd de winnaar, maar Sebastiano del Piombo kreeg ook veel erkenning. Niettemin nam hij later definitief afscheid van de frescoschilderkunst en gaf hij de voorkeur aan het maken van portretten op doek. Tijdgenoten beschouwden hem als de grootste portretschilder van Italië en gaven hem de bijnaam "felix pictor" (gelukkige schilder). Zijn beroemdste portretten uit deze creatieve periode zijn de schilderijen van Paus Clemens VII, de schrijver Pietro Aretino en de kapitein van de "Andrea Doria".
In die periode ontmoette hij ook de beroemde kunstenaar Michelangelo. Aan hem had hij ook vele opdrachten van invloedrijke Romeinen te danken. In 1527 kwam er echter een cesuur in het leven van Sebastiano del Piombo. Rome werd aangevallen en gedeeltelijk verwoest door Spaanse, Duitse en Italiaanse huurlingen. De schilder werd vier weken lang opgesloten in het Castel Sant'Angelo van het Vaticaan met de paus en zijn mannen, waarbij vele kunstwerken van het Vaticaan werden vernietigd. De gevoelige kunstenaar del Piombo had het erg moeilijk met de gebeurtenissen, hij werd depressief en dit is ook te zien in zijn late werk, dat voornamelijk bestond uit sombere, melancholieke motieven. Hij richtte zich meer op muziek en poëzie en ontwikkelde speciale schildertechnieken, bijvoorbeeld op leisteen of op marmer, omdat hij hoopte dat kunstwerken op dit materiaal niet zo gemakkelijk vernietigd konden worden. Dit leidde zelfs tot een ruzie met Michelangelo. Sebastiano del Piombo stierf in Rome in 1547.
Sebastiano del Piombo, eigenlijk Sebastiano Luciano, was een beroemde Italiaanse Renaissance schilder. Hij kreeg de bijnaam del Piombo pas op hoge leeftijd, toen hij het ambt van pauselijk zegelbewaarder kreeg, een piombatore. Er is niets bekend over zijn geboorte, jeugd of ouders. Hij kan omstreeks 1485 in Venetië geboren zijn. Als hij ongeveer 20 jaar oud is, kent en bemint de Venetiaanse samenleving hem als een virtuoos luitspeler. Hij wordt ook opgeleid in de schilderkunst door de beroemde schilder Giovanni Bellini en heeft ook nauw contact met de iets oudere Giorgione, eveneens een oud-leerling van Bellini.
Zelfs in de vroege werken van Sebastiano del Piombo is een zeer duidelijk artistiek profiel te zien dat niet probeert Bellini of Giorgione te kopiëren.... Piombo schildert vaak massieve figuren, groter dan het leven, monumentaal, met levendige kleuren en indrukwekkende belichting. Goede voorbeelden uit zijn eerste creatieve periode zijn zijn gevleugelde altaarstuk voor de kerk van San Bartolomeo di Rialto en het hoogaltaarstuk voor de kerk van San Giovanni Crisostomo.
Zo kwam de jonge schilder onder de aandacht van de bankier Agostino Chigi, in zijn tijd een van de invloedrijkste mannen van Italië, bankier van de pausen, mecenas en beschermheer van kunstenaars en literatoren, en in 1511 nam deze hem mee naar Rome, waar hij de prachtige villa van Chigi moest versieren met mythologische fresco's. Tegelijkertijd werkte de beroemde schilder Rafael ook in de villa en beiden wedijverden om meer succes. Rafael was zogezegd de winnaar, maar Sebastiano del Piombo kreeg ook veel erkenning. Niettemin nam hij later definitief afscheid van de frescoschilderkunst en gaf hij de voorkeur aan het maken van portretten op doek. Tijdgenoten beschouwden hem als de grootste portretschilder van Italië en gaven hem de bijnaam "felix pictor" (gelukkige schilder). Zijn beroemdste portretten uit deze creatieve periode zijn de schilderijen van Paus Clemens VII, de schrijver Pietro Aretino en de kapitein van de "Andrea Doria".
In die periode ontmoette hij ook de beroemde kunstenaar Michelangelo. Aan hem had hij ook vele opdrachten van invloedrijke Romeinen te danken. In 1527 kwam er echter een cesuur in het leven van Sebastiano del Piombo. Rome werd aangevallen en gedeeltelijk verwoest door Spaanse, Duitse en Italiaanse huurlingen. De schilder werd vier weken lang opgesloten in het Castel Sant'Angelo van het Vaticaan met de paus en zijn mannen, waarbij vele kunstwerken van het Vaticaan werden vernietigd. De gevoelige kunstenaar del Piombo had het erg moeilijk met de gebeurtenissen, hij werd depressief en dit is ook te zien in zijn late werk, dat voornamelijk bestond uit sombere, melancholieke motieven. Hij richtte zich meer op muziek en poëzie en ontwikkelde speciale schildertechnieken, bijvoorbeeld op leisteen of op marmer, omdat hij hoopte dat kunstwerken op dit materiaal niet zo gemakkelijk vernietigd konden worden. Dit leidde zelfs tot een ruzie met Michelangelo. Sebastiano del Piombo stierf in Rome in 1547.
Pagina 1 / 1